پرش به محتوا

منظور از رجعت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'سوال' به 'سؤال'
جز (جایگزینی متن - '==پرسش‌های وابسته== {{پرسمان' به '{{پرسمان')
جز (جایگزینی متن - 'سوال' به 'سؤال')
خط ۹۳: خط ۹۳:
::::::«[[رجعت]] در لغت به معنای بازگشت می‌‌باشد،<ref>فرهنگ فارسی معین؛لغت نامه دهخدا، واژه «رجعت»).</ref> و در اصطلاح به بازگشت گروهی از کسانی که از [[دنیا]] رفته‌‌اند به این [[جهان]]، در زمان [[قیام حضرت مهدی]] {{ع}} و پس از آن، گفته می‌شود. روشن است که مقصود بازگشت این گروه، تا قبل از برپایی [[قیامت]] و زنده شدن همه [[انسان‌‌ها]] می‌‌باشد<ref>اوائل المقالات، صفحه ۴۶؛بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۱۳۶.</ref>.  
::::::«[[رجعت]] در لغت به معنای بازگشت می‌‌باشد،<ref>فرهنگ فارسی معین؛لغت نامه دهخدا، واژه «رجعت»).</ref> و در اصطلاح به بازگشت گروهی از کسانی که از [[دنیا]] رفته‌‌اند به این [[جهان]]، در زمان [[قیام حضرت مهدی]] {{ع}} و پس از آن، گفته می‌شود. روشن است که مقصود بازگشت این گروه، تا قبل از برپایی [[قیامت]] و زنده شدن همه [[انسان‌‌ها]] می‌‌باشد<ref>اوائل المقالات، صفحه ۴۶؛بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۱۳۶.</ref>.  
::::::در [[روایات]] گاه به جای واژه [[رجعت]]، کلمه «الکره» به کار می‌رود، که به معنای [[رجعت]] اصطلاحی می‌‌باشد، و از [[آیه]] {{متن قرآن|ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ}}<ref>«آنگاه دولت شما را بازگردانده و شما را بر آنها غلبه دهیم». اسراء: ۶.</ref> گرفته شده است<ref>ر.ک به: بحارالانوار، جلد ۵۱، صفحه ۵۰ و جلد ۵۳، باب ۲۹ (باب الرجعه).</ref>.
::::::در [[روایات]] گاه به جای واژه [[رجعت]]، کلمه «الکره» به کار می‌رود، که به معنای [[رجعت]] اصطلاحی می‌‌باشد، و از [[آیه]] {{متن قرآن|ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ}}<ref>«آنگاه دولت شما را بازگردانده و شما را بر آنها غلبه دهیم». اسراء: ۶.</ref> گرفته شده است<ref>ر.ک به: بحارالانوار، جلد ۵۱، صفحه ۵۰ و جلد ۵۳، باب ۲۹ (باب الرجعه).</ref>.
::::::[[رجعت]]، از [[اعتقادات]] قطعی [[شیعیان]] [[دوازده امامی]] می‌‌باشد و [[دانشمندان]] اسلامی نیز [[اعتقاد]] به [[رجعت]] را از ویژگی‌های [[پیروان]] [[اهل بیت]] {{عم}} می‌‌دانند؛ به گونه‌‌ای که گاه از [[شیعیان]] به عنوان قائلان به [[رجعت]] یاد می‌‌کنند. بعضی از [[علما]] مانند: مرحوم [[شیخ حر عاملی]] و [[مرحوم مجلسی]] [[رجعت]] را از امور ضروری و اجماعی [[شیعه]] دانسته‌‌اند<ref>الایقاظ من الهجعه بالبرهان علی الرجعه، صفحه ۶۰؛بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۱۲۲.</ref>. [[مرحوم علامه]] نیز [[روایات]] مربوط به [[اجماع]] را [[متواتر]] معنوی<ref>مقصود از تواتر معنوی آن است که یک معنا و مفهوم با الفاظ متفاوتی ارائه شود؛ مثلاً گفته شود زید مرد، زید رحلت کرد، زید فوت کرد و غیره، همه این الفاظ یک معنا را می‌رساند. بنابراین، زمانی که احادیث متعددی با الفاظ مختلف، معنای واحدی را برساند، متواتر معنوی خواهد بود. عنایه الاصول، جلد ۳، صفحه ۱۹۴.</ref> می‌‌داند<ref>المیزان، جلد ۲، صفحه ۱۰۷؛در محضر علامه طباطبایی، سوال، صفحه ۱۱۷.</ref>.
::::::[[رجعت]]، از [[اعتقادات]] قطعی [[شیعیان]] [[دوازده امامی]] می‌‌باشد و [[دانشمندان]] اسلامی نیز [[اعتقاد]] به [[رجعت]] را از ویژگی‌های [[پیروان]] [[اهل بیت]] {{عم}} می‌‌دانند؛ به گونه‌‌ای که گاه از [[شیعیان]] به عنوان قائلان به [[رجعت]] یاد می‌‌کنند. بعضی از [[علما]] مانند: مرحوم [[شیخ حر عاملی]] و [[مرحوم مجلسی]] [[رجعت]] را از امور ضروری و اجماعی [[شیعه]] دانسته‌‌اند<ref>الایقاظ من الهجعه بالبرهان علی الرجعه، صفحه ۶۰؛بحارالانوار، جلد ۵۳، صفحه ۱۲۲.</ref>. [[مرحوم علامه]] نیز [[روایات]] مربوط به [[اجماع]] را [[متواتر]] معنوی<ref>مقصود از تواتر معنوی آن است که یک معنا و مفهوم با الفاظ متفاوتی ارائه شود؛ مثلاً گفته شود زید مرد، زید رحلت کرد، زید فوت کرد و غیره، همه این الفاظ یک معنا را می‌رساند. بنابراین، زمانی که احادیث متعددی با الفاظ مختلف، معنای واحدی را برساند، متواتر معنوی خواهد بود. عنایه الاصول، جلد ۳، صفحه ۱۹۴.</ref> می‌‌داند<ref>المیزان، جلد ۲، صفحه ۱۰۷؛در محضر علامه طباطبایی، سؤال، صفحه ۱۱۷.</ref>.
