|
|
| (۳۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{علم معصوم}} | | {{مدخل مرتبط |
| {{خرد}}
| | | موضوع مرتبط = کشف معصوم |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| | | عنوان مدخل = کشف معصوم |
| : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[علم معصوم]]''' است. "'''[[کشف معصوم]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div>
| | | مداخل مرتبط = [[کشف معصوم در کلام اسلامی]] |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| | | پرسش مرتبط = علم معصوم (پرسش) |
| : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[کشف معصوم در قرآن]] | [[کشف معصوم در حدیث]] | [[کشف معصوم در فلسفه اسلامی]] | [[کشف معصوم در عرفان اسلامی]]</div>
| | }} |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[علم معصوم (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| |
| <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
| |
|
| |
|
| ==چیستی مکاشفه==
| | '''"[[کشف]]"''' به معنی رفع حجاب، [[اطلاع‌رسانی]] بر ماورای [[حجاب]] از معانی [[غیبی]] و [[حقیقی]] است و مراد از '''"شهود"''' آن است که افرادی بتوانند فراتر از قلمرو حواس، حقایقی از جهان غیب را با قلب خود مشاهده کنند که دیگران قادر به دیدن آنها نیستند. برخی از روایات نشان می‌دهند [[امامان]]{{عم}} دارای کشف و شهود بوده اند و این شیوه، یکی از روش‌های [[علم‌آموزی]] و [[آگاهی از غیب]] بوده است. |
| *کشف در لغت به معنی رفع حجاب و در اصطلاح عارفان اطلاع‌رسانی بر ماورای حجاب از معانی غیبی و حقیقی است<ref>جرجانی، ص:۲۳۷</ref>. مکاشفه دارای مراتب و درجاتی است که به حسب مرتبه آن، قلمرو آن نیز گسترش می‌یابد. عارفان به آیاتی از قرآن و احادیثی از [[پیامبر]]{{صل}} و اوصیا نیز استشهاد می‌کنند که از کشف عوالم وجود برای پیامبرانی چون [[پیامبر|حضرت محمد]]{{صل}} و [[حضرت موسی]]{{ع}} و اولیایی چون [[حضرت علی]]{{ع}} حکایت دارد<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| *در مصادیق مکاشفات عارفان و اولیا موارد عدیده‌ای گزارش شده است که از آن میان می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>:
| |
| #مشاهده الواح مکتوب<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| #شنیدن صدا از غیب<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| #مشاهده افراد غایب و دیدن کارهای آنها در لحظه انجام آن<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| #مشاهده حالات و صفات افراد نیکو‌کار و گناهکار و خبر دادن از اعمال گذشته و آینده آنها ـ آشکار شدن حقیقت اشیاء همراه با منافع و مضرّاتشان<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| #مشاهده تسبیح موجودات مادی<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| #مشاهده ارواح مردگان و حالات آنها در عالم برزخ<ref>ر. ک: موسوعة مصطلحات التصوف الاسلامی, رفیق العجم, بیروت، مكتبة لبنان ناشرون، ۱۹۹۹م، ص ۹۲۸ ـ ۹.</ref><ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| ==چیستی شهود و غیب و منبع علم بودن آن==
| |
