|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{ویرایش غیرنهایی}}
| | #تغییر_مسیر [[محل زندگی امام مهدی]] |
| {{مهدویت}}
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[امام مهدی]]{{ع}} است. "'''امام مهدی'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[امام مهدی در قرآن]] | [[امام مهدی در حدیث]] | [[امام مهدی در کلام اسلامی]]</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام مهدی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| |
| <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
| |
| | |
| ==مقدمه==
| |
| *[[پنهان‌زیستی]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} نه فقط چگونگی [[زندگی]] آن [[حضرت]] را در هاله‌ای از [[اسرار]] فرو برده که بسیاری از موضوعات مربوط به حیات آن [[حضرت]] را نیز جزو امور [[پنهان]] [[نظام هستی]] قرار داده است. یکی از مهم‌ترین این امور [[پنهان]]، [[محل زندگی]] آن [[حضرت]] در طول [[غیبت]] است. بسیاری علاقه‌مندند بدانند آن [[خورشید]] [[پنهان]] در کدامین بخش از این کره خاکی به گذران [[عمر]] می‌پردازد. به بیان دیگر، کدامین قسمت از [[زمین]]، افتخار این [[منزلت]] را دارد؟ میلیون‌ها [[انسان]] واله و شیفته، صدها سال است که در هر پگاه [[آدینه]] سخن به ندبه می‌گشایند و این‌گونه می‌سرایند: "ای کاش می‌دانستم چه جایی منزل گرفته‌ای و چه سرزمینی و مکانی تو را دربرگرفته است! آیا در کوه رضوایی یا جای دیگری یا در [[ذی طوی]] هستی؟ دشوار است بر من که [[مردمان]] را ببینم و تو دیده نشوی"<ref>.{{عربی|... لیت شعری أین اسْتَقَرَّتْ بک النوی بَلْ ای أَرْضٍ تقلک أَوْ ثری أَ برضوی أَمْ غیرها أَمْ ذی طوی عزیز علی أَنْ أری الْخُلُقِ وَ لَا تری ...}}؛ سید بن طاوس، اقبال، ص ۲۹۸.</ref>. در این درس، برای روشن شدن این موضوع، پای به گلستان [[کلام]] [[معصومان]]{{عم}} می‌گشاییم و با سیری در [[کلام]] [[نورانی]] ایشان، از آن انفاس قدسی برای حل این [[راز]]، [[استمداد]] می‌طلبیم. با یک نگاه کلی در این بوستان پرطراوت، به چهار دسته [[روایت]] در این موضوع بر خواهیم خورد که هریک [[محل زندگی حضرت مهدی]]{{ع}} را در دوره‌ای از حیات پر [[برکت]] او به تصویر کشیده است؛ اگرچه برای برخی دوره‌ها صراحت و روشنی بیشتری وجود دارد و برخی دوره‌ها به دلایلی به اجمال و ابهام پاسخ داده شده است. این دوره‌ها عبارت‌اند از:
| |
| | |
| ==[[دوران زندگی با امام عسکری]]{{ع}} (۲۵۵- ۲۶۰ ق)==
| |
| *شکی نیست که آن [[امام همام]]، در [[شهر]] [[سامرا]] و در خانه [[پدر]] ارجمند خود [[امام حسن عسکری]]{{ع}} دیده به [[جهان]] گشود و تا پایان [[عمر]] [[شریف]] [[پدر]] خود در کنار آن [[حضرت]] می‌زیست. این دوره- بنابر دیدگاه مشهور- از هنگام ولادت [[حضرت]] ([[نیمه شعبان]] سال ۲۵۵ ق) آغاز و تا [[رحلت]] [[امام عسکری]]{{ع}} (هشتم [[ربیع الاول]] سال ۲۶۰ ق) پایان یافت. افزون بر [[نقل]] [[موثق]] [[تاریخی]]، افرادی نیز از این حادثه بزرگ پرده برداشته‌اند: [[شیخ صدوق]] در کتاب [[شریف]] [[کمال الدین و تمام النعمة]] که یکی از مهم‌ترین کتاب‌های نگاشته، شده در موضوع [[مهدویت]] است، داستان [[ولادت حضرت مهدی]]{{ع}} را به صورت مفصل ذکر کرده است<ref>ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ترجمه منصور پهلوان، ج ۲، ص ۱۴۳.