آیا مضطر از القاب امام مهدی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آیا مضطر از القاب امام مهدی است؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۰۲

۶ بایت حذف‌شده ، ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - '﴿' به ' '

دیداریویکی‌متن

Admin

ربات‌ها، دیوان‌سالاران، مدیران رابط کاربری، پنهانگران، مدیران

۳۳٬۷۴۹

ویرایش

@@ خط ۲۱: / خط ۲۱: @@
 [[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]]
 ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«مضطر در لغت به معنای کسی است که بیماری، فقر یا سختی‌‏های روزگار، او را ناگزیر به تضرّع در درگاه خداوند سبحانه و تعالی کرده است<ref>  طریحی، مجمع البحرین، ج ۳، ص ۳۷۳</ref>. در برخی روایات، این واژه، به عنوان یکی از القاب [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ شمرده شده و در [[قرآن مجید]] نیز مورد اشاره قرار گرفته است: {{عربی|﴿{{متن قرآن|أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ }}﴾}}<ref> یا آن کسی که به درمانده، چون وی را بخواند، پاسخ می‌دهد و بلا را (از او) می‌گرداند؟ و شما را جانشینان زمین می‌گرداند؛ آیا با خداوند، خدایی (دیگر) هست؟ اندک پند می‌پذیرید؛ سوره نمل، آیه: ۶۲.</ref>
+::::::«مضطر در لغت به معنای کسی است که بیماری، فقر یا سختی‌‏های روزگار، او را ناگزیر به تضرّع در درگاه خداوند سبحانه و تعالی کرده است<ref>  طریحی، مجمع البحرین، ج ۳، ص ۳۷۳</ref>. در برخی روایات، این واژه، به عنوان یکی از القاب [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ شمرده شده و در [[قرآن مجید]] نیز مورد اشاره قرار گرفته است: {{عربی| {{متن قرآن|أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ }}﴾}}<ref> یا آن کسی که به درمانده، چون وی را بخواند، پاسخ می‌دهد و بلا را (از او) می‌گرداند؟ و شما را جانشینان زمین می‌گرداند؛ آیا با خداوند، خدایی (دیگر) هست؟ اندک پند می‌پذیرید؛ سوره نمل، آیه: ۶۲.</ref>
 ::::::در برخی روایات، این آیه به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ و قیام آن حضرت تطبیق شده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "این آیه درباره [[امام مهدی|مهدی]] از آل محمد{{عم}} نازل شده است. به خدا سوگند! مضطر او است. هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز به جا می‏‌آورد و دست به درگاه خداوند متعال برمی‏دارد، خداوند سبحانه و تعالی دعای او را اجابت می‌‏کند، ناراحتی‏‌ها را برطرف می‏‌سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می‏‌دهد<ref>{{عربی|اندازه=120%|" نَزَلَتْ فِي الْقَائِمِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ {{عم}}، هُوَ وَ اللَّهِ‏ الْمُضْطَرُّ إِذَا صَلَّى‏ فِي‏ الْمَقَامِ‏ رَكْعَتَيْنِ‏- وَ دَعَا اللَّهَ فَأَجَابَهُ‏ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُهُ خَلِيفَةً فِي الْأَرْض‏‏ ‏‏‏‏‏‏"}}، علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج ۲، ص ۱۲۹؛ نیز ر. ک: نعمانی، الغیبة، ص ۳۱۴</ref>.
-::::::بدون شک منظور از این تفسیر، منحصر ساختن مفهوم آیه، به وجود مبارک [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ نیست؛ بلکه آیه معنای گسترده‌‏ای دارد که یکی از مصداق‏های روشن آن، وجود [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ است. زمانی که همه جا را فساد می‌‏گیرد، درها بسته می‌‏شود، بشریت در بن‏بست سختی قرار می‌‏گیرد و حالت اضطرار در کل عالم نمایان می‌‏شود، این هنگام، [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در مقدس‏ترین نقطه روی زمین، دست به دعا برمی‌‏دارد و تقاضای برطرف شدن سختی می‏‌کند. خداوند سبحانه و تعالی نیز این دعا را سرآغاز انقلاب مقدس جهانی او قرار می‌‏دهد و به مصداق‏ {{عربی|﴿{{متن قرآن|وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الأَرْضِ }}﴾}}<ref> شما را جانشینان زمین می‌گرداند؛ سوره نمل، آیه: ۶۲.</ref><ref>  ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۵، ص ۵۲۱ و ۵۲۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۰۲ - ۴۰۳.</ref>.