| *مراد از "شهود" آن است که افرادی بتوانند فراتر از قلمرو حواس، حقایقی از جهان غیب را با قلب خود مشاهده کنند که دیگران قادر به دیدن آنها نیستند، این مشاهده، همان چیزی است که در مباحث عرفانی از آن به شهود یاد می شود. در این شیوه، معلوم به گونه‌ای نزد فرد حاضر میشود که از جهت روشنی با مشاهده حسی قابل مقایسه است و مانند خبردار شدن، استنباط کردن، به دل‌افتادن و ... نیست؛ هرچند در آن مانند مشاهده حسی، از حواس ظاهری استفاده نشده است.<ref>ر.ک. هاشمی، سیدعلی، شهود یکی از روش های علم آموزی ائمه(علیهم السلام)، فصلنامه تحقیقات کلامی، ش 7، ص 881</ref> انسان‌های مؤمن غیب را مشاهده نمی‌کنند؛ ولی به سبب وجود نفس پاک، چنان حالتی به آنها دست می‌دهد که گویا نادیده‌ها را می‌بینند. از این نوع ادراک، تعبیر میشود به کیاست و فراست ایمانی. خود این حالت نیز مراتبی دارد؛ که دائر مدار مراتب تقواست؛ یعنی هر چه تقوا بالا رود، این حالت نیز شدّت می‌یابد؛ تا جایی که شخص حقیقتاً برخی امور غیبی را مشاهده می‌کند که از آن تعبیر میشود به کشف و شهود.<ref>ر.ک. ایمانی، احد، وبگاه بهترین سخن ها</ref> به عبارتی دیگر باید گفت برخی از امور و موجودات از دید انسان پنهان هستند اما گاهی میشود که انسان درک و دید تازه‌ای پیدا می‌کند که با آن دید به جهان غیب راه می‌یابد و قسمتی از آن جهان را مشاهده می‌کند، پرده‌ها کنار می‌روند و بعضی از جهان غیب برای او کشف می‌گردد، این حالت را مکاشفه و یا شهود باطنی می‌نامند.<ref>ر.ک. مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، صفحه؟؟؟</ref> و غیب عبارت است از، هر آنچه از انسان پنهان باشد چه از نظر زمانی غایب باشد، مانند آنچه در گذشته واقع شده است و آنچه در آینده تحقق خواهد یافت یا از نظر مکانی غایب است مانند آنچه در حال حاضر از حواس انسان پنهان است و یا صرف نظر از زمان و مکان بخودی خود و ذاتا پنهان هستند مانند قواعد عقلی غیر بدیهی<ref>مجلسی، محمدباقر، مرآة العقول، ج 3، ص 111</ref>.<ref>ر.ک. مهدی فر، حسن، علوم اهل بیت ویژگی ها، ابعاد و مبادی آن، ص 21</ref>
| |
|
| |
|
| ==رابطه مکاشفه با رؤیا== | | == معناشناسی == |
| *شاید بتوان کشف و مکاشفه را نوعی رؤیا در بیداری دانست. در حال رؤیا حواس ظاهری انسان از کار می‌افتد و آنچه را که ما در حال رؤیا با چشم یا گوش یا دیگر اعضا و جوارح احساس می‌کنیم، از طریق حواس باطن روح و نفسمان است<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| | === کشف === |
| *اهل مکاشفه نیز در هنگام کشف، با حواس دیگری غیر از حواس ظاهری مادی، اموری را مشاهده می‌کنند یا مطالبی را می‌شنوند و یا اشیائی را لمس می‌کنند؛ چراکه اگر این مکاشفات با چشم و گوش مادی بود، باید کسانی که در مجاورت آنها هستند آنها را ببینند و بشنوند، در حالی که چنین نیست<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| | [[کشف]] در لغت به معنی رفع حجاب و در اصطلاح [[عارفان]] [[اطلاع‌رسانی]] بر ماورای [[حجاب]] از معانی [[غیبی]] و [[حقیقی]] است<ref>جرجانی، ص۲۳۷.</ref>. مکاشفه دارای مراتب و درجاتی است که به حسب مرتبه آن، قلمرو آن نیز گسترش می‌یابد. عارفان به آیاتی از [[قرآن]] و احادیثی از [[پیامبر]]{{صل}} و [[اوصیا]] نیز استشهاد می‌کنند که از کشف [[عوالم]] وجود برای پیامبرانی چون [[حضرت محمد]]{{صل}} و [[حضرت موسی]]{{ع}} و اولیایی چون [[حضرت علی]]{{ع}} حکایت دارد. |