</ref>. این [[روایت]]، از مهم‌ترین [[روایات]] درباره [[ولادت حضرت مهدی]]{{ع}} است و به روشنی دلالت دارد که [[حضرت مهدی]]{{ع}} در خانه [[امام عسکری]]{{ع}} در [[سامرا]] دیده به [[جهان]] گشود. از سوی دیگر، روایاتی نیز حکایت از که در این دوره [[حضرت مهدی]]{{ع}} با صلاحدید [[امام عسکری]]{{ع}} برای افرادی ویژه نمایان می‌شد و این اتفاق در [[سامرا]] و در جوار [[پدر]] بزرگوارش صورت می‌گرفت. "[[ضوء ابن علی]]" از مردی از اهل [[فارس]] که نامش را برده است [[نقل]] می‌کند: به [[سامرا]] آمدم و بر در خانه [[امام حسن عسکری]]{{ع}} ملازم شدم. [[حضرت]] مرا‌طلبید. وارد شدم و [[سلام]] عرض کردم. فرمود: "برای چه آمده‌ای؟" عرض کردم: "برای اشتیاقی که به شما داشتم". فرمود: "پس دربان ما باش". من همراه خادمان، در خانه [[حضرت]] بودم، گاهی می‌رفتم. هرچه احتیاج داشتند از بازار می‌خریدم و زمانی که مردها در خانه بودند، بدون اجازه وارد می‌شدم. روزی [بدون اجازه] بر [[حضرت]] وارد شدم و او در اتاق مردها بود. ناگاه در اتاق حرکت کرد و صدایی شنیدم؛ پس فریاد زد: "بایست، حرکت مکن". من جرأت درآمدن و بیرون رفتن نداشتم؛ پس کنیزی که چیز سرپوشیده‌ای همراه داشت. از نزدم گذشت. آن‌گاه مرا صدا زد که درآی. وارد شدم. کنیز را هم صدا زد. کنیز نزد [[حضرت]] بازگشت. [[حضرت]] به او فرمود: "از آنچه همراه داری روپوش بردار". کنیز از روی [[کودکی]] سفید و نیکوروی پرده برداشت و خود [[حضرت]] روی شکم [[کودک]] را باز کرد. دیدم مویی سبز که به سیاهی آمیخته بود از زیر گلو تا نافش روییده است. پس فرمود: "این است [[صاحب]] شما" و به کنیز امر فرمود که او را ببرد. پس من آن [[کودک]] را ندیدم، تا [[امام عسکری]]{{ع}} [[وفات]] کرد<ref>شیخ کلینی، کافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، ج ۲، ص ۱۱۹.</ref>. نه فقط بستگان نزدیک و خدمتگزاران بیت [[امامت]]، آن [[حضرت]] را در [[سامرا]] و در خانه [[امام عسکری]]{{ع}} دیده‌اند که بسیاری از [[یاران]] و برگزیدگان [[اصحاب امام]] به [[شرف]] [[دیدار]] آن [[جمال]] چون [[آفتاب]] نایل شده‌اند که همگی از [[زندگی امام مهدی]]{{ع}} در کنار [[پدر]] در [[سامرا]] حکایت دارد.
| |
| *"[[یعقوب بن منقوش]]" گوید: بر [[امام عسکری]]{{ع}} وارد شدم و او بر سکویی در سرا نشسته بود و سمت راست او اتاقی بود که پرده‌های آن آویخته بود. گفتم: "ای آقای من! [[صاحب الامر]] کیست؟" فرمود: "پرده را بردار". پرده را بالا زدم؛ پسر بچه‌ای به قامت پنج وجب بیرون آمد، با پیشانی درخشان و رویی سپید و چشمانی درافشان و دو کتف ستبر و دو زانوی برگشته. خالی بر گونه راستش و گیسوانی بر سرش بود. آمد و بر زانوی پدرش [[ابو محمد]] نشست. آن‌گاه به من فرمود: "این، [[صاحب]] شما است". سپس [[امام]] بدو فرمود: "پسرم! تا هنگام معلوم داخل شو". داخل اتاق شد و من بدو می‌نگریستم. پس به من فرمود: "[[یعقوب]]! به داخل اتاق برو و ببین آنجا کیست". من داخل شدم اما کسی را ندیدم<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۱۶۴.</ref>. همچنین "[[احمد بن اسحاق]]" [[نقل]] کرده [[حضرت]] را در [[سامرا]] دیده است<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۸۰.</ref>. بنابراین [[روایات]] و ده‌ها [[روایت]] دیگر، تردیدی نخواهد ماند بر این که [[حضرت مهدی]]{{ع}} در طول حیات [[امام عسکری]]{{ع}} همراه آن [[حضرت]] و در [[شهر]] [[سامرا]] مسکن و مأوا داشته است. اگرچه در این دوران نیز پنهانی [[زندگی]] می‌کرده است، عده فراوانی از [[نزدیکان]] و [[شیعیان]] آن [[حضرت]] را دیده‌اند.
