آل محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام صادق]]{{ع}} ذریّۀ محمّد را آل او دانسته و امامان را اهل او شمرده است.<ref>معانى الأخبار، ص ۹۴ ح ۱،۲ و ۳</ref> آل، دربارۀ کسانى به‌کار برده مى‌شود که مخصوص و متّصل به یک شخص‌اند، یا از روى قرابت و خویشاوندى، یا از روى موالات. آل پیامبر، خویشاوندان اویند. هرآل نبى، امت نبى هست، امّا هرامّت نبى، آل او نیست.<ref>مفردات، راغب اصفهانى</ref> {{عربی|آل الرّجل، اهله و عیاله و اتباعه}}.<ref>معجم الألفاظ و الأعلام القرآنيه، محمّد اسماعيل ابراهيم</ref> به گروه، خاندان و فرزندان هرکس آل او گفته مى‌شود. در [[قرآن]] نیز آل موسى، آل فرعون، آل ابراهیم، آل داود، آل یعقوب و. . . به‌کار رفته است. وقتى آل [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} گفته مى‌شود، [[عترت]] پاک [[پیامبر]] و خاندان آن حضرت مورد نظر است که از آنان به [[اهل بیت]]{{عم}} هم تعبیر شده است. آل محمّد و [[عترت]] و [[اهل بیت]]، شامل همسران آن حضرت نمى‌شود. وقتى آیۀ تطهیر دربارۀ اهل بیت{{عم}} نازل شد، [[امّ سلمه]] همسر [[پیامبر]] پرسید: آیا من از اهل تو نیستم؟ فرمود: تو به سوى نیکى و خیرى، لکن [[اهل بیت]]{{عم}} من اینان [[امام علی|على]]، [[حضرت زهرا|فاطمه]]، [[امام حسن|حسن]] و [[امام حسین|حسین]] {{عم}} هستند.<ref>كافى، ج ۱ ص ۲۸۷</ref> وقتى [[پیامبر]] دربارۀ [[اهل بیت]] خویش سفارش مى‌کرد، پرسیدند: اهل بیت تو کیانند؟ فرمود: [[اهل بیت]] من [[امام علی|على]] و دو نواده‌ام و نه امام از فرزندان [[امام حسین|حسین]] {{عم}}اند، امامان امین و [[معصوم]]، اینان [[اهل بیت]] و [[عترت]] منند، از گوشت و خون من.<ref>{{عربی|علىّ و سبطاى و تسعة من ولد الحسین أئمّة امناء معصومون، الا انّهم اهل بیتى و عترتى من لحمى و دمى}}؛ اهل البيت فى الكتاب و السنّه، ص ۵۱</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۵.</ref>

 

*امامان [[شیعه]]، پیوسته تأکید داشتند که آل محمد را مطرح کنند و بر آنان درود بفرستند. این نوعى خط سیاسى در مقابل شیوۀ امویان و عباسیان نیز به‌شمار مى‌رفت که تلاش بر محو نام این خاندان داشتند. صلوات بر [[پیامبر]] و آل محمّد، ازاین‌رو مورد تأکید است. اینکه پیامبر فرمود: هرکس بر من صلوات بفرستد ولى بر آل من نفرستد، بوى [[بهشت]] به مشامش نمى‌رسد،<ref>وسائل الشيعه، ج ۴ ص ۱۲۱۹، نيز به مدخل صلوات در همين كتاب مراجعه شود</ref> براى توجّه دادن به این مسیر نورانى و صراط حقّى است که منتهى به خدا مى‌شود. [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}}، اساس [[اسلام]] را حبّ [[اهل بیت]] دانسته است: {{عربی|اساس الإسلام حبنّا اهل البیت}}<ref>وسائل الشيعه، ج ۱۱ ص ۱۴۱</ref> و از معارف دینى هرچه از این خانه و خاندان بیرون نیامده  باشد، قابل اطمینان نیست و به تعبیر [[امام باقر]]{{ع}} مکتب غیر آل محمّد باطل و بیراهه است:{{عربی|کلّ ما لم یخرج من هذا البیت فهو باطل}}<ref>وسائل الشيعه، ج ۸ ص ۵۰</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۵.</ref>

 