| *گرچه ممکن است صاحب کشف گمان کند و حتی یقین داشته باشد که وی این مکاشفات را با چشم و گوش ظاهر دیده یا شنیده است اما حقیقت چیز دیگری است, همان‌طور که در رؤیا نیز نوعاً افراد توجه ندارند که در حال رؤیا هستند و چنین می‌پندارند که همه امور در زندگی عادی اتفاق می‌افتد، ولی وقتی بیدار می‌شوند می‌فهمند که مشاهداتشان واقعیت نداشته است<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| *نتیجه آنکه ماهیت و سرشت کشف با رؤیا یکی است و در هر دو، حواس ظاهری تعطیل و حواس باطنی نفس، فعال میشود. حال با این پیش‌فرض می‌توانیم به ارزیابی میزان اعتبار مکاشفات بنشینیم. همان‌طور که رؤیاها همگی صادق نیستند, مکاشفات هم می‌توانند صادق و یا کاذب باشند. شاید همه ما انواع مختلفی از رؤیاها را تجربه کرده باشیم؛ برخی از رؤیاها مربوط به حوادث گذشته هستند که عیناً اتفاق افتاده است، برخی مربوط به حوادث آینده هستند که بعداً عیناً اتفاق می‌افتد، برخی از رؤیاها به صورت نمادی از واقعیت هستند و بالاخره برخی از رؤیاها عاری از هرگونه واقعیتی هستند. هم در قرآن کریم و هم در روایات تأیید شده است که رؤیاها می‌توانند صادق یا کاذب باشند. در قرآن کریم رؤیای [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} و نیز رؤیای [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به عنوان رؤیاهای صادق گزارش شده است<ref>ر. ک: قرآن کریم، سوره صافات، آیه: ۱۰۵ ـ ۱۰۲؛ سوره فتح، آیه:۲۷.</ref>. همچنین رؤیای [[حضرت یوسف]]{{ع}} در حال کودکی، که پدر و مادر و یازده برادر خود را به صورت خورشید و ماه و یازده ستاره دید. از رؤیاهای نمادین و صادق است که سال‌ها بعد به شکلی، که تفصیل آن در داستان [[حضرت یوسف]] آمده است، تحقّق یافت<ref>ر. ک: قرآن کریم، سوره یوسف، ۵ ـ ۴ و ۱۰۰.</ref>. اما با این همه در قرآن تصریح شده است که برخی از رؤیاها اضغاث احلام هستند<ref>ر. ک: قرآن کریم، یوسف، آیه:۴۴.</ref><ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| *در روایات نیز آمده است، رؤیاها چند گونه‌اند: برخی حدیث نفس‌اند، برخی از جانب خدا است، برخی از جانب فرشتگان و برخی نیز از جانب شیطان است<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| *همان‌طور که گذشت مکاشفات نیز در سرشت و ماهیت همانند رؤیا هستند. نفس انسان, فارغ از حواس ظاهری به مشاهده اموری می‌پردازد، ولی ممکن است برخی از آنها از قدرت خلّاق خود نفس و قوه خیال ناشی شده باشد و برخی کاملاً واقعی باشد و برخی از جانب شیطان باشد. کسی که مکاشفات نقل‌شده از عارفان بزرگ را مطالعه کند, به خوبی می‌تواند به این نتیجه برسد. به بیان دیگر، در برابر مکاشفات واقعی که ناشی از ایمان، تقوا و یقین و مجاهدت نفس است, کشف و شهودهای خیالی و پنداری نیز فراوان است که بر اثر تلقین مکرر، انحراف فکر و وسوسه‌های شیطانی پدید می‌آید. برای مثال، [[محی الدین بن عربی]] گفته است: "رجبیون را ریاضتی است که از آثار آن، رؤیت رافضیان به صورت خوک در مکاشفه است!"<ref>شرح مقدّمۀ قیصری, جلال الدین آشتیانی، ص ۲۸؛ قرآن در آینۀ پژوهش، [[محمد كاظم شاكر]]، تهران، هستی نما، ۱۳۸۰ ش، ج ۲, ص ۱۱۲</ref><ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
| *بنا بر این بر فرض آنکه مدعیان کشف و شهود در ادعاهایشان نیز صادق باشند، این امر به هیچ وجه دلیل بر حقانیت پیام مکاشفه ایشان نیست<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص: ۲۴ - ۲۶.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==رابطۀ شهود و علم معصوم== | | در مصادیق [[مکاشفات]] عارفان و [[اولیا]] موارد عدیده‌ای گزارش شده است که از آن میان می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد: |
