موعود یهود: تفاوت میان نسخهها
←مقدمه
(←مقدمه) |
|||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
#'''کتاب اشعیای [[پیامبر]]:''' و نهالی از تنه یشی برآمده، شاخه از ریشههایش قد خواهد کشید و [[روح]] خدا- که [[روح]] [[حکمت]] و فطانت و [[روح]] [[مشورت]] و جبروت و [[روح]] [[علم]] و [[خشیت]] از [[خداوند]] است- بر آن خواهد آرمید و او را در [[خشیت]] [[خداوند]] تیز هوش گردانیده، موافق منظور نظرش [[حکم]] و مطابق مسموع گوشهایش تنبیه نخواهد فرمود؛ بلکه ذلیلان را به [[عدالت]] [[حکم]] و برای مسکینان [[زمین]] به [[راستی]] تنبیه خواهد نمود و [[زمین]] را به عصای دهانش زده به [[روح]] لبهایش شریر را خواهد کشت .... <ref> کتاب مقدس، کتاب اشعیاء نبی، ص ۱۲۲۰، فصل یازده، بند ۱- ۱۰</ref> | #'''کتاب اشعیای [[پیامبر]]:''' و نهالی از تنه یشی برآمده، شاخه از ریشههایش قد خواهد کشید و [[روح]] خدا- که [[روح]] [[حکمت]] و فطانت و [[روح]] [[مشورت]] و جبروت و [[روح]] [[علم]] و [[خشیت]] از [[خداوند]] است- بر آن خواهد آرمید و او را در [[خشیت]] [[خداوند]] تیز هوش گردانیده، موافق منظور نظرش [[حکم]] و مطابق مسموع گوشهایش تنبیه نخواهد فرمود؛ بلکه ذلیلان را به [[عدالت]] [[حکم]] و برای مسکینان [[زمین]] به [[راستی]] تنبیه خواهد نمود و [[زمین]] را به عصای دهانش زده به [[روح]] لبهایش شریر را خواهد کشت .... <ref> کتاب مقدس، کتاب اشعیاء نبی، ص ۱۲۲۰، فصل یازده، بند ۱- ۱۰</ref> | ||
#'''کتاب [[زبور]] [[حضرت داود|داود]]{{ع}}:''' در این کتاب نیز مطالبی ذکر شده است؛ چنانکه [[قرآن کریم]]، به [[نقل]] از [[زبور]]، از [[غلبه]] [[صالحان]] سخن گفته است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref> و در زبور پس از تورات نگاشتهایم که بیگمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد؛ سوره انبیاء، آیه: ۱۰۵.</ref>. با مراجعه به [[زبور]]، میتوان با وجود تحریفهای صورت گرفته، این [[بشارت]] را چنین یافت: "زیرا که شریران منقطع میشوند؛ اما متوکلان به [[خداوند]] [[وارث زمین]] خواهند شد؛ اما متواضعان [[وارث زمین]] شده از کثرت [[سلامتی]] متلذذ خواهند شد ....<ref> کتاب مقدس، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای ۹- ۳۷</ref>. | #'''کتاب [[زبور]] [[حضرت داود|داود]]{{ع}}:''' در این کتاب نیز مطالبی ذکر شده است؛ چنانکه [[قرآن کریم]]، به [[نقل]] از [[زبور]]، از [[غلبه]] [[صالحان]] سخن گفته است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref> و در زبور پس از تورات نگاشتهایم که بیگمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد؛ سوره انبیاء، آیه: ۱۰۵.</ref>. با مراجعه به [[زبور]]، میتوان با وجود تحریفهای صورت گرفته، این [[بشارت]] را چنین یافت: "زیرا که شریران منقطع میشوند؛ اما متوکلان به [[خداوند]] [[وارث زمین]] خواهند شد؛ اما متواضعان [[وارث زمین]] شده از کثرت [[سلامتی]] متلذذ خواهند شد ....<ref> کتاب مقدس، مزامیر داود، مزمور سی و هفتم، بندهای ۹- ۳۷</ref>. | ||
*پس از [[حضرت موسی]]{{ع}}، [[حضرت عیسی]]{{ع}} آمد و [[دین]] [[حضرت موسی]]{{ع}} را [[نسخ]] کرد. پس از [[حضرت عیسی]]{{ع}}، [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}}، نیز [[مبعوث]] شده و [[دین]] [[مسیح]] را [[نسخ]] کرد. از زمان طلوع [[اسلام]] تاکنون و تا [[قیامت]]، تنها [[دین]] به [[حق]] روی [[زمین]] [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] است و [[کتاب خدا]]، در میان خلق، همواره [[قرآن]] است. بر این اساس [[موعود]]، همان [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} است و بشارتها و اشارتهایی که از [[پیامبران]] و دیگر بزرگان رسیده، در [[حق]] او [[صادق]] است و به [[ظهور]] او اشاره دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۴۲۸ - ۴۳۰.</ref>. | *پس از [[حضرت موسی]]{{ع}}، [[حضرت عیسی]]{{ع}} آمد و [[دین]] [[حضرت موسی]]{{ع}} را [[نسخ]] کرد. پس از [[حضرت عیسی]]{{ع}}، [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]]{{صل}}، نیز [[مبعوث]] شده و [[دین]] [[مسیح]] را [[نسخ]] کرد. از زمان طلوع [[اسلام]] تاکنون و تا [[قیامت]]، تنها [[دین]] به [[حق]] روی [[زمین]] [[دین]] [[مقدس]] [[اسلام]] است و [[کتاب خدا]]، در میان خلق، همواره [[قرآن]] است. بر این اساس [[موعود]]، همان [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} است و بشارتها و اشارتهایی که از [[پیامبران]] و دیگر بزرگان رسیده، در [[حق]] او [[صادق]] است و به [[ظهور]] او اشاره دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۴۲۸ - ۴۳۰.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۱، ص۲۳-۲۶.</ref>. | ||
==موعود یهود در موعودنامه== | ==موعود یهود در موعودنامه== | ||
*یکی از پایههای اساسی و اصول مهم [[آیین یهود]]، [[ایمان]] به [[ظهور]] [[ماشیح]] و دوره [[نجات]] (گئولا) است. هر فرد [[یهودی]] که به ماشیح [[اعتقاد]] نداشته باشد و یا چشم به راه آمدن او نباشد، منکر سخنان [[حضرت موسی]] و سایر [[انبیا]]ء [[بنی اسرائیل]] است، زیرا موضوع ماشیح به دفعات در متون [[مقدس]] عنوان شده است. | *یکی از پایههای اساسی و اصول مهم [[آیین یهود]]، [[ایمان]] به [[ظهور]] [[ماشیح]] و دوره [[نجات]] (گئولا) است. هر فرد [[یهودی]] که به ماشیح [[اعتقاد]] نداشته باشد و یا چشم به راه آمدن او نباشد، منکر سخنان [[حضرت موسی]] و سایر [[انبیا]]ء [[بنی اسرائیل]] است، زیرا موضوع ماشیح به دفعات در متون [[مقدس]] عنوان شده است. |