*در [[قرآن]] از [[آل یاسین]] یاد شده و خدا بر آنان درود فرستاده است. [[امام رضا]]{{ع}} فرمود: مقصود خدا آل محمّد است.<ref>بحار الأنوار، ج ۲۳ ص ۱۶۷</ref> [[ائمه]]، خلافت را خاصّ آل محمّد مى‌دانستند و دیگران را غاصب مى‌شمردند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{عربی|"جلسوا مجلسا کان آل محمّد احقّ به منهم"}}<ref>بحار الأنوار، ج ۲۴ ص ۳۱۰</ref> در جایگاهى نشستند که آل [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}}، از آنان به آن جایگاه سزاوارترند. [[امام باقر]]{{ع}} نیز دربارۀ مرجعیّت دینى خاندان پیامبر فرمود: {{عربی|"جعل اللّه آل محمّد الأبواب الّتى یؤتى منها"}}<ref>«خداوند، آل محمّد را درهایى قرار داد که از آنها به سوى خدا باید رفت.» بحار الأنوار، ج ۸ ص ۳۳۶ح۵</ref> در غدیریّۀ مهم و دلنشین ناشى صغیر شناخت حق به وسیلۀ آل محمّد بیان شده است: {{عربی|بآل محمّد عرف الصّواب و فی أبیاتهم نزل الکتاب}}<ref>تمام قصيده را در «الغدير» ج ۴ ص ۲۵ بخوانيد</ref> در [[غدیر خم]]، با معرفى [[امام علی|على]]{{ع}} به [[امامت]] مسلمین، سوق دادن امّت به سوى خاندانى بود که پایگاه نزول [[قرآن]] و مهبط [[وحى]] بودند. اگر آل [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}}، محوریّت مى‌یافتند و مردم در امور دین و دنیا و در مسائل اخلاقى و سیاسى به [[اهل بیت]]{{عم}} روى مى‌آوردند، از سرچشمۀ اسلام سیراب مى‌شدند و گرفتار بیراهه‌ها نمى‌گشتند. آل [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} از نگاه دیگر همۀ کسانى‌اند که موالات این دودمان را پذیرفته‌اند و در فکر و عقیده و سلوک و مواضع، تابع عترت‌اند. همچنانکه که سلمان {{عربی|منّا اهل البیت}} بود، هرکس اهل تقوا و حبّ [[اهل بیت]] باشد، از این خاندان و از آل محمّد است. [[امام باقر|حضرت باقر]]{{ع}} فرمود: {{عربی|"من احبّنا فهو منّا اهل البیت"}}<ref>اهل البيت فى الكتاب و السنّه، ص ۵۴۷ به نقل از تفسير عيّاشى</ref> [[امام صادق]]{{ع}} نیز فرمود: {{عربی|"من اتّقى منکم و اصلح فهو منّا اهل البیت"}}<ref>اهل البيت فى الكتاب و السنّه، ص ۵۴۸ به نقل از تفسير عيّاشى</ref> [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} نیز فرمود: {{عربی|"آل محمّد کلّ تقىّ"}}<ref>اهل البيت فى الكتاب و السنّه، ص ۵۴۷ به نقل از تفسير عيّاشى</ref> آل [[محمد]]{{صل}} هرکسى است که پرواپیشه باشد. این پیوند، پیوندى روحى، فکرى، معنوى و مکتبى است.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۵.</ref>

 

*[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هرکس آل [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} را دوست بدارد و با آنان تولّى داشته باشد و ایشان را بر همۀ مردم مقدّم بدارد، به خاطر قرابتى که نسبت به [[پیامبر]] دارند، او از آل [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} است، به خاطر منزلتى که نزد آل محمد دارد، نه آنکه عینا از آنان باشد، بلکه به خاطر تولّى و پیروى که نسبت به آنان دارد، از آنان شمرده مى‌شود و این حکم خدا در [[قرآن]] است که: {{متن قرآن|وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ}}<ref>سوره مائده آیه۵۱</ref> و {{متن قرآن|فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي}}<ref>سوره ابراهیم آیه۳۶</ref> <ref>بحار الأنوار، ج ۶۵ ص ۳۵ ح ۷۳</ref> هم خطّى و همفکرى و همراهى با هرگروه، انسان را جزو آنان مى‌سازد. هرکس که در اندیشه و عمل، محمّدى و علوى و محمّدى و علوى و [[اهل بیت|اهل بیتى]] باشد، آل [[پیامبر خاتم|محمد]]{{صل}} است.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۵.</ref>