آمرزش: تفاوت میان نسخه‌ها

==شمول آمرزش==

*[[بخشایش]] و آمرزش [[خداوند]] همه‌گیر است و حتی اگر [[مشرکان]] [[توبه]] کنند، [[خدا]] می‌پذیرد<ref>{{متن قرآن|قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ }}؛ سوره زمر، آیه ۵۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 45.</ref>.

*برخی [[آیات قرآن]]، رسیدن به [[مقام قرب الهی]] و برخورداری از نعمت‌های فراوان بهشتی را نیز منوط به آمرزش [[خداوند]] می‌دانند<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسَى رَبُّكُمْ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ يَوْمَ لا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}؛ سوره تحریم، آیه ۸.</ref>. بدین‌سان، دایره آمرزش [[خداوند]] حتی بزرگان [[معصوم]]{{ع}} را نیز دربرمی‌گیرد؛ هر چند آمرزیدن آنان به معنای [[تقرب]] بیشتر به [[خداوند متعال]] است. هر انسانی [[نیازمند]] آمرزش [[الهی]] است؛ زیرا نمی‌تواند همه نعمت‌های [[خدا]] را- آن سان که شاید و باید- [[شکر]] بگزارد. [[خداوند]]، این کاستی را- که لازمه ذات [[آدمی]] است- با [[مغفرت]] خود می‌پوشاند<ref>آشنایی با علوم اسلامی‌، ۸/ ۱۷۸.</ref>. [[قرآن]] [[انسان]] را [[تشویق]] می‌کند که برای دریافتن آمرزش [[پروردگار]] بشتابد و اگر کار [[زشتی]] کرد یا به خویشتن ستمی روا داشت، به [[یاد خدا]] بیفتد و آمرزش بخواهد؛ زیرا جز [[خداوند]] کسی [[گناهان]] [[آدمی]] را نمی‌آمرزد<ref>{{متن قرآن|وَسَارِعُواْ إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ }}؛ سوره آل عمران، ۱۳۵- ۱۳۳.</ref>. [[روایات]] [[شیعی]]، آمرزش [[خداوند]] را چنان گسترده می‌دانند که بنابر آنها تنها [[کافران]] و [[مشرکان]] در [[جهنم]] خواهند ماند. [[خداوند]]، دیگر کسان را پس از مدتی [[عذاب]]، می‌بخشاید و به [[بهشت]] راه می‌نماید<ref>التوحید، ۲۹۴؛ میزان الحکمة، ۱/ ۴۷۵.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 45.</ref>.