::::::[[علامه]] با توجه به این [[روایات]] در توصیف [[رجعت]] می‌‌گوید: روایاتی که [[رجعت]] را اثبات می‌کند بیان می‌‌کند، که سیر [[نظام]] دنیوی متوجه به سوی روزی است که در آن روز، [[آیات]] [[خدا]] به تمام معنای [[ظهور]]، ظاهر می‌شود؛ روزی که در آن روز دیگر [[خدای سبحان]] [[نافرمانی]] نمی‌‌شود، بلکه به [[خلوص]] [[عبادت]] می‌‌شود، عبادتی که مشوب و آمیخته با هوای [[نفس]] نیست، عبادتی که [[شیطان]] و اغوایش هیچ سهمی در آن ندارد، روزی که بعضی از اموات که در خوبی و یا بدی برجسته بودند، یا [[ولی خدا]] بودند و یا [[دشمن]] [[خدا]] دوباره به [[دنیا]] برمی‌‌گردند تا میان [[حق]] و [[باطل]] [[حکم]] شود<ref>المیزان، جلد ۲، صفحه ۱۰۹.</ref>.  
::::::[[علامه]] با توجه به این [[روایات]] در توصیف [[رجعت]] می‌‌گوید: روایاتی که [[رجعت]] را اثبات می‌کند بیان می‌‌کند، که سیر [[نظام]] دنیوی متوجه به سوی روزی است که در آن روز، [[آیات]] [[خدا]] به تمام معنای [[ظهور]]، ظاهر می‌شود؛ روزی که در آن روز دیگر [[خدای سبحان]] [[نافرمانی]] نمی‌‌شود، بلکه به [[خلوص]] [[عبادت]] می‌‌شود، عبادتی که مشوب و آمیخته با هوای [[نفس]] نیست، عبادتی که [[شیطان]] و اغوایش هیچ سهمی در آن ندارد، روزی که بعضی از اموات که در خوبی و یا بدی برجسته بودند، یا [[ولی خدا]] بودند و یا [[دشمن]] [[خدا]] دوباره به [[دنیا]] برمی‌‌گردند تا میان [[حق]] و [[باطل]] [[حکم]] شود<ref>المیزان، جلد ۲، صفحه ۱۰۹.</ref>.  
::::::بر این اساس، هنگام [[ظهور امام زمان]] {{ع}}، گروهی از [[اولیای الهی]] و [[مومنان]] حقیقی و همچنین بعضی از [[دشمنان]] و [[معاندان]] [[خاندان]] [[وحی]] که از [[دنیا]] رفته‌‌اند، بار دیگر به [[دنیا]] باز می‌‌گردند. [[رجعت]] [[مومنان]] در راستای [[یاری]] [[امام]] و مشاهده [[پیروزی]] جبهه [[حق]] بر [[دشمنان]] و [[حاکمیت]] [[دین خدا]] در [[زمین]] می‌‌باشد، و بازگشت [[مخالفان]] نیز بخشی از [[عذاب]] و جزای [[ظلم‌ها]] و ستم‌‌هایی است که در [[دنیا]] انجام داده‌‌اند. البته به [[اعتقاد]] [[شیعه]]، علاوه بر [[رجعت]] در [[زمان ظهور]] و [[قیام]]، عده‌‌ای از [[اولیا]] و به خصوص بعضی از [[ائمه اطهار]] {{عم}} نیز پس از استقرار [[حکومت]] [[امام زمان]] {{ع}} و بعد از پایان دوران آن [[حضرت]]، برای تداوم [[حاکمیت]] [[دین خدا]] و برای [[امامت]] [[جامعه]] به [[دنیا]] باز می‌‌گردند»<ref>[[علی رضا امامی میبدی|امامی میبدی، علی رضا]]، [[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]، ص ۲۷۴.</ref>.
::::::بر این اساس، هنگام [[ظهور امام زمان]] {{ع}}، گروهی از [[اولیای الهی]] و [[مومنان]] حقیقی و همچنین بعضی از [[دشمنان]] و [[معاندان]] [[خاندان]] [[وحی]] که از [[دنیا]] رفته‌‌اند، بار دیگر به [[دنیا]] باز می‌‌گردند. [[رجعت]] [[مومنان]] در راستای [[یاری]] [[امام]] و مشاهده [[پیروزی]] جبهه [[حق]] بر [[دشمنان]] و [[حاکمیت]] [[دین خدا]] در [[زمین]] می‌‌باشد، و بازگشت [[مخالفان]] نیز بخشی از [[عذاب]] و جزای [[ظلم‌ها]] و ستم‌‌هایی است که در [[دنیا]] انجام داده‌‌اند. البته به [[اعتقاد]] [[شیعه]]، علاوه بر [[رجعت]] در [[زمان ظهور]] و [[قیام]]، عده‌‌ای از [[اولیا]] و به خصوص بعضی از [[ائمه اطهار]] {{عم}} نیز پس از استقرار [[حکومت]] [[امام زمان]] {{ع}} و بعد از پایان دوران آن [[حضرت]]، برای تداوم [[حاکمیت]] [[دین خدا]] و برای [[امامت]] [[جامعه]] به [[دنیا]] باز می‌‌گردند»<ref>[[علی رضا امامی میبدی|امامی میبدی، علی رضا]]، [[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]، ص ۲۷۴.</ref>.
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش