ولایت باطنی امام: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''محاوره [[فرشتگان]] با برگزیدگان [[بنی‌اسرائیل]]:''' موارد پیشین در [[قرآن کریم]] مورد تصریح قرار گرفته است، علاوه بر [[قرآن]] در [[روایات]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} به این مسئله تأکید شده است، چنان‌که آن حضرت فرمود:{{عربی|اندازه=150%|" لقد کان فیمن کان قبلکم من بنی‌اسرائیل یکلّمون من غیر اَن یکون انبیاء"}}<ref>صحیح بخاری، ج ۳، ص ۱۳۴۹، در بعض روایات [[اهل سنت]] [[عمر]] یکی از مصادیق آن ذکر شده است.</ref> در این [[حدیث]] به [[سخن گفتن ملائکه]] با برخی از [[بنی‌اسرائیل]] تأکید شده و ذیل [[روایت]] نیز به [[پیامبر]] نبودن آنان تصریح می‌کند. به دلیل وضوح اصل مطالب یعنی [[ارتباط غیبی]] [[انسان|انسان‌های]] غیر [[پیامبر]] با [[عالم غیب]] ما به همین مختصر بسنده نمودیم و لکن [[آیات]] و [[روایات]] دیگر بر [[ارتباط غیبی]] [[انسان|انسان‌های]] دیگر مثل [[ذوالقرنین]]، [[صاحب سلیمان]] ([[آصف]]) و [[صاحب داوود]] و غیره وجود دارد که [[روایات]] به تفصیل به توضیح آن‌ها و چگونگی [[ارتباط غیبی]] [[امامان]] پرداخته است که خواننده فاضل را به آن منابع حواله می‌دهیم<ref>ر.ک: بحار، ج ۲۶، باب دوم و دیگر ابواب.</ref>  

#'''تصریح [[امام علی]]{{ع}} به [[الهام]] خویش:''' آن حضرت در جاهای مختلف بر [[علم غیب]] و [[علم لدنی|لدنی]] خویش تأکید می‌کند؛ چنان‌که [[علم]] خویش را از جنس [[الهام]] وصف می‌کند: {{عربی|اندازه=150%|" أَلْهَمَنِي‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏ عِلْمَ مَا فِيهِ"}}<ref>«هر چه در او هست خداى تعالى به من [[الهام]] نموده است» بحار، ج ۲۶، ص۴.</ref>.

[[ابن عربی]] [[عارف]] نامور جهان [[اسلام]] در این‌باره می‌گوید:{{عربی|اندازه=150%|" ان الولایة هی الفلک الحیط العالم و لهذا لم تنقطع و لها الأنباء العالم و امّا نبوة التشریع و الرسالة فمنقطعة و فی محمد{{صل}} ‌‌قد انقطعت فلا نبی بعده، یعنی مشرّعاً او مشرّعاً له و لارسول و هو المشرع الا ان الله لطیف بعباده فأبقی لهم النبوة العامة التی لا تشریع فیها"}} <ref>فصول الحکم، فص عزیزی، صص ۱۳۴ و ۱۳۵ با تعلیقات عفیفی.</ref> وی در جای دیگر:{{عربی|اندازه=150%|"فالخلیفة عن الرسول من یأخذ الحکم بانقل عنه{{صل}} او بالأجتهاد الّذی اصله ایضاً منقول عنه{{صل}} و فینا من یأخذ عن الله فیکون خلیفة عن الله بعین ذلک فتکون المادة له من حیث کانت المادة لرسوله"}} <ref>فص داودیه، صص ۱۶۲ و ۱۶۳ و نیز: الفتوحات، ج ۲، صص ۱۴۳ و ۲۵۴؛ ج ۲، صص ۲۷۲ و ۴۲۹.</ref>. همو اشاره می‌کند که [[حضرت محمد]] {{صل}} در هر دو [[مقام]] یعنی [[مقام امامت]] و [[ولایت]] به نقطه [[کمال]] و اوج نائل آمده و دیگران تابع او هستند. بر این اساس ممکن است بعد از دورهٔ [[خاتمیت]] [[پیامبر اسلام]] بعض [[انسان]]‌ها پیدا شوند که به نقطه تکامل معنویّت و [[مقام ولایت]] نائل آمده و مورد توجّه و [[عنایت الهی]] قرار گیرند و در پرتو آن با [[عالم غیب]] و درجات مختلف آن ارتباط برقرار نموده و [[اخبار غیبی]] را از آن ناحیه دریافت کنند، که وجود چنین [[انسان|انسان هایی]] و پذیرش آن با اصل [[خاتمیت]] منافات ندارد؛ چراکه آنان مدّعی مقام [[نبوت]] و [[دریافت شریعت]] جدید یا [[ابلاغ]] [[وحی]] نیستند و اصل [[خاتمیت]] تنها به این ادّعا مهر پایان زده است. پس اصل ادّعای [[ارتباط با عالم غیبی]] و [[فرود فرشتگان]] امر ممکن و مطابق [[آیات]] نیز بر غیر [[پیامبران]] واقع هم شده است، امّا بحث دیگر تطبیق آن [[مقام]] بر مصادیق خود است که در نکته بعدی می‌آید.  

[[عبدالوهاب شعرانی]] تصریح می‌کند [[فرشته]] بر "ولی" اخبار [[شریعت]] [[پیامبر|محمّد]]{{صل}} را چنان مستقیماً‌ گزارش می‌کند که گویا "ولی" این اخبار و معارف را از [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} اخذ نموده است:{{عربی|اندازه=150%|" القول فی الولی غایتة الالهام الموافق لشریعة محمد{{صل}} بعد الفتح فلایعمل به مستقّلاً لانّ نبوّة التشریع قد انقطعت بموت [[رسول الله]]{{صل}} فیصیر ملک الألهام ینبئهم ذلک الولی شریعة محمد{{صل}} و یطلعه اسرارها حتّی کانّه اخذها عن [[رسول الله]]{{صل}} بلا واسطة"}} <ref>الیواقیت و الجواهر، ج ۲، ص ۳۴۲.</ref>.

