بحث:چرا ملاقات‌گرایی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
بحث:چرا ملاقات‌گرایی را یکی از محورهای آسیب‌شناسی مهدویت شمرده‌اند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۰ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۲۱
، ۲۰ ژوئن ۲۰۲۰جایگزینی متن - 'مستحق' به 'مستحق'
جز (جایگزینی متن - 'مستحق' به 'مستحق') |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
*درباره امکان و مطلوبیت [[دیدار]] با [[امام موعود]] در [[زمان غیبت]] کبرا، دو [[گرایش]] افراطی و تفریطی وجود دارد که هر دو نگاه ـ چه از جهت [[اعتقادی]] و چه از جهت آثار عملی ـ به بروز مجموعه‌ای از آسیب‌ها می‌انجامد: | *درباره امکان و مطلوبیت [[دیدار]] با [[امام موعود]] در [[زمان غیبت]] کبرا، دو [[گرایش]] افراطی و تفریطی وجود دارد که هر دو نگاه ـ چه از جهت [[اعتقادی]] و چه از جهت آثار عملی ـ به بروز مجموعه‌ای از آسیب‌ها می‌انجامد: | ||
===[[گرایش]] افراطی=== | ===[[گرایش]] افراطی=== | ||
*بر این [[باور]] است که [[دیدار امام]]، شرط لازم [[ارتباط با حضرت]] در [[زمان غیبت]] است و برای بهره‌وری از ایشان مهم‌ترین پایه و اساس به شمار می‌رود؛ بنابراین همۀ [[کمالات]] دیگر به نوعی فرع و شاخۀ این امر تلقی می‌شود و [[منتظران ظهور]] هم بیش از هر چیز به این امر [[تشویق]] و [[ترغیب]] می‌‌گردند. در این [[گرایش]]، [[ملاقات با امام]] [[غایب]] {{ع}} امر بسیار رایج و عادی و برای هر کس در هر شرایطی ممکن و آسان دانسته می‌شود. معتقدان به این [[گرایش]] تصور می‌کنند با شیوع این طرز [[تفکر]]، علاقه و [[محبت]] عموم [[مردم]] به [[وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} روز به روز بیشتر می‌شود. اگر [[انسان‌ها]] رسیدن به وصال [[محبوب]] را سخت و استثنایی بدانند، آن وقت [[امید]] زیادی به آن نمی‌بندند و همین مسأله باعث دلسردی و فروکش کردن شعلۀ [[محبت]] [[امام]] در دل‌های آنان می‌شود؛ از این رو با [[نیت]] خیر و به قصد [[محبوب]] کردن بیشتر آن [[حضرت]]، باید [[باب ]][[امکان ملاقات]] با ایشان را بسیار گسترده و سهل دانست تا [[شوق]] لقاء [[امام]] همگانی شود. این رویکرد تا آنجا پیش می‌رود که گاهی برخی از مروجان این دیدگاه به این [[اعتقاد]] می‌رسند که اگر کسی با این [[نیت]] [[مقدس]]، ماجرایی هرچند ساختگی و [[دروغ]] درباره [[ملاقات با امام عصر]] {{ع}} برای [[مردم]] [[نقل]] کند، کار اشتباهی نکرده؛ بلکه به [[دلیل]] ایجاد [[شوق]] و [[محبت حضرت]] در دل‌های ایشان، | *بر این [[باور]] است که [[دیدار امام]]، شرط لازم [[ارتباط با حضرت]] در [[زمان غیبت]] است و برای بهره‌وری از ایشان مهم‌ترین پایه و اساس به شمار می‌رود؛ بنابراین همۀ [[کمالات]] دیگر به نوعی فرع و شاخۀ این امر تلقی می‌شود و [[منتظران ظهور]] هم بیش از هر چیز به این امر [[تشویق]] و [[ترغیب]] می‌‌گردند. در این [[گرایش]]، [[ملاقات با امام]] [[غایب]] {{ع}} امر بسیار رایج و عادی و برای هر کس در هر شرایطی ممکن و آسان دانسته می‌شود. معتقدان به این [[گرایش]] تصور می‌کنند با شیوع این طرز [[تفکر]]، علاقه