| |
| *یادآوری این نکته است که برخی محققان، احتمال فراوانی داده‌اند آن [[حضرت]] بخش عمده دوران [[کودکی]] خود را در [[مدینه]] گذرانده باشد. ایشان با استناد به [[روایت]] [[مسعودی]]، مبنی بر این که [[امام عسکری]]{{ع}} در سال ۲۵۹ ق از [[حدیث]] [[مادر]] خود درخواست کرد به [[حج]] مشرف شود و برای [[حفظ جان]] فرزندش وی را به همراه ببرد، دیدگاه یاد شده را بیان نموده، اضافه کرده‌اند: به نظر می‌رسد آنان پس از برگزاری مناسک [[حج]] به [[مدینه]] عزیمت کرده باشند و آن را محل اختفای [[امام دوازدهم]] قرار داده‌اند. این نویسنده وی افزون بر [[نقل]] یاد شده، دلیل‌های دیدگاه خود را چنین بیان کرده است:
| |
| #[[ترس]] [[امام عسکری]]{{ع}} بر [[جان]] [[فرزند]] خود؛
| |
| #روایاتی که محل آن [[حضرت]] را پس از [[رحلت]] [[پدر]]، [[مدینه]] دانسته است؛
| |
| #روایاتی که [[ظهور]] [[حضرت]] را در [[مکه]] دانسته است؛
| |
| #روایاتی که حکایت دارد هر سال [[حضرت مهدی]] در موسم [[حج]] به [[مکه]] می‌رود<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص ۲۴؛ و نیز: پورسید آقایی و دیگران، تاریخ عصر غیبت، ص ۴۵.</ref>. به نظر می‌رسد هیچ یک از دلیل‌های یاد شده قابل پذیرش نیست.
| |
| *اما [[دلیل]] نخست؛ با توجه به این که این رخداد طبق [[نقل]] یاد شده در چهار سالگی [[حضرت مهدی]]{{ع}} بوده و آن [[حضرت]] چهار سال در [[حمایت]] [[پدر]] بزرگوار بدون هیچ اتفاق تغییری در شرایط [[زندگی]] کرده است، لزومی نداشته است آن [[حضرت]] این [[حمایت]] جدی را از دست بدهد. افزون بر آن، این که [[امام عسکری]]{{ع}} به مناسبت‌های مختلف، [[فرزند]] خود را به افراد مورد [[اطمینان]] نشان می‌داد، تا پس از وی مشکل چندانی پیش نیاید و این، با دور کردن [[حضرت]] از خود [[سازگاری]] ندارد. دیگر این که از برخی [[روایات]] استفاده می‌شود آن [[حضرت]]، حتی در دوران [[پدر]] به صورت [[معجزه‌آسا]] [[پنهان]] می‌شد<ref>ر.ک: شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۱۶۴.</ref> و این، با نگرانی [[امام عسکری]]{{ع}} منافات دارد. سرانجام، این که روایاتی حکایت از نمازخواندن آن [[حضرت]] بر پیکر [[پدر]] دارد. البته بازگشت آن [[حضرت]] از [[مدینه]] پیش از [[رحلت]] [[پدر]] گزارش نشده است.
| |
| *اما [[دلیل]] دوم؛ این [[دلیل]] نیز قابل پذیرش نیست؛ چرا که در [[روایت]] به روشنی بیان شده است آن [[حضرت]] پس از [[رحلت]] [[پدر]] در [[مدینه]] خواهد بود، بنابراین رفتن آن [[حضرت]] به [[مدینه]] پس از [[رحلت]] [[امام عسکری]]{{ع}} اتفاق افتاده است.