+::::::بدون شک منظور از این تفسیر، منحصر ساختن مفهوم آیه، به وجود مبارک [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ نیست؛ بلکه آیه معنای گسترده‌‏ای دارد که یکی از مصداق‏های روشن آن، وجود [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ است. زمانی که همه جا را فساد می‌‏گیرد، درها بسته می‌‏شود، بشریت در بن‏بست سختی قرار می‌‏گیرد و حالت اضطرار در کل عالم نمایان می‌‏شود، این هنگام، [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در مقدس‏ترین نقطه روی زمین، دست به دعا برمی‌‏دارد و تقاضای برطرف شدن سختی می‏‌کند. خداوند سبحانه و تعالی نیز این دعا را سرآغاز انقلاب مقدس جهانی او قرار می‌‏دهد و به مصداق‏ {{عربی| {{متن قرآن|وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الأَرْضِ }}﴾}}<ref> شما را جانشینان زمین می‌گرداند؛ سوره نمل، آیه: ۶۲.</ref><ref>  ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۵، ص ۵۲۱ و ۵۲۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص: ۴۰۲ - ۴۰۳.</ref>.
 ==پاسخ‌های دیگر==
@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 ::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
 ::::::«یکی از لقب‌های معروف [[امام عصر]] {{ع}} است. در کتاب‌های لغت به‌معنای درمانده و ناچار به کار می‌رود و در اصطلاح، وقتی به کسی مضطر گفته می‌شود که او از همه اسباب و ابزارهای معمولی در حل‌ مشکلات و برطرف ساختن گرفتاری‌هایی که دارد ناامید شده و با تمام وجود متوجه خدا شود و کلید حل‌ تمام کارها را به دست خدا بداند. رسیدن به این مرحله از درک و بینش معمولا یا در حالت اضطرار و ناامیدی کامل پیش می‌آید و یا در صورت دستیابی به شناخت و معرفت‌های برتر -که جز از طریق توجهات خاص‌ الهی میسر نمی‌گردد- امکان‌پذیر می‌شود. در بسیاری از ادعیه و [[روایات]] از [[حضرت مهدی]] {{ع}} با لقب مضطر یاد شده است. از جمله در قسمتی از دعای ندبه آمده است: {{عربی|"أَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِي يُجابُ إِذا دَعى‏"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>؛ کجاست آن مضطری که چون دعا کند، خواست او به اجابت می‌رسد...
-::::::همین‌طور در روایتی که از [[امام صادق]] {{ع}} درباره تفسیر آیه: {{عربی|﴿{{متن قرآن|أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ}}﴾}}<ref>سوره نمل، ۶۲.</ref> وارد شده چنین آمده است: سوگند به خدا منظور از مضطر در این آیه [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} است. وقتی که در آخر الزمان ستم و بیداد و فساد در نتیجه سلطه پیدا کردن مستکبران و انحراف مردم از صراط‍‌ مستقیم سرتاسر جهان را پر ساخت، آن حضرت در بین رکن و مقام در [[مسجد الحرام]] دو رکعت نماز می‌خواند و آن‌گاه دست به دعا برداشته از خداوند تعجیل در فرج خود را می‌خواهد و پروردگار عالم نیز دعای او را اجابت نموده و به او اذن ظهور می‌دهد و به دنبال این واقعه مبارک آن حضرت به برکت امدادهای غیبی و هم‌چنین یاری انسان‌های مؤمن و شجاع -که در آن زمان از سرتاسر عالم به گرد آن حضرت جمع شده‌اند- بساط‍‌ ستم را از روی زمین برخواهد چید<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۴۸.</ref>.
+::::::همین‌طور در روایتی که از [[امام صادق]] {{ع}} درباره تفسیر آیه: {{عربی| {{متن قرآن|أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ}}﴾}}<ref>سوره نمل، ۶۲.</ref> وارد شده چنین آمده است: سوگند به خدا منظور از مضطر در این آیه [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} است. وقتی که در آخر الزمان ستم و بیداد و فساد در نتیجه سلطه پیدا کردن مستکبران و انحراف مردم از صراط‍‌ مستقیم سرتاسر جهان را پر ساخت، آن حضرت در بین رکن و مقام در [[مسجد الحرام]] دو رکعت نماز می‌خواند و آن‌گاه دست به دعا برداشته از خداوند تعجیل در فرج خود را می‌خواهد و پروردگار عالم نیز دعای او را اجابت نموده و به او اذن ظهور می‌دهد و به دنبال این واقعه مبارک آن حضرت به برکت امدادهای غیبی و هم‌چنین یاری انسان‌های مؤمن و شجاع -که در آن زمان از سرتاسر عالم به گرد آن حضرت جمع شده‌اند- بساط‍‌ ستم را از روی زمین برخواهد چید<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۴۸.</ref>.
 ::::::اما چرا به [[امام عصر]] {{ع}} لقب مضطر داده شده است‌؟ از بررسی مجموعه [[روایات]] مربوط‍‌ به این بحث چنین برمی‌آید که امام معصوم به‌عنوان حجت الهی در خیرخواهی به بندگان خدا و محبت به آنان از پدر و مادر به آن‌ها مهربان‌تر است؛ کدام اضطرار سخت‌تر از این است که کسی حجت خدا باشد و مسئولیت حفظ‍‌ و تبلیغ و ترویج و حاکمیت بخشی به همه احکام و ارزش‌های الهی را برعهده داشته باشد، اما در شرایطی واقع شود که ببیند حکام جور از یک طرف و منافقان و انسان‌های هواپرست از طرف دیگر احکام حیات‌بخش الهی را زیر پا می‌گذارند و بندگان خدا را از مسیر سعادت واقعی منحرف می‌سازند و آن‌ها را به بی‌راهه سوق می‌دهند<ref>نشریه موعود، شماره ۳۴، ص ۳۲.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۶۷۰.</ref>.
 {{پایان جمع شدن}}