| *در مورد پیامبر باید گفت درک وحی، امری شهودی و وجدانی است؛ یعنی نوعی مکاشفه باطنی و درک حضوری است که پیامبر(صلی الله علیه و آله) را به یقین می‌رساند و هر گونه شبهه‌ای را بر طرف می‌سازد.<ref>ر.ک. رضایی اصفهانی، محمدعلی، تفسیر قرآن مهر، ج 3، ص 35</ref> برخی از روایات نشان می‌دهند امامان(علیهم السلام) دارای چنین شهودی بوده اند و این شیوه، یکی از روش های علم آموزی و آگاهی از غیب بوده است.<ref>ر.ک. هاشمی، سیدعلی، شهود یکی از روش های علم آموزی ائمه(علیهم السلام)، فصلنامه تحقیقات کلامی، ش 7، ص 881؛ مطهری، منصف علی، علم ائمه از نظر عقل و نقل، صفحه؟؟؟</ref> در روایات، تعبیر شاهد بودن بر مردم بسیار مورد استفاده قرار گرفته است، برخی علمای امامیه نیز تصریح کرده‌اند که امامان(علیهم السلام) شاهد بر اعمال مردم هستند.<ref>ر.ک. هاشمی، سیدعلی، شهود یکی از روش های علم آموزی ائمه(علیهم السلام)، فصلنامه تحقیقات کلامی، ش 7، ص 881</ref> باید دانست، اشتراک امامان(علیهم السلام) با عرفا در بهره‌مندی از این شیوه در صورت اثبات این شیوه برای امامان(علیهم السلام) به معنای آن نیست که شهود ائمه با شهود عرفا در تمام ویژگی‌ها یکسان است؛ مثلا پذیرفته‌ایم که امامان، معصوم هستند و گرفتار خطا نمی‌شوند، ایشان تأییداتی خاص دارند که دیگران از آن بی بهره‌اند؛ بنابراین شهود ائمه در این گونه ویژگی‌ها مانند معصومانه‌بودن، با شهود عرفا متفاوت است؛ همچنین مصادیق شهود امامان(علیهم السلام) بسیار قوی‌‌تر و روشن‌‌تر از شهود عرفاست و نسبت به برخی حقایق، مانند امور ویژه مقام امامت یا نیازمند تأییدات خاص، عرفا توان شهود ندارند.<ref>ر.ک. هاشمی، سیدعلی، شهود یکی از روش های علم آموزی ائمه(علیهم السلام)، فصلنامه تحقیقات کلامی، ش 7، ص 881</ref>
| | # مشاهده الواح مکتوب؛ |
| | # شنیدن صدا از [[غیب]]؛ |
| | # مشاهده افراد غایب و دیدن کارهای آنها در لحظه انجام آن؛ |
| | # مشاهده حالات و صفات افراد نیکو‌کار و [[گناهکار]] و خبر دادن از [[اعمال]] گذشته و [[آینده]] آنها ـ آشکار شدن حقیقت اشیاء همراه با منافع و مضرّاتشان؛ |
| | # مشاهده [[تسبیح]] موجودات مادی؛ |
| | # مشاهده [[ارواح]] [[مردگان]] و حالات آنها در [[عالم برزخ]]<ref>ر.ک: موسوعة مصطلحات التصوف الاسلامی، رفیق العجم، بیروت، مكتبة لبنان ناشرون، ۱۹۹۹م، ص۹۲۸ ـ ۹.</ref>.<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص۲۴ - ۲۶.</ref> |
| | |
| | === [[شهود]] و غیب === |
| | مراد از "[[شهود]]" آن است که افرادی بتوانند فراتر از قلمرو حواس، حقایقی از جهان غیب را با قلب خود مشاهده کنند که دیگران قادر به دیدن آنها نیستند، این مشاهده، همان چیزی است که در مباحث [[عرفانی]] از آن به شهود یاد میشود. در این شیوه، معلوم به گونه‌ای نزد فرد حاضر میشود که از جهت روشنی با مشاهده حسی قابل مقایسه است و مانند خبردار شدن، استنباط کردن، به دل‌افتادن و... نیست؛ هرچند در آن مانند مشاهده [[حسی]]، از [[حواس ظاهری]] استفاده نشده است<ref>ر.ک: [[سید علی هاشمی (زاده ۱۳۵۲)|هاشمی، سید علی]]، [[شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه (مقاله)|شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه]]، [[تحقیقات کلامی (نشریه)|فصلنامه تحقیقات کلامی]]، ص۸۸۱.