| |
| *[[دلیل]] سوم نیز این که روایاتی محل [[ظهور]] را [[مکه]] دانسته است؛ پس [[حضرت]] در دوران [[پدر]] در [[مدینه]] [[زندگی]] می‌کرده است که کاملا غیر قابل پذیرش است؛ چرا که [[روایات]] فراوانی سخن از [[دو غیبت]] به میان آورده و به ویژه یکی از غیبت‌ها را بسیار طولانی دانسته است. همان‌گونه که گفته خواهد شد، در روایاتی به [[محل زندگی]] آن [[حضرت]] در این دوره اشاره شده است. علاوه بر آن که محل [[ظهور]] [[مکه]] دانسته شده است و به حضور آن [[حضرت]] در چهار سالگی در [[مدینه]]- به این مناسبت- ربطی نخواهد داشت. اما این که چون در [[روایات]] آمده است، [[حضرت]] هر سال هنگام مناسک [[حج]] به [[مکه]] می‌رود، پس در چهار سالگی به طور حتم در [[مدینه]] حضور داشته است، سخنی شگفت‌آور است. همه آنچه یاد شد، می‌تواند حضور مستمر [[حضرت]] را در دوران [[پدر]] اثبات کند؛ اگر چه دور از ذهن نیست که در این مدت، آن [[حضرت]] با نظارت [[پدر]] به مسافرتی رفته و سپس نزد او بازگشته باشد.
| |
| | |
| ==[[دوران غیبت صغرا]](۲۶۰- ۳۲۹ ق)==
| |
| *[[غیبت صغرا]] عبارت است از دوران [[پنهان‌زیستی]] کوتاه‌مدت [[حضرت مهدی]]{{ع}} که طبق نظر مشهور، با [[شهادت امام عسکری]]{{ع}} (۲۶۰ ق) آغاز شده و با [[رحلت]] [[چهارمین نایب خاص]] آن بزرگوار (۳۲۹ ق) به پایان رسیده است که مجموعا قریب هفتاد سال می‌شود. [[محل زندگی]] آن [[حضرت]] در این دوران، به روشنی مشخص نیست؛ ولی از برخی [[روایات]] و قرائن به دست می‌آید [[حضرت]] که این مدت را به طور عمده در دو منطقه سپری کرده است: یکی منطقه [[عراق]] و دیگری [[مدینه منوره]] که البته [[روایات]] متعددی بر این مطلب دلالت دارد. از [[امام صادق]]{{ع}} در این زمینه [[نقل]] شده است که فرمود: برای [[قائم]]{{ع}} [[دو غیبت]] است: یکی کوتاه و دیگری طولانی. در [[غیبت]] اول جز [[شیعیان]] مخصوص از جای او خبر ندارند و در [[غیبت]] دیگر جز، [[دوستان]] مخصوصش از جای او خبر ندارند<ref>شیخ کلینی، کافی، ج ۲، ص ۱۴۱.</ref>. در [[دوران غیبت صغرا]]، از [[سفیران چهارگانه]] ([[نواب خاص]]) کسی نزدیک‌تر به آن [[حضرت]] ذکر نشده است و ایشان هم تماما در [[عراق]] بوده و همواره با [[حضرت]] در ارتباط بوده‌اند. [[توقیعات]] فراوانی نیز از طرف [[حضرت]] به دست آنها [[شرف]] صدور یافته است؛ بنابراین می‌توان گفت دست‌کم بخشی از [[عمر]] آن [[حضرت]] در این دوران در [[عراق]] سپری شده است.
| |
| *دسته‌ای دیگر از [[روایات]] به صورت مطلق (بدون در نظر گرفتن صغرا و کبرا بودن [[غیبت]]) [[زندگی]] [[حضرت]] را در [[دوران غیبت]]، در [[مدینه منوره]] ذکر کرده‌اند که با توجه به [[روایات]] دسته نخست، می‌توان گفت ممکن است بخشی از [[دوران غیبت صغرا]] نیز در [[مدینه]] سپری شده باشد. [[امام باقر]]{{ع}} در این‌باره فرمود: {{متن حدیث|لابُدَّ لِصاحِبِ هَذا الاَمرِ مِنْ عُزْلَةٍ... و نِعْمَ المَنْزِلُ طَيْبَةُ}}<ref>شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۶۲.</ref>؛ به ناگزیر برای [[صاحب]] این امر [[عزلت]] و گوشه‌گیری خواهد بود... و [[طیبه]] [مدینه] چه منزلگاه خوبی است! بنابراین جمع بین دو دسته [[روایات]] به این صورت است که آن [[حضرت]] در [[مدینه]] حضور داشته است؛ ولی به [[دلیل]] [[ارتباط با نواب خاص]] داشته‌اند، بخشی از [[عمر]] خود را در [[عراق]] سپری کرده است.
| |
| | |
| ==[[دوران غیبت کبرا]]==
| |
| *[[غیبت کبرا]]، به مدت زمان [[پنهان‌زیستی]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} گفته می‌شود که با [[وفات]] واپسین [[نایب خاص]] در سال ۳۲۹ ق آغاز و همچنان ادامه دارد و فقط [[خداوند متعال]] است که پایان آن را می‌داند. این دوران، ویژگی‌های خاصی دارد که آن را به طور کامل از [[دوران غیبت صغرا]] متمایز می‌سازد. از این ویژگی‌ها، کامل شدن [[غیبت]] آن [[حضرت]] است. همان‌گونه که [[پنهان‌زیستی]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} در این دوران به کمال می‌رسد و [[نیابت]] و [[سفارت]]، همانند [[دوران غیبت صغرا]] وجود ندارد، [[محل زندگی]] آن [[حضرت]] نیز نامشخص‌تر می‌شود. در این دوران است که هرگز نمی‌توان به طور قطع مشخص کرد آن [[حضرت]] کجا [[زندگی]] می‌کند. البته [[روایات]] در این‌باره به محل‌های گوناگونی اشاره کرده‌اند که برخی از آنها از این قرارند:
| |
| *الف. [[مدینه]] منوره: همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، برخی [[روایات]]- به صورت عام و بدون قید [[زمان غیبت صغرا]]- [[مدینه]] را [[جایگاه]] آن [[حضرت]] در [[دوران غیبت]] می‌داند.
| |
| *ب. [[ناحیه]] ذی طوی: [[ناحیه]] [[ذی طوی]] در یک فرسخی [[مکه]] و داخل [[حرم]] قرار دارد و از آنجا خانه‌های [[مکه]] دیده می‌شود. برخی از [[روایات]]، آن محل را مکانی معرفی می‌کند که [[حضرت]] بخشی از [[زمان غیبت]] را در آن سپری می‌کند. [[امام باقر]]{{ع}} در این‌باره فرمود: [[صاحب]] این امر را در برخی از این دره‌ها غیبتی است (و با دست خود به [[ناحیه]] [[ذی طوی]] اشاره کرد)<ref>نعمانی، الغیبة، ص ۱۸۱.</ref>.
| |
| *ج. دشت‌ها و بیابان‌ها: از برخی [[روایات]] نیز استفاده می‌شود که آن [[حضرت]] در طول [[غیبت]]، محل خاصی ندارد و همواره در سفر به سر می‌برد. از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است درباره شباهت‌های [[حضرت مهدی]]{{ع}} به [[پیامبران الهی]]، چنین فرمود:{{متن حدیث|"... وَ أَمَّا شِبْهُهُ مِنْ عیسی فالسیاحة "}}<ref>طبری، دلائل الامامة، ص ۲۹۱.</ref>؛ و اما [[شباهت حضرت]] [[مهدی]]{{ع}} به [[حضرت عیسی]]{{ع}} پس جهانگردی [نداشتن مکان خاص] است. همچنین، در توقیعی که به نام [[شیخ مفید]] صادر شده است- اگر صدور آن را بپذیریم- نیز به نامعلوم بودن [[مکان حضرت مهدی]]{{ع}} اشاره شده است. در آن نوشته چنین بیان شده است: با این که ما براساس [[فرمان خداوند]] و [[صلاح]] واقعی ما و [[شیعیان]] [[مؤمن]] خود تا زمانی که [[حکومت]] در [[دنیا]] در [[اختیار]] [[ستمگران]] است در نقطه‌ای دور و [[پنهان]] از دیده‌ها به سر می‌بریم<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۴.</ref>.
