هدایت به امر الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[امام]] افزون بر [[ارشاد]] و [[هدایت ظاهری]]، دارای مرتبه‌ای از [[ولایت باطنی]] و تکوینیِ غیری است که با آن، [[هدایت باطنی]] و [[معنوی]] [[مردم]] را به [[اذن الهی]] بر عهده دارد و به واسطۀ رسیدن به مرتبۀ [[یقین]]، [[قرب الهی]] و [[نورانیّت]] درونی، در [[قلوب]] انسان‌های [[شایسته]] تأثیر و تصرّف می‌نماید و آنها را به سوی مرتبۀ کمال و [[غایت]] ایجاد، جذب و [[هدایت]] می‌کند، از این [[هدایت]] به "[[هدایت به امر]]" تعبیر شده است<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، [[المیزان فی تفسیر القرآن]]، ترجمه سید محمد باقر موسوی، ج۱، ص۴۱۱.</ref> | *[[امام]] افزون بر [[ارشاد]] و [[هدایت ظاهری]]، دارای مرتبه‌ای از [[ولایت باطنی]] و تکوینیِ غیری است که با آن، [[هدایت باطنی]] و [[معنوی]] [[مردم]] را به [[اذن الهی]] بر عهده دارد و به واسطۀ رسیدن به مرتبۀ [[یقین]]، [[قرب الهی]] و [[نورانیّت]] درونی، در [[قلوب]] انسان‌های [[شایسته]] تأثیر و تصرّف می‌نماید و آنها را به سوی مرتبۀ کمال و [[غایت]] ایجاد، جذب و [[هدایت]] می‌کند، از این [[هدایت]] به "[[هدایت به امر]]" تعبیر شده است<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، [[المیزان فی تفسیر القرآن]]، ترجمه سید محمد باقر موسوی، ج۱، ص۴۱۱.</ref> | ||
*[[امام]]، با امری ملکوتی، [[هدایت]] می‌کند، [[امامت]] از نگاه [[باطن]]، [[ولایتی]] است که [[امام]] بر [[قلوب]] و [[اعمال]] [[مردم]] دارد و هدایتش چون [[هدایت]] [[انبیا]] و [[رسولان]]، فقط [[راهنمایی]] از راه [[نصیحت]] و [[موعظه]] [[حسنه]] و آدرس دادن نیست، بلکه [[هدایت]] [[امام]]، [[دست]] [[خلق]] گرفتن و به راه [[حق]] رساندن است<ref>ر.ک: المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۶۷ به بعد.</ref>. | |||
[[شهید مطهری]] می‌نویسد: | |||
دقیق‌ترین کلمه‌ای که بر کلمه "[[امامت]]"، منطبق می‌شود، کلمه "[[رهبری]]" است. فرق [[نبوت]] و [[امامت]] در این است که [[نبوت]]، [[راهنمایی]] و [[امامت]]، [[رهبری]] است. [[نبوت]]، [[ابلاغ]]، [[اخبار]]، اطّلاع دادن، [[اتمام حجت]] و [[راهنمایی]] است. [[راهنما]] چه می‌کند؟ راه را نشان می‌دهد. وظیفه‌اش بیش از این نیست که راه را نشان دهد، ولی [[بشر]] علاوه بر [[راهنمایی]] به [[رهبری]] [[نیاز]] دارد؛ یعنی [[نیازمند]] است به افراد یا گروه و دستگاهی که قوا و نیروهای وی را [[بسیج]] کنند، حرکت دهند، سامان و سازمان بخشند. [[نبوت]]، [[راهنمایی]] است و یک مصب است، امّا [[امامت]]، [[رهبری]] است و [[منصب]] دیگری است. [[پیغمبران]] بزرگ، هم [[نبی]] و هم [[امام]] هستند. [[پیغمبران]] کوچک فقط [[نبی]] بودند و [[امام]] نبودند، رهنما بودند ولی [[رهبر]] نبودند، اما [[پیغمبران]] بزرگ هر دو [[منصب]] و هر دو [[شأن]] را داشته‌اند، هم [[شأن]] [[راهنمایی]] و هم [[شأن]] [[رهبری]]. [[ابراهیم]]، [[موسی]]، [[عیسی]] هر کدام رهنما و رهبرند. خاتم الانبیاء "رهنمای [[رهبر]]" است. [[قرآن مجید]] بر این اصل بسیار تکیه می‌کند و در [[معارف]] [[شیعه]]، این اصل [[قرآنی]]، جای [[شایسته]] خود را دارد<ref>مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج۳، ص۳۱۸.</ref><ref>[[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]،[[ درسنامه امام‌شناسی (کتاب)|درسنامه امام‌شناسی]]، ص:۲۴.</ref>. | |||
==چیستی [[هدایت]] و انواع آن== | ==چیستی [[هدایت]] و انواع آن== | ||