</ref>. انسان‌های [[مؤمن]] [[غیب]] را مشاهده نمی‌کنند؛ ولی به سبب وجود نفس [[پاک]]، چنان حالتی به آنها دست می‌دهد که گویا نادیده‌ها را می‌بینند. از این نوع [[ادراک]]، تعبیر میشود به کیاست و فراست [[ایمانی]]. خود این حالت نیز مراتبی دارد؛ که دائر مدار مراتب تقواست؛ یعنی هر چه [[تقوا]] بالا رود، این حالت نیز شدّت می‌یابد؛ تا جایی که شخص حقیقتاً برخی [[امور غیبی]] را مشاهده می‌کند که از آن تعبیر میشود به [[کشف و شهود]]. به عبارتی دیگر باید گفت برخی از امور و موجودات از دید [[انسان]] پنهان هستند، اما گاهی میشود که انسان [[درک]] و دید تازه‌ای پیدا می‌کند که با آن دید به جهان غیب راه می‌یابد و قسمتی از آن [[جهان]] را مشاهده می‌کند، پرده‌ها کنار می‌روند و بعضی از جهان غیب برای او [[کشف]] می‌گردد، این حالت را [[مکاشفه]] و یا شهود [[باطنی]] می‌نامند<ref>ر.ک: [[منصف علی مطهری|مطهری، منصف علی]]، [[علم ائمه از نظر عقل و نقل (پایان‌نامه)|علم ائمه از نظر عقل و نقل]].</ref> و غیب عبارت است از، هر آنچه از انسان پنهان باشد چه از نظر زمانی غایب باشد، مانند آنچه در گذشته واقع شده است و آنچه در [[آینده]] تحقق خواهد یافت یا از نظر مکانی غایب است مانند آنچه در حال حاضر از [[حواس]] [[انسان]] پنهان است و یا صرف نظر از [[زمان]] و مکان بخودی خود و ذاتا پنهان هستند مانند قواعد [[عقلی]] غیر بدیهی<ref>مجلسی، محمدباقر، مرآة العقول، ج ۳، ص۱۱۱.</ref>.<ref>ر.ک: [[حسن مهدی‌فر|مهدی‌فر، حسن]]، [[علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن (پایان‌نامه)|علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن]]، ص۲۱.</ref> |
| | |
| | == رابطه [[مکاشفه]] با [[رؤیا]] == |
| | شاید بتوان [[کشف]] و مکاشفه را نوعی رؤیا در [[بیداری]] دانست. در حال رؤیا حواس ظاهری انسان از کار می‌افتد و آنچه را که ما در حال رؤیا با چشم یا گوش یا دیگر اعضا و جوارح [[احساس]] می‌کنیم، از طریق حواس [[باطن]] [[روح]] و نفسمان است. |
| | |
| | [[اهل]] مکاشفه نیز در هنگام کشف، با حواس دیگری غیر از [[حواس ظاهری]] مادی، اموری را مشاهده می‌کنند یا مطالبی را می‌شنوند و یا اشیائی را لمس می‌کنند؛ چراکه اگر این [[مکاشفات]] با چشم و گوش مادی بود، باید کسانی که در مجاورت آنها هستند آنها را ببینند و بشنوند، در حالی که چنین نیست. |
| | |
| | گرچه ممکن است صاحب کشف [[گمان]] کند و حتی [[یقین]] داشته باشد که وی این مکاشفات را با چشم و گوش ظاهر دیده یا شنیده است اما [[حقیقت]] چیز دیگری است، همان‌طور که در رؤیا نیز نوعاً افراد توجه ندارند که در حال رؤیا هستند و چنین می‌پندارند که همه امور در [[زندگی]] عادی اتفاق می‌افتد، ولی وقتی بیدار می‌شوند می‌فهمند که مشاهداتشان واقعیت نداشته است. |
| | |
| | نتیجه آنکه ماهیت و [[سرشت]] کشف با رؤیا یکی است و در هر دو، حواس ظاهری تعطیل و حواس [[باطنی]] نفس، فعال میشود. حال با این پیش‌فرض می‌توانیم به ارزیابی [[میزان]] اعتبار مکاشفات بنشینیم. همان‌طور که رؤیاها همگی صادق نیستند، [[مکاشفات]] هم می‌توانند صادق و یا کاذب باشند. شاید همه ما انواع مختلفی از رؤیاها را [[تجربه]] کرده باشیم؛ برخی از رؤیاها مربوط به حوادث گذشته هستند که عیناً اتفاق افتاده است، برخی مربوط به حوادث آینده هستند که بعداً عیناً اتفاق می‌افتد، برخی از رؤیاها به صورت نمادی از واقعیت هستند و بالاخره برخی از رؤیاها عاری از هرگونه واقعیتی هستند. هم در [[قرآن کریم]] و هم در [[روایات]] [[تأیید]] شده است که رؤیاها می‌توانند صادق یا کاذب باشند. در قرآن کریم رؤیای [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} و نیز رؤیای [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به عنوان رؤیاهای صادق گزارش شده است<ref>سوره صافات، آیه۱۰۵ ـ ۱۰۲؛ سوره فتح، آیه۲۷.