ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

ظهور امام مهدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۵

۸٬۵۰۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹

←‏ظهور امام مهدی در درسنامه

دیداریویکی‌متن

Saqi

مدیران

۱۹٬۴۱۸

ویرایش

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 :۳. [[آشکار]] شدن [[دولت حق]]: [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} در خطبه‌ای فرمود: {{متن حدیث|"… سَیُحِق اللهُ الْحَق بِکَلِمَاتِهِ وَ یَمْحَقُ الْبَاطِلَ‌ها ها طُوبَی لَهُمْ عَلَی صَبْرِهِمْ عَلَی دِینِهِمْ فِی حَالِ هُدْنَتِهِمْ وَ یَا شَوْقَاهْ إِلَی رُؤْیَتِهِمْ فِی حَالِ ظُهُورِ دَوْلَتِهِمْ… "}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۳۵، ح۳.</ref>؛ [[خدا]] هم با کلمات خود ([[ائمه]] یا [[آیات قرآن]] و یا تقدیر خود) [[حق]] را ثابت کند و [[باطل]] را از میان ببرد. آه آه، خوشا به حالشان که در زمان [[صلح]] و [[آرامش]]، بر دینشان [[شکیبایی]] ورزیدند، هان از [[اشتیاق]] به دیدارشان در [[زمان ظهور]] دولتشان….
 *[[اشتیاق]] [[صالحان]] به [[درک زمان ظهور]]: [[درک زمان ظهور]] دارای [[فضیلت]] فراوانی است؛ از این‌رو [[انسان‌های صالح]] در طول [[تاریخ]]، همواره آرزومند حضور در آن دوران بوده‌اند. [[پیشوایان معصوم]]{{ع}} همواره به ارجمندی حضور در آن رخداد بزرگ اشاره می‌کردند. [[امام علی]]{{ع}} در [[روایت]] یاد شده در بحث قبل به این مسئله اشاره فرموده است. [[حضرت]] [[حسین بن علی]]{{ع}} [[نقل]] کرده است: مردی نزد پدرم آمد و از اوصاف [[مهدی]]{{ع}} پرسید. ایشان وقتی صفات او را ذکر کرد، با حالتی سرشار از [[عشق]] و شیدایی، به سینه خود اشاره کرده، آهی کشید و از شدت اشتیاقِ به ایشان، به سینه خود اشاره فرمود<ref>{{متن حدیث|"… وَ أَوْمَأَ بِیدِهِ إِلَی صَدْرِهِ شَوْقاً إِلَی رُؤْیتِهِ"}}؛ نعمانی، الغیبه، ص۲۱۲، ح۱.</ref>. [[ابوبصیر]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] کرده است: {{متن حدیث|"… فَیَا طُوبَی لِمَنْ أَدْرَکَهُ وَ کَانَ مِنْ أَنْصَارِهِ"}}<ref>نعمانی، الغیبه، ص ۲۳۴، ح۲۲.</ref>؛ پس خوشا به حال آن که او را در می‌یابد و از [[یاران]] اوست. [[ام هانی ثقفیه]] گوید: بامدادی [[خدمت]] سرورم، [[امام محمد باقر]]{{ع}} رسیدم و گفتم:‌ای آقای من! آیه‌ای از [[کتاب خدا]] بر دلم خطور کرده، مرا پریشان ساخته و [[خواب]] از چشمم ربوده است. فرمود:‌ای ام هانی! بپرس. پرسیدم:‌ای سرورم! این قول [[خداوند]]: {{متن قرآن|فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ، الْجَوَارِ الْكُنَّسِ}}<ref>تکویر، ۱۵ و ۱۶.</ref>؛ فرمود:‌ای ام هانی! خوب مسأله‌ای پرسیدی. این، مولودی در آخِرُالزمان است. او [[مهدی]] این [[عترت]] است و برای او [[حیرت]] و غیبتی خواهد بود که اقوامی در آن، [[گمراه]] می‌شوند و اقوامی نیز [[هدایت]] می‌یابند<ref>{{متن حدیث|"فَیاطُوبی لَکِ اِنْ اَدرَکْتِهِ، وَیا طُوبی لِمَنْ اَدرَکَهُ"}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، باب۳۲، ح۱۴.</ref>؛ خوشا بر تو اگر او را دریابی! و خوشا بر کسی که او را دریابد! کلینی بخش پایانی [[روایت]] را این گونه [[نقل]] کرده است: {{متن حدیث|"ثُم یَظْهَرُ کَالشهَابِ یَتَوَقدُ فِی اللیْلَهِ الظلْمَاءِ فَإِنْ أَدْرَکْتِ زَمَانَهُ قَرتْ عَیْنُکِ"}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۴۱.