مثبت‌اندیشی: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[خوش‌بینی]] را می‌‌توان، استفاده از تمامی ظرفیت‌های ذهنی مثبت، نشاط‌انگیز و امیدوارکننده در [[زندگی]]، برای [[تسلیم]] نشدن در برابر عوامل منفی ساخته ذهن و احساس‌های یأس‌آور ناشی از دشواری ارتباط با [[انسان‌ها]] و رویارویی با [[طبیعت]] دانست<ref>الوود همپتن، نگرش مثبت، ص۱۱.</ref>. در یک [[کلام]]، مثبت‌اندیشی را می‌‌توان "داشتن [[امید]] همیشگی به یافتن راه حل" و به تعبیر شایع، "[[خوش‌بینی]]" به [[جهان]]، [[انسان]] و خود برشمرد. در صورت [[حاکمیت]] مثبت‌اندیشی و [[خوش‌بینی]] به خود و [[آینده]]، ثمرات گوناگونی مانند تلاش فراگیر و همیشگی و [[سلامت]] روابط فردی و [[اجتماعی]] به دنبال خواهد داشت؛ بر همین اساس، باید دنبال راه‌حل‌هایی بود که ضمن پرهیز از سراب‌اندیشی، [[آرزوگرایی]] و تخیل‌گرایی، به یک [[خوش‌بینی]] واقع معقول دست پیدا کرد و این، جز با [[اندیشه]] و [[اعتقاد به منجی]]، [[مهدویت]] و تقویت [[فرهنگ انتظار]] حاصل نمی‌شود.

*مقوله [[مهدویت]]، [[آینده‌نگری]] مثبت [[اسلام]] را نشان می‌دهد. [[دین اسلام]]، علاوه بر معرفی کلی [[مهدویت]] برای نماد [[آینده]] مثبت، به بیان جزئیات آن نیز پرداخته، با ارائه آموزه‌های روشن و معقول و نیز با تعریف صحیح و روشن از [[آینده‌نگری]] و از همه مهم‌تر، با مشخص کردن مصداق [[منجی]] و زنده و حاضر بودن او در این [[دنیا]] و نیز [[نظارت]] ایشان بر [[اعمال]] و گفتار [[انسان‌ها]]، ایده [[آینده‌نگری]] را از [[مقام]] [[عقل]] نظری (ایده مطلق) به [[جایگاه]] [[عقلی]] عملی ([[مدینه فاضله]] [[مهدوی]]) سوق داده و آن را برای بشرو [[جوامع بشری]] عملی و کاربردی کرده است»<ref>[[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۱۳۱-۱۳۲.</ref>.