</ref>. همچنین رؤیای [[حضرت یوسف]]{{ع}} در حال کودکی که پدر و مادر و یازده [[برادر]] خود را به صورت [[خورشید و ماه]] و یازده [[ستاره]] دید. از رؤیاهای نمادین و صادق است که سال‌ها بعد به شکلی، که تفصیل آن در داستان حضرت یوسف آمده است، تحقّق یافت<ref>سوره یوسف، آیات ۵ ـ ۴ و ۱۰۰.</ref>. اما با این همه در [[قرآن]] تصریح شده است که برخی از رؤیاها اضغاث احلام هستند<ref>سوره یوسف، آیه۴۴.</ref>. در روایات نیز آمده است، رؤیاها چند گونه‌اند: برخی [[حدیث]] نفس‌اند، برخی از جانب [[خدا]] است، برخی از جانب [[فرشتگان]] و برخی نیز از جانب [[شیطان]] است. |
| | |
| | همان‌طور که گذشت مکاشفات نیز در [[سرشت]] و ماهیت همانند [[رؤیا]] هستند. [[نفس انسان]]، فارغ از [[حواس ظاهری]] به مشاهده اموری می‌پردازد، ولی ممکن است برخی از آنها از [[قدرت]] خلّاق خود نفس و قوه خیال ناشی شده باشد و برخی کاملاً واقعی باشد و برخی از جانب شیطان باشد. کسی که [[مکاشفات]] نقل‌شده از [[عارفان]] بزرگ را مطالعه کند، به خوبی می‌تواند به این نتیجه برسد. به بیان دیگر، در برابر مکاشفات واقعی که ناشی از [[ایمان]]، [[تقوا]] و [[یقین]] و مجاهدت نفس است، [[کشف]] و شهودهای خیالی و پنداری نیز فراوان است که بر اثر تلقین مکرر، [[انحراف]] [[فکر]] و [[وسوسه‌های شیطانی]] پدید می‌آید<ref>[[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|آشنایی با علوم قرآنی]]، ص۲۴ - ۲۶.</ref>. |
| | |
| | == رابطۀ [[کشف و شهود]] و [[علم معصوم]] == |
| | در مورد [[پیامبر]] باید گفت [[درک]] [[وحی]]، امری [[شهودی]] و وجدانی است؛ یعنی نوعی مکاشفه [[باطنی]] و درک حضوری است که پیامبر{{صل}} را به یقین می‌رساند و هر گونه شبهه‌ای را بر طرف می‌سازد<ref>ر.ک: [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، تفسیر قرآن مهر، ج ۳، ص۳۵.</ref>. برخی از [[روایات]] نشان می‌دهند [[امامان]]{{ع}} نیز دارای چنین کشف و شهودی بوده اند و این شیوه، یکی از روش‌های [[علم‌آموزی]] و [[آگاهی از غیب]] بوده است<ref>ر.ک: [[سید علی هاشمی (زاده ۱۳۵۲)|هاشمی، سید علی]]، [[شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه (مقاله)|شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه]]، [[تحقیقات کلامی (نشریه)|فصلنامه تحقیقات کلامی]]، ص۸۸۱؛ [[منصف علی مطهری|مطهری، منصف علی]]، [[علم ائمه از نظر عقل و نقل (پایان‌نامه)|علم ائمه از نظر عقل و نقل]].</ref>. در روایات، تعبیر [[شاهد]] بودن بر [[مردم]] بسیار مورد استفاده قرار گرفته است، برخی علمای امامیه نیز تصریح کرده‌اند که امامان{{ع}} [[شاهد]] بر [[اعمال]] مردم هستند. باید دانست، اشتراک امامان{{ع}} با عرفا در بهره‌مندی از این شیوه در صورت [[اثبات]] این شیوه برای امامان{{ع}} به معنای آن نیست که [[شهود]] ائمه با شهود عرفا در تمام ویژگی‌ها یکسان است؛ مثلا پذیرفته‌ایم که امامان، [[معصوم]] هستند و گرفتار [[خطا]] نمی‌شوند، ایشان تأییداتی خاص دارند که دیگران از آن بی‌بهره‌اند؛ بنابراین شهود [[ائمه]] در این گونه ویژگی‌ها مانند معصومانه‌بودن، با شهود عرفا متفاوت است؛ همچنین مصادیق شهود امامان{{ع}} بسیار قوی‌‌تر و روشن‌‌تر از شهود عرفاست و نسبت به برخی حقایق، مانند امور ویژه [[مقام امامت]] یا نیازمند تأییدات خاص، عرفا توان [[شهود]] ندارند<ref>ر.ک: [[سید علی هاشمی (زاده ۱۳۵۲)|هاشمی، سید علی]]، [[شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه (مقاله)|شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه]]، [[تحقیقات کلامی (نشریه)|فصلنامه تحقیقات کلامی]]، ص۸۸۱.</ref>. |
