دیدگاه فریقین درباره مسأله مهدویت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

دیدگاه فریقین درباره مسأله مهدویت چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۳۴

۳۶ بایت حذف‌شده ، ‏۳ ژوئن ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - '{{عربی| {{متن قرآن' به '{{متن قرآن'

دیداریویکی‌متن

Admin

ربات‌ها، دیوان‌سالاران، مدیران رابط کاربری، پنهانگران، مدیران

۳۳٬۷۴۹

ویرایش

@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 [[پرونده:11736.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد جواد فاضل لنکرانی]]]]
 ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد جواد فاضل لنکرانی]]'''، در کتاب ''«[[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«مسئله [[مهدویت]] و [[امامت]] [[حضرت حجت]] {{ع}} یک [[حقیقت]] غیر قابل [[انکار]] است. [[پیروان]] [[مذهب]] [[اهل بیت]] {{عم}} و سایر [[مذاهب اربعه]] اسلامی که با [[قرآن]] ارتباط دارند، متوجه‌اند که از خود [[آیات قرآن کریم]]، این [[حقیقت]] تابناک به خوبی استفاده می‌شود، حتی در کتب [[تفسیر]] [[اهل سنت]]، در ذیل برخی از [[آیات قرآن]]، نام شریف [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[ذکر]] شده است؛ از جمله قرطبی مفسر معروف [[اهل سنت]] درباره [[آیه]] شریفه سی و سوم [[توبه]] که می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«او کسی است که [[پیامبر]] خود را برای [[مردم]] فرستاد، با دینی درست و بر [[حق]] تا آن [[دین]] را بر همه دین‌ها پیروز گرداند، هر چند مشرکان را خوش نیاید.» سوره‌ توبه، آیه ‌۳۳.</ref>
+::::::«مسئله [[مهدویت]] و [[امامت]] [[حضرت حجت]] {{ع}} یک [[حقیقت]] غیر قابل [[انکار]] است. [[پیروان]] [[مذهب]] [[اهل بیت]] {{عم}} و سایر [[مذاهب اربعه]] اسلامی که با [[قرآن]] ارتباط دارند، متوجه‌اند که از خود [[آیات قرآن کریم]]، این [[حقیقت]] تابناک به خوبی استفاده می‌شود، حتی در کتب [[تفسیر]] [[اهل سنت]]، در ذیل برخی از [[آیات قرآن]]، نام شریف [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[ذکر]] شده است؛ از جمله قرطبی مفسر معروف [[اهل سنت]] درباره [[آیه]] شریفه سی و سوم [[توبه]] که می‌فرماید: {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«او کسی است که [[پیامبر]] خود را برای [[مردم]] فرستاد، با دینی درست و بر [[حق]] تا آن [[دین]] را بر همه دین‌ها پیروز گرداند، هر چند مشرکان را خوش نیاید.» سوره‌ توبه، آیه ‌۳۳.</ref>
 ::::::در کتاب "الجامع لاحکام القرآن" گفته است: سدی می‌گوید [[پیروزی]] [[اسلام]] بر دیگر [[ادیان]]، هنگام [[قیام]] [[مهدی]] است. در آن زمان مردمان یا باید [[مسلمان]] شوند و یا [[جزیه]] دهند؛ و اینکه گفته شده است [[مهدی]] همان [[عیسی]] است، [سخن] نادرستی است؛ زیرا [[اخبار]] صحیح به گونه‌ای [[متواتر]] وارد شده که [[مهدی]] از [[خاندان پیامبر]] است. پس جایز نیست که آن را بر [[عیسی]] {{ع}} حمل کنیم<ref>{{عربی|"وقال السدی: ذاک عند [[خروج]] المهدی لا یبقی أحد إلا دخل فی الإسلام أو أدی الجزیة وقیل: المهدی هو [[عیسی]] فقط وهو غیر صحیح لأن الأخبار الصحاح قد تواترت [[علی]] أن المهدی من عترة [[رسول الله]] {{صل}} فلا یجوز حمله [[علی]] عیسی"}}؛ الجامع الاحکام القرآن، قرطبی، ج۸، ص۱۱۱.</ref>.