'''۴. تصریح به [[روح]] باطنی [[امامان]] در [[روایات نبوی]]:''' [[پیامبر اسلام]]{{صل}} خود و اهل بیتش را در [[روایات]] مختلف به {{عربی|اندازه=150%|" مَوْضِعُ‏ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ‏ الْمَلَائِكَةِ وَ مَعْدِنُ‏ الْعِلْم‏"}} توصیف می‌کرد که بر عنایت خاص [[خداوند]] بر [[اهل بیت]] دلالت می‌کند که محل [[رسالت الهی]] و [[محل فرود آمدن فرشتگان]] و [[معدن علم]] است: {{عربی|اندازه=150%|" نَحْنُ أَهْلُ بَيْتٍ طَهَّرَهُمُ اللَّهُ، مِنْ شَجَرَةِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعِ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفِ الْمَلَائِكَةِ وَ بَيْتِ الرَّحْمَةِ وَ مَعْدِنِ الْعِلْمِ‏"}}<ref>«ما خاندانى هستيم كه خداوند، پاكشان گردانيده است اين خاندان، از شجره [[نبوت]] و [[جايگاه رسالت]] و محلّ آمد و شدِ [[فرشتگان]] و خانه [[رحمت]] و معدن دانش‌اند» ر.ک: سیوطی، الدر المنثور، ج ۵، ص ۳۷۸، ذیل آیه ۳۳ احزاب؛ فرائد السمطین، ج ۱، ص ۴۴. باب دّوم؛ اسد الغابة، ج ۳، ص ۱۹۳؛ ینابیع المودّة، ج ۲، ص ۳۰۲؛ نقل از موسوعة الامامة فی نصوص اهل السنّة، ج ۳، باب، ص ۴۵۰؛ ابن ابی حاتم، تفسیر القرآن العظیم، ج ۹، ص ۳۱۳۳. </ref>. علاوه بر آن‌که [[حضرت علی]]{{ع}} که از دوران کودکی قرین و همراه [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} در غار حرا و غیره بوده، هنگام نزول [[وحی]] [[نور وحی]] را دیده و رایحه [[نبوت]] را استشمام نموده و [[جبرئیل]] را نیز مشاهده و صدایش را می‌شنید<ref>«أَرَى [[نور]] الْوَحْيِ وَ الرِّسَالَةِ وَ أَشُمُّ رِيحَ النُّبُوَّةِ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ رَنَّةَ الشَّيْطَانِ حِينَ نَزَلَ الْوَحْيُ عَلَيْه‏ ص ‌...» «نور وحى و رسالت را مى‏ديدم، و بوى [[نبوت]] را استشمام مى‏كردم، به هنگام نزول وحى بر ايشان - صلّى اللّه عليه و آله - صداى ناله شيطان را شنيدم‏» (نهج البلاغه فیض، [[خطبه]] ۲۳۴ و [[نهج البلاغه]] ابن الحدید، [[خطبه]] ۲۳۸، ج ۱۳، ص ۱۹۷).</ref>، [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} ضمن [[تأیید]] این مسئله به این نکته متذکّر می‌شد که [[امام علی|علی]]{{ع}} مانند [[پیامبر]] است و فرق آن دو در [[خاتمیت]] [[نبوت]] یا [[رحلت پیامبر]]{{صل}} است: {{عربی|اندازه=150%|" إِنَّكَ تَسْمَعُ مَا أَسْمَعُ وَ تَرَى مَا أَرَى إِلَّا أَنَّكَ لَسْتَ بِنَبِيٍّ"}}<ref>«تو آنچه را مى‌‏شنوم مى‏‌شنوى، و آنچه را مى‏‌بينم مى‏‌بينى، جز اينكه پيامبر نيستى‏» (نهج البلاغه فیض، [[خطبه]] ۲۳۴ و [[نهج البلاغه]] ابن الحدید، [[خطبه]] ۲۳۸، ج ۱۳، ص ۱۹۷).</ref>. [[ابن ابی الحدید]] نیز در شرح [[نهج البلاغه]] مشابه [[روایت]] اول [[نبوی]] را از [[امام علی]]{{ع}} نقل می‌کند که فرمود:{{عربی|اندازه=150%|" نَحْنُ أَهْلُ بَيْتِ النُّبُوَّةِ وَ مَوْضِعُ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ وَ عُنصرُ الرَّحْمَةِ وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ وَ الْحِكْمَةِ.... "}}<ref>«ما خاندان [[نبوت]] و [[جايگاه رسالت]] و محل آمد و شد [[فرشتگان]] و خميرمايۀ [[رحمت]] و [[معدن علم]] و حكمت هستیم» شرح [[نهج البلاغه]] [[ابن ابی الحدید]]، ج ۲، ص۲۸۳، آخر [[خطبه]] ۳.</ref>. از طریق اسناد [[شیعی]] [[روایات]] بسیاری در برخورداری [[امامان]] از [[روح]] باطنی والقای [[الهام]] توسط [[ملائکه]] بر آنان گزارش شده است که [[شیخ کلینی]] در کافی<ref>ر.ک: الکافی، ج ۱، ص ۲۷۰.</ref>  و [[علامه مجلسی]] در بحار<ref>ر.ک: بحار، ج ۲۶، ابواب علومهم، باب ۱ و ۲ صص ۶۶ و ۸۵.</ref> به تفصیل به آن پرداخته‌اند.