|
| |
|
| == پرسش‌های وابسته == | | == پرسش‌های وابسته == |
| | {{پرسش وابسته}} |
| * [[رابطه کشف یا شهود با علم معصوم چیست؟ (پرسش)]] | | * [[رابطه کشف یا شهود با علم معصوم چیست؟ (پرسش)]] |
| * [[رابطه کشف یا شهود با علم غیب معصوم چیست؟ (پرسش)]] | | * [[رابطه کشف یا شهود با علم غیب معصوم چیست؟ (پرسش)]] |
| | {{پایان پرسش وابسته}} |
|
| |
|
| ==جستارهای وابسته== | | == منابع == |
| {{پرسش‌های وابسته}} | | {{منابع}} |
| {{ستون-شروع|3}}
| | # [[پرونده:Tqk.jpg|22px]] [[سید علی هاشمی (زاده ۱۳۵۲)|هاشمی، سید علی]]، [[شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه (مقاله)|'''شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه''']]، [[تحقیقات کلامی (نشریه)|فصلنامه تحقیقات کلامی]] |
| * [[کشف امام]]؛
| | # [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، تفسیر قرآن مهر |
| * [[کشف پیامبر]]؛
| | # [[پرونده:IM010488.jpg|22px]] [[محمد کاظم شاکر|شاکر، محمد کاظم]]، [[آشنایی با علوم قرآنی (کتاب)|'''آشنایی با علوم قرآنی''']] |
| * [[کشف پیامبر خاتم]]؛
| | # [[پرونده:89913604.jpg|22px]] [[منصف علی مطهری|مطهری، منصف علی]]، [[علم ائمه از نظر عقل و نقل (پایان‌نامه)|'''علم ائمه از نظر عقل و نقل''']] |
| * [[کشف ولی]]؛
| | # [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[حسن مهدی‌فر|مهدی‌فر، حسن]]، [[علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن (پایان‌نامه)|'''علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن''']] |
| * [[کشف وصی]]؛
| | {{پایان منابع}} |
| * [[کشف اهل بیت]]{{عم}}؛
| |
| * [[کشف فاطمه زهرا]]{{س}}.
| |
| {{پایان}}
| |
| {{پایان}}
| |
| | |
| =='''[[:رده:آثار علم معصوم|منبع‌شناسی جامع علم معصوم]]'''==
| |
| {{پرسش‌های وابسته}}
| |
| {{ستون-شروع|3}}
| |
| * [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های علم معصوم|کتاب‌شناسی علم معصوم]]؛
| |
| * [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های علم معصوم|مقاله‌شناسی علم معصوم]]؛
| |
| * [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های علم معصوم|پایان‌نامه‌شناسی علم معصوم]].
| |
| {{پایان}}
| |
| {{پایان}} | |
|
| |
|
| ==منابع== | | == پانویس == |
| * [[پرونده:Tqk.jpg|22px]] [[سید علی هاشمی ۱|هاشمی، سید علی]]، '''[[شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه (مقاله)|شهود یکی از روش‌های علم‌آموزی ائمه]]'''، منتشر شده در [[تحقیقات کلامی (نشریه)|فصلنامه تحقیقات کلامی]].
| | {{پانویس}} |
|
| |
|
| ==پانویس==
| |
| {{یادآوری پانویس}}
| |
| {{پانویس2}}
| |
| {{علم معصوم افقی}}
| |
| [[رده:مدخل‌های اصلی دانشنامه]]
| |
| [[رده:مجاری علم لدنی امام]]
| |
| [[رده:کشف و شهود]] | | [[رده:کشف و شهود]] |
| [[رده:کشف]] | | [[رده:مدخل برگرفته از پرسمان]] |
| [[رده: مدخل برگرفته از پرسمان]] | | [[رده:مدخل برگرفته از پرسمان علم معصوم]] |
| [[رده: مدخل برگرفته از پرسمان علم معصوم]] | | [[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] |