-::::::و یا جلال الدین [[سیوطی]] در [[تفسیر]] "الدر المنثور" درباره ذیل [[آیه]] شریفه صد و چهارده بقره که می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«و نصیبشان در [[دنیا]] [[خواری]] و در [[آخرت]] عذابی بزرگ است.» سوره‌ بقره، آیه ‌۱۱۴.</ref>
+::::::و یا جلال الدین [[سیوطی]] در [[تفسیر]] "الدر المنثور" درباره ذیل [[آیه]] شریفه صد و چهارده بقره که می‌فرماید: {{متن قرآن|لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«و نصیبشان در [[دنیا]] [[خواری]] و در [[آخرت]] عذابی بزرگ است.» سوره‌ بقره، آیه ‌۱۱۴.</ref>
 ::::::چنین نوشته است که: {{عربی|"اما خزیهم فی الدنیا فإنه اذا قام المهدی و فتحت القسطنطینیة قتلهم، فلذلک الخزی"}}<ref>«[[خواری]] و ذلت در [[دنیا]] زمانی فرا می‌رسد که [[مهدی]] به پا خیزد و [[قسطنطنیه]] را [[فتح]] کند و آنان را بکشد.» الدر المنثور، سیوطی، ج۱، ص۲۶۴. البته قریب به این مضمون در تفسیر طبری و تفسیر کشف الاسرار نیز تصریح شده است. کشف الاسرار، میبدی، ج۱، ص۳۲۵.</ref>
-::::::و همچنین در [[تفاسیر]] [[شیعی]] نیز درباره [[آیه]] شریفه‌ای که در ابتدای مقاله استشهاد شد و یا [[آیه]] شریفه صد و پنجم از سوره مبارکه [[انبیا]] که می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در [[حقیقت]] در [[زبور]] پس از تورات نوشتیم که [[زمین]] را [[بندگان]] شایسته ما به [[ارث]] خواهند برد» سوره‌ انبیاء، آیه ‌۱۰۵.</ref>
+::::::و همچنین در [[تفاسیر]] [[شیعی]] نیز درباره [[آیه]] شریفه‌ای که در ابتدای مقاله استشهاد شد و یا [[آیه]] شریفه صد و پنجم از سوره مبارکه [[انبیا]] که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در [[حقیقت]] در [[زبور]] پس از تورات نوشتیم که [[زمین]] را [[بندگان]] شایسته ما به [[ارث]] خواهند برد» سوره‌ انبیاء، آیه ‌۱۰۵.</ref>
 ::::::چنین آمده است که [[امام باقر]] {{ع}} در تاویل آن فرموده‌اند: {{عربی|"وَ لَقَد کَتَبنا فِی الزبورِ وَ قَولُهُ أن الأرضَ یَرِثُها عِبادِیَ قال: الکُتُب کُلها ذِکر و مِن بعدِ الذکرِ وَ لَقَد کَتَبنا قال: القائمُ و أصحابُه"}}<ref>«مراد از کلمه [[ذکر]] در وَ لَقَد کَتَبنا فِی الزبورِ مِن بعدِ الذکرِ همه کتاب‌های [[پیامبران]] است و مراد از أنَ الأرضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصالِحون [[قائم]] و [[یاران]] او می‌باشد.» مجمع البیان، طبرسی، ج۴، ذیل آیه.</ref>.
 ::::::به عبارت دیگر، [[خدا]] طبق این [[آیه]] می‌فرماید ما بعد از آنکه در تورات نوشتیم، در [[زبور]] هم این مطلب را اعلام کردیم که [قطعاً تمام] [[زمین]] را [[بندگان]] شایسته ما به [[ارث]] خواهند برد و بر آن [[سلطنت]] خواهند نمود. آری همه [[مسلمانان]] [[اتفاق نظر]] دارند که [[وراثت]] [[زمین]] در آن دوران، به انسان‌هایی خواهد رسید که واجد دو ویژگی باشند: