وقار: تفاوت میان نسخه‌ها
←رابطه وقار با زیارت
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==رابطه وقار با [[زیارت]]== | ==رابطه وقار با [[زیارت]]== | ||
*آرامش و وقار | *[[آرامش]] و [[وقار ظاهری]]، نشانه [[طمأنینه]] درونی است. [[رفتار]] شتابزده هم گویای [[باطن]] آشفته و نابسامان است. در توصیه‌های مربوط به [[زیارت]] آمده است که: با وقار و [[آرامش]] راه بروید، قدم‌ها را کوچک بردارید، حالت [[طمأنینه]] داشته باشید، با حالت ذکر و [[تسبیح]] و [[تکبیر]]، وارد [[حرم]] و [[مزار]] شوید. اینها جهات شکلی و [[آداب ظاهری]] است که در [[باطن]] و درون [[زائر]] هم اثر می‌گذارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۲، ۳۴۳.</ref>. | ||
*پیاده رفتن بعضی از [[ائمه]]{{عم}} به سفر [[حج]] را شنیده‌اید؛ مثل [[امام حسن|امام مجتبی]] و [[امام کاظم]]{{عم}}. پیاده روی هم اثرگذار بر روح و روان است. صفوان جمّال نقل می‌کند که با [[امام صادق|حضرت صادق]]{{ع}} همسفر بود، به کوفه که رسیدند، [[امام]] دستور داد تا مرکب را بخواباند و فرمود: اینجا قبر جدم [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} است. سپس حضرت غسل کرد، لباس دیگری پوشید، به طرف تپه‌ای که قبر [[امام علی|علی]]{{ع}} آنجا بود راه افتاد و به صفوان فرمود: تو هم مثل من کن، گام‌هایت را کوچک بردار، نگاهت را به طرف پایین بگیر، متواضعانه راه برو ... سپس خودش با صفوان به طرف قبر حرکت کردند، درحالی که سکینه و وقار بر آن دو حاکم بود و تسبیح و تقدیس و تهلیل م‌گفتند تا به قبر شریف رسیدند<ref> وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۰۵.</ref>. در حدیث دیگری است که [[امام هادی]]{{ع}} که [[زیارت]] | *پیاده رفتن بعضی از [[ائمه]]{{عم}} به سفر [[حج]] را شنیده‌اید؛ مثل [[امام حسن|امام مجتبی]] و [[امام کاظم]]{{عم}}. پیاده روی هم اثرگذار بر [[روح]] و روان است. صفوان جمّال [[نقل]] می‌کند که با [[امام صادق|حضرت صادق]]{{ع}} همسفر بود، به [[کوفه]] که رسیدند، [[امام]] [[دستور]] داد تا مرکب را بخواباند و فرمود: اینجا [[قبر]] جدم [[امام علی|امیرمؤمنان]]{{ع}} است. سپس [[حضرت]] [[غسل]] کرد، [[لباس]] دیگری پوشید، به طرف تپه‌ای که [[قبر]] [[امام علی|علی]]{{ع}} آنجا بود راه افتاد و به صفوان فرمود: تو هم مثل من کن، گام‌هایت را کوچک بردار، نگاهت را به طرف پایین بگیر، متواضعانه راه برو... سپس خودش با صفوان به طرف [[قبر]] حرکت کردند، درحالی که سکینه و وقار بر آن دو [[حاکم]] بود و [[تسبیح]] و [[تقدیس]] و [[تهلیل]] م‌گفتند تا به [[قبر]] [[شریف]] رسیدند<ref> وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۰۵.</ref>. در [[حدیث]] دیگری است که [[امام هادی]]{{ع}} که [[زیارت جامعه کبیره]] را به [[موسی بن عبد الله نخعی]] آموخته، پیش از [[بیان]] متن [[زیارتنامه]] به وی فرمود: هرگاه وارد [[حرم]] شدی و [[قبر]] را دیدی، بایست و ۳۰ بار، [[الله اکبر]] بگو، سپس کمی جلو برو، در حالی که همراه با [[آرامش]] و وقار باشی، فاصله گام‌هایت را کوتاه کن، بایست، باز هم ۳۰ بار [[تکبیر]] بگو، سپس نزدیک [[قبر]] برو، باز هم ۴۰ بار [[تکبیر]] بگو، سپس بگو: {{عربی|«السَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اهْلَ بَیْتِ النُّبُوَّهِ»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۰۴.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۲، ۳۴۳.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||