| |
| *یادآوری این مطلب لازم است که این نامعلوم بودن [[محل زندگی]] آن [[حضرت]] در [[دوران غیبت کبرا]]، سبب شده است عده‌ای به گمانه‌زنی‌هایی در مواردی [[سست]] و واهی بپردازند و به طرح محل‌هایی که اثبات آنها کاری بس مشکل است، روی آوردند. افسانه [[جزیره خضرا]] و [[مثلث برمودا]] و مانند آن، حکایت‌هایی است که در [[تاریخ]] پر فراز و فرود این [[اعتقاد]] سترگ رخ نموده است؛ ولی همواره روشنگران این عرصه، [[مردم]] را از فرو غلطیدن در کجراهه‌ها و بیراهه‌ها حفظ کرده‌اند البته پیش از آن نیز برخی [[مخالفان]] [[شیعه]] نسبت داده‌اند که [[شیعیان]] بر این باورند که [[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[دوران غیبت]] در [[سرداب سامرا]] [[زندگی]] می‌کند. در این جا مناسب است اشاره‌ای کوتاه بدان نماییم.
| |
| *از گذشته بیشتر خانه‌ها در مناطق گرمسیر [[عراق]] [[سرداب]] (زیرزمین) داشت، تا ساکنان خانه، از شدت گرمای تابستان در [[امان]] باشند<ref>فخر الدین طریحی، مجمع البحرین، ج ۱، ص ۴۶۷.</ref>. خانه [[حضرت عسکری]]{{ع}} در [[سامرا]] نیز دارای [[سرداب]] بود. این [[سرداب]]، [[محل زندگی]] و [[عبادت]] [[امام هادی]]، [[امام حسن عسکری]] و [[حضرت]] [[بقیه الله]]{{عم}} بود و اغلب [[دیدارها]] با [[حضرت ولی عصر]] در [[عهد]] [[پدر]] در همین منزل و در همین [[سرداب]] انجام می‌گرفت؛ به همین سبب شیعیانی که پس از [[رحلت]] [[امام حسن عسکری]]{{ع}}، برای [[زیارت]] [[قبر]] آن [[امام]] و [[پدر]] بزرگوارش وارد [[سامرا]] می‌شدند، پس از [[زیارت]] [[قبر]] آن بزرگوار، در محل [[عبادت]] سه [[امام]] بزرگوار [[نماز]] می‌خواندند و آنجا را [[زیارت]] می‌کردند. اما همان‌گونه که اشاره شد، متأسفانه برخی [[دشمنان]] [[متعصب]]، با نسبت دادن تهمت‌های ناروا، خواسته‌اند از این موضوع بهره‌برداری‌های [[نادرست]] کنند. آنان به [[شیعه]] تاخته و معتقدان به [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}} را به [[استهزا]] گرفته‌اند؛ با این که می‌دانند حتی یک نفر [[شیعه]] [[راستین]] را نخواهند یافت که [[معتقد]] باشد [[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[سرداب]] [[پنهان]] شده یا در [[سرداب]] سکونت و اقامت گزیده است.
| |
| *بنابراین [[زائران]]، فقط از آن جهت به این مکان [[مقدس]] [[احترام]] می‌گذارند که محل سکونت، [[زندگی]]، [[عبادت]]، [[نیایش]] و [[تلاوت قرآن]] [[انسان‌های کامل]] بوده است. با این بیان، آنجا مکان [[مقدس]] و خانه پربرکتی است که [[خداوند]] اجازه داده است چنین مکانی، رفعت [[مقام]] یابد و در آنجا [[نام خدا]] به [[عظمت]] برده شود؛ به همین سبب [[مسلمانان]] پیرو [[مذهب]] [[خاندان وحی]] و [[رسالت]]، آنجا [[نماز]] می‌خوانند و بر [[پیامبر]] و خاندانش{{عم}} [[درود]] می‌فرستند؛ آنجا را [[زیارت]] می‌کنند و کسی بر این [[عقیده]] نیست که [[امام مهدی]]{{ع}} در آن [[سرداب]] سکونت دارد یا این که از آنجا [[ظهور]] خواهد کرد.
| |
| | |
| ==دوران ظهور==
| |
| *دوران [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} که درخشان‌ترین فراز [[تاریخ]] و روشن‌ترین دوران [[زندگی]] انسانی است، ویژگی‌های فراوانی دارد از جمله مهم‌ترین آنها [[حاکمیت]] واپسین [[معصوم]] و [[حجت الهی]] است. درباره [[محل زندگی حضرت مهدی]]{{ع}} و [[حکومت]] آن [[حضرت]] در [[عصر ظهور]]، [[روایات]] فراوانی وجود دارد. در این [[روایات]]، به طور عمده [[مسجد سهله]] را منزل آن [[حضرت]] و [[شهر]] [[کوفه]] را به عنوان پایگاه [[حکومتی]] آن [[حضرت]] معرفی کرده‌اند<ref>شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲.</ref>.
| |
| #روزی در محضر [[مقدس]] [[رئیس]] [[مذهب]]، [[حضرت]] [[امام صادق]]{{ع}} از [[مسجد سهله]] گفت‌وشنود شد، آن [[حضرت]] فرمود: أما انه منزل صاحبنا اذا قام [[باهله]]<ref>شیخ کلینی، کافی، ج ۳، ص ۴۹۵؛ شیخ صدوق، تهذیب، ج ۳، ص ۲۵۲.</ref>؛ آنجا اقامتگاه [[صاحب]] ما است؛ هنگامی که با خانواده‌اش [[قیام]] کند. در برخی از منابع، به جای "قام"، "قدم" تعبیر شده است؛ یعنی هنگامی که تشریف بیاورد<ref>شیخ مفید، ارشاد، ج ۲، ص ۳۸۰؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۱.</ref>. | |
| #[[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} هنگام ترسیم خط سیر [[حضرت ولی عصر]]{{ع}} [[در آستانه ظهور]]، می‌فرماید: گویی او را با چشم خود می‌بینم که از [[وادی السلام]] عبور کرده، بر فراز اسبی که سپیدی پاها و پیشانی‌اش همی درخشد، به سوی [[مسجد سهله]] در حرکت است و زیر لب زمزمه دارد و [[خدا]] را این‌گونه می‌خواند: {{عربی|"لا اله الا الله حقاً حقاً..."}}<ref>طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۳.</ref>.
| |
| #[[امام صادق]]{{ع}} خطاب به [[یار]] باوفایش [[ابوبصیر]] فرمود: ای [[ابا محمد]]! گویی فرود آمدن [[قائم]]{{ع}} را با اهل و عیالش در [[مسجد سهله]]، با چشم خود می‌بینم. [[ابوبصیر]] عرض کرد: "آیا محل اقامت دائمی آن [[حضرت]]، در [[مسجد سهله]] خواهد بود؟" [[حضرت]] فرمود: "آری". سپس فرمود: [[مسجد سهله]]، [[اقامتگاه حضرت]] ادریس{{ع}} بود. [[مسجد سهله]] [[اقامتگاه حضرت]] [[ابراهیم]]{{ع}} بود. [[خداوند]]، [[پیامبری]] را [[مبعوث]] نکرده، جز این که در [[مسجد سهله]] [[نماز]] گزارده است. [[مسجد سهله]]، پایگاه [[حضرت خضر]]{{ع}} است. کسی که در [[مسجد سهله]] اقامت کند، همانند کسی است که در [[خیمه]] [[رسول اکرم]]{{صل}} اقامت کند. مرد و [[زن]] با ایمانی یافت نمی‌شود، جز این که دلش به سوی [[مسجد سهله]] پر می‌زند..<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۷، ص ۴۳۵، ح ۳.</ref>. البته چگونگی [[زندگی]] در [[عصر ظهور]] مشخص نشده است؛ ولی به نظر می‌رسد تفاوت بسیاری با نحوه [[زندگی]] امروزی داشته باشد. [[تکامل]] [[علوم]] بشری، کمال [[عقلانی]] [[بشر]]، گسترش [[خارق العاده]] امکانات و [[رفاه عمومی]]، [[امنیت فراگیر]] بر کل کره [[زمین]] و... به طور قطع ویژگی‌هایی را برای [[زندگی]] در آن زمان ایجاد خواهد کرد که به [[راستی]] در تصور ما نمی‌گنجد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۲۶-۱۳۹.</ref>.
| |
| | |
| == پرسش‌های وابسته ==
| |
| {{جستارهای وابسته}}
| |
| ==منابع==
| |
| * [[پرونده:136864.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|'''درسنامه مهدویت ج۲''']].
| |
| | |
| ==پانویس==
| |
| {{یادآوری پانویس}}
| |
| {{پانویس2}}
| |
| {{امام مهدی}}
| |
| | |
| | |
| [[رده:امام مهدی]]
| |
| [[رده:ارتباط با امام مهدی]]
| |
| [[رده:مدخل موعودنامه]]
| |
| [[رده: اتمام لینک داخلی]]
| |
| [[رده:مدخل]]
| |
