دیدگاه ابن‌عربی در باب وحی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

* نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «یکی از اصلی‌ترین ارکان و اصول ادیان توحیدی، اصل نبوت است که خود مبتنی بر وحی است. در اینکه حقیقت وحی چیست و تنزل و دریافت آن چگونه است، آیا از سنخ کشف و شهودهای عرفانی است که از طریق تهذیب نفس به دست می‌آید یا با آن متفاوت است؟ میان متفکران اسلامی و غیراسلامی دیدگاه‌های متفاوتی مطرح شده است، که به دلیل اهمیت این موضوع و نیز طرح شبهات متعددی که گاه به عارفان هم نسبت داده می‌شود».

* نویسنده در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسد: «در این نوشته می‌کوشیم تا با طرح دیدگاه یکی از برجسته‌ترین عارفان مسلمان، یعنی ابن‌عربی، به این مسئله و پاسخ برخی شبهات مربوط به آن بپردازیم. بنابراین هدف این نوشته تبیین دیدگاه عرفان در زمینه حقیقت وحی، نزول و دریافت آن و پاسخ به برخی شبهات مربوط به آن است. آنچه از این تحقیق به دست می‌آید این است که وحی حقیقتی دور از دسترس عرفا و موهبتی الهی است که به هر یک از بندگانش که بخواهد عطا می‌کند؛ بنابراین هیچ‌کس از راه تهذیب نفس و مجاهدت و ریاضت نفسانی به آن دست نمی‌یابد. وحی حقیقتی است که از سوی خدای متعال نازل می‌شود و تنزیل آن جز به اراده او انجام نمی‌گیرد و فرشتگان وحی نیز جز با امر الهی بر هیچ‌کس فرود نمی‌آیند و نقش انبیا و قوای وجودی آنان در طی نزول وحی فقط اظهار و نمایاندن آن است و هیچ گونه فاعلیتی ندارند و حتی الفاظ وحی قرآنی نیز از جانب خداوند القا شده است. بنابراین نه ذهنیات پیامبر و نه فرهنگ زمانه ایشان در حقیقت وحی تأثیری نداشته است».<ref name=p1></ref>