آیا اصحاب کهف به یاری امام مهدی می‌آیند؟‌ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::در [[قصه‏‌های قرآنی]] "[[اصحاب کهف]]"، نام گروهی از [[مؤمنان]] است که از [[ستم]] [[پادشاهی]] [[مشرک]] به غاری [[پناه]] بردند و سالیانی دراز به [[خواب]] عمیقی فرو رفتند. بر پایه [[روایات]]، این [[پادشاه]] [[مشرک]] "[[دقیانوس]]" و محل واقعه "افسوس" دانسته شده است<ref>  ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۴۱۱؛ حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۳۶۰</ref>. داستان این گروه، با اشاراتی کوتاه اما پر مغز، در آیه‏‌های نخستین سوره "کهف" یاد شده است. در آن [[آیات]]، سخن از یکتاپرستانی است که برای گریز از [[پرستش]] [[خدایان دروغین]]، به غاری [[پناه]] بردند تا از گزند [[ستمکاران]] بت‏پرست برهند. خوابی که آنان را در ربود، به [[فرمان]] [[پروردگار]] سالیانی به طول انجامید و در این مدت، چنان هیبتی داشتند که کسی را یارای نزدیک شدن و نگریستن به آنان نبود و آنان را بیدار می‌‏پنداشتند. این خفتگان سالیانی چند را "بر پایه [[آیات قرآنی]]، ۳۰۹ سال" در همان حال گذراندند. چون به [[خواست الهی]] از [[خواب]] برخاستند، چنان گمان بردند که فقط روزی یا نصفی از روز را [[خواب]] بوده‌‏اند. چون یکی از ایشان، برای فراهم آوردن غذا به شهر درآمد، [[مردم]] از حال شگفت‌‏انگیزشان [[آگاهی]] یافتند و بر آن شدند بر در غار آنان، مسجدی به پا سازند<ref>  ر.ک: ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۲، ص ۳۵۴</ref>. در [[روایات]]، آنان را گروهی از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} دانسته‏‌اند که در این بازگشت، از [[حکومت]] جهانی [[عدل و قسط]]، بهره وافری خواهند برد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} در این‌‏باره فرمود: "هنگامی که [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} از پشت این خانه [[ظهور]] کند، [[خداوند]] همراه او ۲۷ تن برمی‌‏انگیزد که چهارده تن از [[قوم]] [[حضرت موسی]]{{ع}} هستند، و هشت تن از [[اصحاب کهف]] و [[مقداد]] و [[جابر انصاری]] و [[مؤمن]] [[آل فرعون]] و [[یوشع بن نون]] [[وصی]] [[حضرت موسی]]{{ع}}<ref> {{عربی|"إِذَا ظَهَرَ الْقَائِمُ {{ع}} مِنْ ظَهْرِ هَذَا الْبَيْتِ، بَعَثَ اللَّهُ مَعَهُ‏ سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ‏ رَجُلًا، مِنْهُمْ‏ أَرْبَعَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ‏ قَوْمِ‏ مُوسَى‏ {{ع}}، وَ أَصْحَابُ الْكَهْفِ ثَمَانِيَةٌ، وَ الْمِقْدَاد وَ جَابِرٌ الْأَنْصَارِيُّ، وَ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ، وَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَصِيُّ مُوسَى {{ع}} ‏‏"}}؛ ر. ک: طبری، دلائل الامامة، ص ۲۴۸؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۲۶۶</ref>. اگرچه [[اهل سنت]] به شدّت با [[اعتقاد]] به [[رجعت]] مخالف‌اند اما برخی از [[مفسران]] آن‏ها به زنده شدن [[اصحاب کهف]] در [[دوران ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} اشاره کرده‌‏اند<ref>محمد بن احمد قرطبی، الجامع لاحکام القران، ج ۱۰، ص ۳۹۰؛ سیوطی، الدر المنثور، ج ۴، ص ۲۱۵؛ متقی هندی، البرهان، ص ۱۵۰، ح ۱۵</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۴۸-۴۹.</ref>.