حسن شریعی: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[تلعکبری]] می‏گفت: "گمان دارم نام وی حسن باشد". او از اصحاب [[امام هادی]]{{ع}} و [[امام حسن عسکری]]{{ع}} به شمار می‌‏آمد. او نخستین کسی است که مدعی مقامی شد که خداوند سبحانه و تعالی برای او قرار نداده بود و شایسته آن هم نبود. در این خصوص، بر خدا و حجّت‏‌های پروردگار دروغ بست و چیزهایی به آنان نسبت داد که شایسته مقام والای آنان نبود و آن‏ها از آن به دور بودند؛ از این‌‏رو، شیعیان هم او را ملعون دانسته و از وی دوری جستند و توقیعی از جانب [[امام مهدی|ولی عصر]]{{ع}} درباره نفرین و دوری از وی صادر شد<ref>  شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۳۹۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۱۶۷ - ۱۶۸.</ref>.