توکل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''توکّل'''، یکی از صفات ارزشمند [[اهل ایمان]] است. توکل به معنای تکیه و [[اعتماد بر خدا]] داشتن و نتایج کار را به او سپردن. کسی که در حدّ [[توان]]، از [[فکر]] و [[قدرت]] خود برای رسیدن به [[هدف]]، بهره می‌گیرد و بقیه کار را به [[خدا]] می‌سپارد اهل [[توکل]] است، مثل رزمنده‌ای که به [[جنگ]] می‌پردازد، یا کاسبی که دنبال [[تجارت]] می‌رود، یا کارگری که در حدّ [[توان]] کار می‌کند، امّا تکیه اصلی‌اش بر خود یا دیگران نیست، بلکه بر خداست. [[خداوند]]، اهل [[توکّل]] را [[دوست]] می‌دارد و در [[قرآن]] هم فرموده که [[مؤمنان]] تنها بر [[خدا]] [[توکّل]] کنند{{متن قرآن|وَقَالَ مُوسَى يَا قَوْمِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُسْلِمِينَ}}<ref>و موسی گفت: ای قوم من! اگر به خداوند ایمان آورده‌اید، چنانچه گردن نهاده‌اید بر او توکّل کنید» سوره یونس، آیه ۸۴.</ref>. [[توکّل]]، [[روح]] را [[قوی]] و [[اراده]] را مستحکم می‌سازد و ریشه اصلی آن در [[دل]] است و در عمل [[آشکار]] می‌شود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]]، ص:۱۴.</ref>.