ذکر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

*در [[آیات]] پرشماری از [[قرآن]] و با خطاب‌ها و تأکیدات گوناگون، به [[ذکر خدا]] [[فرمان]] داده شده است: گاهی [[پیامبران الهی]] مخاطب این فرمان‌اند؛ مانند سفارش [[موسی]]{{ع}} و [[هارون]]{{ع}} به عدم [[سستی]] در [[ذکر خدا]]: {{متن قرآن|...وَلَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي}}<ref>«تو و برادرت، نشانه‌های مرا ببرید و در یادکرد من سستی مکنید» سوره طه، آیه ۴۲.</ref>، توصیه [[زکریا]]{{ع}} به ذکر فراوان [[پروردگار]]: {{متن قرآن|وَاذْكُرْ رَبَّكَ كَثِيرًا}}<ref>«و پروردگارت را بسیار به یاد آور» سوره آل عمران، آیه ۴۱.</ref>. و سفارش به [[پیامبر اکرم]]{{صل}} درباره [[ذکر خدا]] با [[تضرع]]، [[خوف]] و آهنگی معتدل، در [[صبح و شام]]: {{متن قرآن|وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ وَلَا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ}}<ref>«و پروردگارت را در دل خود به لابه و ترس و بی‌بانگ بلند در گفتار، سپیده‌دمان و دیرگاه عصرها  یاد کن و از غافلان مباش!» سوره اعراف، آیه ۲۰۵.</ref>. و زمانی مخاطب این [[فرمان]] همه مؤمنان‌اند: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا}}<ref>«ای مؤمنان! خداوند را بسیار یاد کنید» سوره احزاب، آیه ۴۱.</ref>؛ نیز {{متن قرآن|فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ}} «پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم و مرا سپاس بگزارید و با من ناسپاسی نورزید» سوره بقره، آیه ۱۵۲.</ref>.

*در آیاتی نیز [[یاد خدا]] مایه بالا رفتن [[قدر]] و [[منزلت]] برخی خانه‌ها دانسته شده: {{متن قرآن|فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ}}<ref>«(این چراغ) در خانه‌هایی (است) که خداوند رخصت داده است تا والایی یابند و نامش در آنها برده شود» سوره نور، آیه ۳۶.</ref><ref>المیزان، ج۱۵، ص۱۲۶.</ref> و از [[مساجد]] به سبب بسیاری [[یاد خدا]] در آنها [[ستایش]] شده است: {{متن قرآن|...وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا}}<ref>«و مسجدهایی که نام خداوند را در آن بسیار می‌برند» سوره حج، آیه ۴۰.</ref><ref>البحر المدید، ج۳، ص۵۳۸.</ref> و ستمکارترین [[انسان‌ها]] کسانی معرفی شده‌اند که از [[ذکر خدا]] در [[مساجد]] باز دارند و در ویرانی آنها بکوشند: {{متن قرآن|وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا...}}<ref>«و ستمکارتر از کسی که نمی‌گذارد نام خداوند در مسجدهای او برده شود و در ویرانی آنها می‌کوشد کیست؟» سوره بقره، آیه ۱۱۴.</ref>. گزارش اهتمام [[پیامبران]] و [[اولیای الهی]] به ذکر خدای متعالی نیز بیانگر اهمیت یاد خداست، چنان‌که [[موسی]]{{ع}} از [[خدا]] خواست تا برادرش [[هارون]]{{ع}} را [[یاور]] و شریک [[رسالت]] وی نهد و هدفش را [[تسبیح]] و یاد کردن فراوان [[خدا]] برشمرد: {{متن قرآن|وَاجْعَلْ لِي وَزِيرًا مِنْ أَهْلِي هَارُونَ أَخِي اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا}}<ref>«و از خانواده‌ام دستیاری برایم بگمار هارون برادرم را پشتم را به او استوار دار و او را در کارم شریک ساز تا تو را بسیار به پاکی بستاییم و بسیار تو را به یاد آوریم» سوره طه، آیه ۲۹-۳۴.</ref><ref>روح المعانی، ج۸، ص۵۰۰.</ref>.

*از موارد [[ضرورت]] [[ذکر]]، [[وجوب]] یاد کرد [[نام خدا]] برای صید و [[ذبح]] حیوانات از دیدگاه [[شیعه]]<ref>التبیان، ج۳، ص۴۴۲؛ ج۴، ص۲۵۶.</ref> و بسیاری از [[اهل سنت]]<ref>التفسیر الکبیر، ج۱۱، ص۲۹۳؛ ج۱۳، ص۱۳۰-۱۳۱.</ref> است: {{متن قرآن|فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ وَلَا تَأْكُلُوا مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ}}<ref>«پس، از آنچه (به هنگام ذبح) نام خداوند بر آن برده شده است بخورید، اگر به آیات وی ایمان دارید و از چیزی که (در ذبح) نام خداوند بر آن برده نشده است نخورید؛ و آن به راستی نافرمانی (از خداوند) است» سوره انعام، آیه ۱۱۸، ۱۲۱.<ref>؛ نیز {{متن قرآن|وَأَنْعَامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُهَا وَأَنْعَامٌ لَا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا}}<ref>«و چارپایانی است که نام خداوند را (در ذبح) بر آنها نمی‌برند» سوره انعام، آیه ۱۳۸.<ref>؛ {{متن قرآن|حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ...}}<ref>«مردار و خون و گوشت خوک و آنچه جز به نام خداوند ذبح شده باشد بر شما حرام است» سوره مائده، آیه ۳.<ref>؛ {{متن قرآن|فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ وَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهِ}}<ref>«پس، از آنچه (این جانوران شکاری) برای شما (گرفته و) نگه داشته‌اند بخورید و (هنگام فرستادن حیوان شکاری یا هنگام ذبح) نام خداوند را بر آنها یاد کنید» سوره مائده، آیه ۴.<ref>؛ {{متن قرآن|وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا}}<ref>«و (قربانی) شتران تنومند را برای شما از نشانه‌های (بندگی) خداوند قرار داده‌ایم، شما را در آنها خیری است پس نام خداوند را بر آنها در حالی که بر پا ایستاده‌اند ببرید» سوره حج، آیه ۳۶.</ref><ref>[[محمد ابوطالبی|ابوطالبی، محمد]]، [[ذکر (مقاله)|ذکر]] [[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۳.</ref>.