</ref>؛ … سپس مانند شعله‌ای در شب تاریک فروزان می‌شود، اگر زمان او را [[درک]] کنی، چشمت روشن می‌گردد.[[امام صادق]]{{ع}} درباره زمان آن [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|"فَطُوبَی لِمَنْ أَدْرَکَ ذَلِکَ الزمَان"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۹۰، ح۲۱؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۳۴، ح۵.</ref>؛ پس خوشا به حال آن که آن زمان را [[درک]] کند. [[امامان معصوم]]{{ع}} با این تعبیرها به بزرگی [[حضرت مهدی]]{{ع}} و [[دوران ظهور]] او را خاطر نشان می‌ساختند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]،  ج۳ ، ص۱۵۵-۱۵۸.</ref>.
+==چگونگی ظهور==
+*[[ابو خالد کابلی]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کند که درباره [[آیه]]: {{متن قرآن|فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا}}<ref>"به نیکی‌ها پیشی گیرید، هر کجا باشید خداوند همه شما را بیاورد." بقره، آیه ۱۴۸.</ref>  فرمود: {{متن حدیث|"یَعْنِی أَصْحَابَ الْقَائِمِ الثلَاثَمِائَهِ وَ الْبِضْعَهَ عَشَرَ رَجُلًا قَالَ وَ هُمْ وَ اللهِ الْأُمهُ الْمَعْدُودَهُ قَالَ یَجْتَمِعُونَ وَ اللهِ فِی سَاعَهٍ وَاحِدَهٍ قَزَعٌ کَقَزَعِ الْخَرِیفِ…"}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۱۳، ح۴۸۷.</ref>؛ مقصود از نیکی‌ها [[ولایت]] ([[اهل بیت]]{{ع}}) است و مقصود از گفتار خدای تبارک که "هر کجا باشید [[خداوند]] همه شماها را بیاورد"، [[اصحاب حضرت قائم]]{{ع}} هستند که متجاوز از ۳۱۰ مردند، فرمود: و آنهایند به [[خدا]] [[سوگند]] "[[امت معدوده]]" و آنان در یک ساعت گرد می‌آیند مانند پاره‌های ابر پاییز (که گرد هم جمع می‌شوند). [[اسماعیل بن جابر]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: به [[خدا]] قسم! گویی هم اکنون او را می‌بینم که پشت خود را به حجر تکیه داده و از [[خداوند]] وفای [[وعده]] خود را مطالبه کند. آن گاه می‌گوید:‌ای [[مردم]]! هر کس با من در مورد [[خدا]] محاجه (بحث و گفت وگوی متقابل) نماید، پس من خود سزاوارترین [[مردم]] به [[خداوند]] هستم… سپس به سوی [[مقام]] می‌رود و نزدیک آن، دو رکعت [[نماز]] به جای می‌آورد و از [[خداوند]] وفای به وعده‌اش را درخواست می‌نماید. سپس [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: به [[خدا]] قسم! او همان [[مضطر]] است که [[خداوند]] درباره‌اش می‌فرماید: {{متن قرآن|أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الأَرْضِ}}<ref>"یا [کیست] آن کس که درمانده را چون وی را بخواند اجابت می‌کند، و گرفتاری را برطرف می‌گرداند، و شما را جانشینان این زمین قرار می‌دهد؟". نمل، آیه ۶۲.</ref>. این [[آیه]] درباره او و برای او نازل شده است<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۱۸۱.</ref>.  [[محمد بن مسلم]] گوید: از [[امام باقر]]{{ع}} شنیدم که می‌فرمود: … در این هنگام است که [[قائم]] ما [[خروج]] کند و چون [[ظهور]] کند به خانه [[کعبه]] تکیه زند و [[سیصد و سیزده]] مرد به گرد او اجتماع کنند و اولین سخن او این [[آیه]] [[قرآن]] است: {{متن قرآن|بَقِيَّةُ اللَّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ}}<ref>"اگر مؤمن باشید، باقیمانده خدا برای شما بهتر است"؛ هود، آیه ۸۶.