و [[محبت]] عموم [[مردم]] به [[وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} روز به روز بیشتر می‌شود. اگر [[انسان‌ها]] رسیدن به وصال [[محبوب]] را سخت و استثنایی بدانند، آن وقت [[امید]] زیادی به آن نمی‌بندند و همین مسأله باعث دلسردی و فروکش کردن شعلۀ [[محبت]] [[امام]] در دل‌های آنان می‌شود؛ از این رو با [[نیت]] خیر و به قصد [[محبوب]] کردن بیشتر آن [[حضرت]]، باید [[باب ]][[امکان ملاقات]] با ایشان را بسیار گسترده و سهل دانست تا [[شوق]] لقاء [[امام]] همگانی شود. این رویکرد تا آنجا پیش می‌رود که گاهی برخی از مروجان این دیدگاه به این [[اعتقاد]] می‌رسند که اگر کسی با این [[نیت]] [[مقدس]]، ماجرایی هرچند ساختگی و [[دروغ]] درباره [[ملاقات با امام عصر]] {{ع}} برای [[مردم]] [[نقل]] کند، کار اشتباهی نکرده؛ بلکه به [[دلیل]] ایجاد [[شوق]] و [[محبت حضرت]] در دل‌های ایشان، مستحق [[حق‌شناسی]] و [[سپاس‌گزاری]] نیز هست<ref>ر.ک: میرتبار، سید محمد، آسیب‌شناسی جامعه منتظر، ص ۱۰۸-۱۱۲.</ref>. [[ملاقات‌گرایی]] افراطی و [[نقل]] هر گزارشی در زمینۀ [[تشرفات]] بدون توجه به درستی و نادرستی آن و قراین موجود و محتوای [[نقل]] شده در [[تشرف]]، [[اولویت]] درجۀ اوّل در مباحث [[مهدویت]] نیست و [[زیاده‌روی]] در [[نقل]] چنین اموری یقیناً آسیب‌زاست. همین امر سبب گردیده تا برخی از شیادان دنیاپرست و [[گمراه]] کنندگان مریدباز در پی جلب [[جاهلان]]، ادعاهای دروغین در این زمینه را مطرح سازند. [[ادعای ارتباط با حضرت]] در [[خواب]] نیز از جمله ادعاهای دروغین در این زمینه است. جذابیت و عدم اطلاع [[مردم]] از معیارهای راستی‌آزمایی آن و نیز عدم پژوهشی جامع و کلان در جایگاه‌شناسی [[خواب]] و [[رؤیا]] سبب شده است مدعیان از این ترفند فراوان استفاده کنند<ref>ر.ک: عرفان، امیر محسن، مواجهه ائمه با مدعیان مهدویت، ص؟.</ref>. | ||
*پیامدهای این نگرش عبارتند از: | *پیامدهای این نگرش عبارتند از: | ||
#[[یأس]] و [[ناامیدی]]: افراد [[جامعۀ منتظر]] ممکن است همانند [[مدعی ملاقات]] و [[تشرف]]، درصدد [[دیدار با امام]] برآیند؛ اما از آنجا که غالباً [[دیدار]] و رؤیت [[امام]] به [[صلاح]] همۀ افراد نیست و یا اینکه شرایط برای [[ملاقات]] وجود ندارد، موجی از [[یأس]] و [[ناامیدی]] فرد [[منتظر]] را فرا می‌گیرد که چه بسا ممکن است به نفی بسیاری از آموزه‌های [[اندیشه مهدویت]] و حتی [[انکار]] اصل [[وجود امام]] [[غایب]] منتهی شود<ref>ر.ک: محمدی منفرد، بهروز، راهبرد اخلاق انتظار، ص۴۲-۴۵.</ref>. | #[[یأس]] و [[ناامیدی]]: افراد [[جامعۀ منتظر]] ممکن است همانند [[مدعی ملاقات]] و [[تشرف]]، درصدد [[دیدار با امام]] برآیند؛ اما از آنجا که غالباً [[دیدار]] و رؤیت [[امام]] به [[صلاح]] همۀ افراد نیست و یا اینکه شرایط برای [[ملاقات]] وجود ندارد، موجی از [[یأس]] و [[ناامیدی]] فرد [[منتظر]] را فرا می‌گیرد که چه بسا ممکن است به نفی بسیاری از آموزه‌های [[اندیشه مهدویت]] و حتی [[انکار]] اصل [[وجود امام]] [[غایب]] منتهی شود<ref>ر.ک: محمدی منفرد، بهروز، راهبرد اخلاق انتظار، ص۴۲-۴۵.</ref>. | ||