اکثریت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'نیاز' به 'نیاز'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'نیاز' به 'نیاز') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
#{{متن قرآن|ْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ}}<ref>«پس با بخشایشی از (سوی) خداوند با آنان نرمخویی ورزیدی و اگر درشتخویی سنگدل می‌بودی از دورت می‌پراکندند؛ پس آنان را ببخشای و برای ایشان آمرزش بخواه و با آنها در کار، رایزنی کن و چون آهنگ (کاری) کردی به خداوند توکل کن که خداوند توکل کنندگان (به خویش) را دو» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.</ref> | #{{متن قرآن|ْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ}}<ref>«پس با بخشایشی از (سوی) خداوند با آنان نرمخویی ورزیدی و اگر درشتخویی سنگدل می‌بودی از دورت می‌پراکندند؛ پس آنان را ببخشای و برای ایشان آمرزش بخواه و با آنها در کار، رایزنی کن و چون آهنگ (کاری) کردی به خداوند توکل کن که خداوند توکل کنندگان (به خویش) را دو» سوره آل عمران، آیه ۱۵۹.</ref> | ||
#{{متن قرآن|وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ}}<ref>«و آنان که (فراخوان) پروردگارشان را اجابت کرده‌اند و نماز را بر پا داشته‌اند و کارشان رایزنی میان همدیگر است و از آنچه روزیشان داده‌ایم می‌بخشند» سوره شوری، آیه ۳۸.</ref> | #{{متن قرآن|وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ}}<ref>«و آنان که (فراخوان) پروردگارشان را اجابت کرده‌اند و نماز را بر پا داشته‌اند و کارشان رایزنی میان همدیگر است و از آنچه روزیشان داده‌ایم می‌بخشند» سوره شوری، آیه ۳۸.</ref> | ||
*'''نکته''': یکی از رهنمودهای [[قرآن]] [[دعوت]] به بهره‌گیری از نظرات و آرای [[مردم]] است. نشان دهنده آن است که مسئله مراجعه به [[مردم]] در [[کارها]] اصالت و موضوعیت دارد و این کارتنها برای [[کشف]] واقع و دستیابی به [[حقیقت]] نیست، گو اینکه عموماً نظرخواهی از [[مردم]] مصاب به واقع است. لذا در این دو [[آیه]] به [[پیامبر]] [[دستور]] می‌رسد که با دیگران [[مشورت]] کند و به آرای خود بسنده نکند و اگر در میان [[مردم]] چند در [[رأی]] باشد، طبعاً به [[رأی]] اکثریت عمل کند. [[پیامبری]] که فرستاده خداست و مبرای از [[گناه]] و خطاست و چه بسا | *'''نکته''': یکی از رهنمودهای [[قرآن]] [[دعوت]] به بهره‌گیری از نظرات و آرای [[مردم]] است. نشان دهنده آن است که مسئله مراجعه به [[مردم]] در [[کارها]] اصالت و موضوعیت دارد و این کارتنها برای [[کشف]] واقع و دستیابی به [[حقیقت]] نیست، گو اینکه عموماً نظرخواهی از [[مردم]] مصاب به واقع است. لذا در این دو [[آیه]] به [[پیامبر]] [[دستور]] می‌رسد که با دیگران [[مشورت]] کند و به آرای خود بسنده نکند و اگر در میان [[مردم]] چند در [[رأی]] باشد، طبعاً به [[رأی]] اکثریت عمل کند. [[پیامبری]] که فرستاده خداست و مبرای از [[گناه]] و خطاست و چه بسا نیاز به سؤال و [[مشورت]] نداشته است، اما [[الزام]] می‌شود که در کارهای خود، [[مردم]] از آنها بر مبنای اکثریت استفاده کند. نکته مهم این است که می‌فرماید: {{متن قرآن|فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ}} پس از [[مردم]] درگذر و برایشان [[آمرزش]] بخواه و در [[کارها]] با آنان [[مشورت]] کن. چنانکه در [[سیره پیامبر]] در مواضع مختلف و از آن جمله در بیرون رفتن از [[شهر]] [[مدینه]] در [[غزوه]] [[احد]] اتفاق افتاد<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۵۵-۱۶۰.</ref> | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||