</ref>؛ سپس می‌گوید: منم [[بقیة الله]] در [[زمین]] و منم [[خلیفه خداوند]] و [[حجت]] او بر شما و هر [[درود]] فرستنده‌ای به او چنین [[سلام]] گوید: {{عربی|"السلَامُ عَلَیْکَ یَا بقیة الله فی ارضه"}}، و چون برای [[بیعت]] ده هزار مرد به گرد او اجتماع کنند [[خروج]] خواهد کرد<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۳۰، ح۱۶؛ و نیز: محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۱۱، ح۲.</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]،  ج۳ ، ص۱۵۵-۱۵۸.</ref>.
+*امر به پذیرفتن [[مهدی]]{{ع}}: [[روایات]] آنگاه که سخن از [[ظهور]] آن [[حضرت]] به میان می‌آورد، به [[پیروی]] از او تأکید می‌کند و امتناع کنندگان از این کار را هلاک شونده می‌داند. [[ابو بصیر]] از [[امام صادق]]{{ع}} و او از پدرش [[نقل]] کرده که فرمود: {{متن حدیث|"… إِذَا تَحَرکَ مُتَحَرکُنَا فَاسْعَوْا إِلَیْهِ وَ لَوْ حَبْواً وَ اللهِ لَکَأَنی أَنْظُرُ إِلَیْهِ بَیْنَ الرکْنِ وَ الْمَقَامِ یُبَایِعُ الناسَ…"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۱۹۴، ح۱.</ref>؛ و چون کسی که از طرف ما حرکت می‌کند، فعالیت خود را آغاز نماید؛ به سوی او بشتابید [به هر نحو ممکن]؛ اگر چه بر دست و زانو باشد. به [[خدا]] [[سوگند]]! گویی هم اکنون به او می‌نگرم که میان [[رکن و مقام]] از [[مردم]] [[بیعت]] می‌گیرد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]،  ج۳ ، ص۱۶۴، ۱۶۵.</ref>.
+*[[شادمانی]] اهل [[آسمان]] و [[زمین]]: همه هستی از [[نافرمانی]] [[خداوند]] و [[ستم]] به دیگران در [[رنج]] و ناخرسندی اند؛ از این‌رو نه فقط [[انسان‌ها]] که اهل [[آسمان‌ها]] نیز از [[ظهور]] او و برپایی [[عدل و قسط]]، شادمان و [[خشنود]] می‌شوند. [[امیر مؤمنان]]{{ع}} در این‌باره فرمود: {{متن حدیث|"یَفْرَحُ بِخُرُوجِهِ أَهْلُ السمَاوَاتِ وَ سُکانُهَا"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۱۴، ح۲.</ref>؛ اهل [[آسمان‌ها]] و ساکنان آن از [[خروج]] او شادمان می‌شوند. [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|"أُبَشرُکُمْ بِالْمَهْدِی یُبْعَثُ فِی أُمتِی… یَرْضَی عَنْهُ سَاکِنُ السمَاءِ وَ سَاکِنُ الْأَرْضِ"}}<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ص۱۷۸.</ref>؛ شما را مژده می‌دهم به [[مهدی]] که در [[امت]] من برانگیخته می‌شود… و ساکنان [[آسمان]] و [[زمین]] از وی [[خشنود]] باشند. مردگان نیز در عالم [[برزخ]]، از این واقعه بزرگ شادمان می‌شوند و به یکدیگر [[بشارت]] می‌دهند. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|"… إِذَا هَز رَایَتَهُ أَضَاءَ لَهَا مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ… وَ لَا یَبْقَی مَیتٌ إِلا دَخَلَتْ عَلَیْهِ تِلْکَ الْفَرْحَهُ فِی قَلْبِهِ وَ هُوَ فِی قَبْرِهِ وَ هُمْ یَتَزَاوَرُونَ فِی قُبُورِهِمْ وَ یَتَبَاشَرُونَ بِقِیَامِ الْقَائِمِ"}}<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲، ص۶۵۳، ح۱۷.</ref>؛ و چون پرچمش به اهتزاز درآید، از [[مشرق]] تا [[مغرب]] را تابان می‌کند و… و هر مؤمنی گر چه در [[قبر]] خود باشد شادمان می‌شود، و به [[دیدار]] هم می‌روند، و مژده [[ظهور قائم]] را به یک دیگر می‌دهند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]،  ج۳ ، ص۱۶۷.</ref>.
 ==[[زمان ظهور امام مهدی]]==