پیروی از نواب عام در دوران غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

از شرایط مردمی‌ [[ظهور]] آن است که [[مردم]] با [[اطاعت]] از [[جانشینان]] و [[نایبان]] [[امام زمان]]{{ع}} [[صداقت]] خود را نشان دهند. [[علت]] [[غیبت]] [[امام مهدی|امام دوازدهم]]{{ع}}، عدم [[آمادگی مردم]] برای [[پذیرش رهبری]] [[امام]] است. [[خداوند]] آن [[حضرت]] را برای زمان مناسب [[ذخیره]] فرموده است، تا زمانی که رشد و [[فرهنگ]] [[مردم]] به جایی برسد که بتوانند [[نور]] [[امامت]] را [[درک]] و از آن بهره‌گیری کنند؛ از سوی دیگر، در زمان [[غیبت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} ما را به حال خود رها نکرده‌اند، بلکه ما را به [[پیروی]] از [[فقها]] و [[اسلام]] شناسان [[عادل]] و با [[تقوا]] که نوّاب عام آن [[حضرت]] هستند، سفارش کرده‌اند؛ بنابراین، بر ما لازم است که در حوادث و مشکلات، [[گوش به فرمان]] [[حکم خدا]] که از طریق [[فقیه جامع الشرایط]] [[عادل]] به ما [[ابلاغ]] می‌شود، باشیم. نقش [[ولایت فقیه]]، همان نقش [[امامت]] و تدوام خط انبیاست. [[اسلام]]، قوانینی دربارۀ مسائل [[اقتصادی]]، جزائی، نظامی‌و [[قضایی]] دارد که نه اجازه می‌دهد آن [[احکام]] تعطیل شود و نه [[اختیار]] اجرای آن را به دست افراد [[جاهل]] به [[احکام]] می‌سپارد، بلکه اجرای آن را تنها به دست فقهای [[عادل]] و اسلام‌شناسان باتقوا سپرده تا در تمام حوادث، طبق [[قانون]] [[خدا]] [[حکم]] کنند و [[اطاعت]] از آن [[فقها]] را همچون [[اطاعت]] از [[پیامبر خاتم|رسول گرامی‌]]{{صل}} و [[امام]]{{ع}} [[واجب]] دانسته است. آیا [[مسلمانان]] [[نیاز]] به [[حکومت]] و [[نظام]] ندارند؟ آیا [[جامعه]] و [[کشور]] اسلامی‌ نباید حفظ شود؟ آیا [[حفظ مرزها]] لازم نیست؟ آیا [[قوانین]] در [[کشور]] اسلامی‌نباید [[اجرا]] شود؟ آیا [[حقّ]] [[مظلوم]] نباید از [[ظالم]] گرفته شود و [[ظالم]] به مجازات برسد؟ آیا صدای [[اسلام]] نباید به همۀ [[دنیا]] برسد؟ آیا تلاش [[انبیا]] و [[امامان]]{{ع}} تنها برای زمان خود آنان بود یا برای همۀ زمان‌ها و مکان‌ها؟ اگر پاسخ این [[پرسش‌ها]]، مثبت است و [[اسلام]] به [[نظام]]، [[حکومت]]، [[جامعه]] و [[قانون]] [[نیاز]] دارد و حفظ [[حقوق]] و مرزها مطرح است، باید در زمان [[غیبت]] نیز [[حکومت]] اسلامی‌ باشد، زیرا بدون تشکیلات حساب شده و دقیق، به خصوص در زمان ما که تمام [[مخالفان]] [[اسلام]] دارای تشکیلاتی بس بزرگ و دقیق هستند، هرگز نمی‌توانیم از [[قانون]]، [[مکتب]]، مرز، [[جان]]، [[مال]] و آبروی خود [[دفاع]] کنیم و اگر [[حکومت]] لازم است، [[حاکم]] هم لازم است، زیرا [[حکومت]] بدون [[حاکم]] محال است. اکنون که [[اسلام]] برای اجرای [[قوانین]] خود هم [[نیاز]] به [[حکومت]] دارد و هم [[حاکم]]، باید ببینیم [[حاکم]] باید چه شرایطی داشته باشد. آیا لازم است [[حکم خدا]] را عمیقاً بداند یا نه؟ آیا [[عدالت]] داشته باشد یا نه؟ آیا آشنا و [[آگاه]] به مسائل و حوادث باشد یا نه؟ اگر پاسخ مثبت است و به حاکمِ [[اسلام شناس]] باتقوا و [[سیاست]] مدار [[نیاز]] است، این همان است که ما آن را [[ولایت فقیه]] می‌نامیم»<ref>[[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم (کتاب)|شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم]]، ص ۹۳ - ۱۰۴.</ref>.