نیمه شعبان: تفاوت میان نسخه‌ها

همانا این شب، شبی است که [[خداوند]] سبحانه و تعالی به وجود خود [[سوگند]] خورده است که در آن، درخواست کننده‌‏ای را- تا آن‏گاه که درخواست [[گناه]] نداشته باشد- از درگاه خود نراند. این شب، شبی است که [[خداوند]] سبحانه و تعالی آن را برای ما [[خاندان]] قرار داده است؛ همچنان‏که [[شب قدر]] را برای [[پیامبر]]{{صل}} قرار داده است؛ پس بر [[دعا]] و ثنای [[خداوند تعالی]] بکوشید، که هرکس در این شب صد بار او را [[تسبیح]] گوید، و صد بار [[حمد]] الهی را بر زبان جاری سازد و صد بار زبان به [[تکبیر]] گشاید و صد بار بگوید: {{عربی|" لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ "}}، [[خداوند]] سبحانه و تعالی از سر [[فضل]] و احسانی که بر [[بندگان]] دارد، همه [[گناهان]] او را بیامرزد و درخواست‌‏های دنیایی و آخرتی او را برآورده سازد؛ چه درخواست‌‏هایی که بر [[خداوند]] سبحانه و تعالی اظهار کرده و چه درخواست‏هایی که‏ اظهار نکرده و [[خداوند]] سبحانه و تعالی با [[علم]] خود بر آن‏ها [[آگاه]] است"<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۴، ص ۸۵، ح ۵؛ همچنین ر. ک: سیوطی، الدر المنثور، ج ۶، ص ۲۷</ref>.

*بنابراین [[شایسته]] است افزون بر برپایی جشن و سرور در شب با [[عظمت]] [[نیمه شعبان]]، از بزرگی و [[عظمت]] آن شب غافل نشده، [[اعمال عبادی]] را به دقت انجام دهیم.

==نیمه [[شعبان]] در موعودنامه==

*در سحر پانزدهم [[شعبان]] سال ۲۵۵ هجری قمری در شهر [[سامرا]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} چشم [[جهان]] را روشن کرد. [[شب نیمه شعبان]]، شب بسیار مبارکی است و [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند: آن شب پس از [[لیلة القدر]]، [[بهترین]] شب‌ها است<ref>مفاتیح الجنان، باب دوم.</ref>. در [[شب نیمه شعبان]]، خواندن دعایی سفارش شده است که مطلع آن چنین است: {{عربی|"اللَّهُمَّ بِحَقِّ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ مَوْلُودِهَا وَ حُجَّتِكَ وَ مَوْعُودِهَا الَّتِي قَرَنْتَ إِلَى فَضْلِهَا فَضْلًا فَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا..."}}<ref>نجم الثاقب، باب یازدهم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۵۰.</ref>.