امامت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

*'''اجرای [[اوامر الهی]] در [[جامعه]]''': [[امام سجاد]]{{ع}}، [[ائمه]] را کسانی می‌داند که [[خداوند]] [[توفیق]] [[هدایت]] خلقش را به دست ایشان داده است و آنان راهنمایانی برای [[ارشاد]] [[بندگان]] و مجریان اوامر الهی می‌باشند. ایشان در [[مقام]] گلایه از [[غاصبان خلافت]]، در [[جایگاه]] [[اقامه نماز]] [[عید]]، این مهم را فریاد می‌زند و جامعه‌ای را که [[امام]] [[معصوم]] در آن [[مسئولیت]] اجرایی و حضور [[سیاسی]] ندارد، چنین ترسیم می‌کند: “پس [[برگزیدگان]] و خلفای تو مغلوب و [[مقهور]] شدند و حقشان از کف بشد. اکنون می‌نگرند که احکامت دگرگون شده و [[کتابت]] به یک سو افتاده و [[فرایض]] تو به روش تو به جای آورده نمی‌شود و سنت‌های پیامبرت متروک مانده است<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>. [[قدرت الهی]] عاملی برای ایفای نقش [[اجتماعی]] و سیاسی امام معصوم است. اگر در جامعه‌ای امام معصوم بخواهد به وظایف خود عمل کند، یعنی [[قانون]] و [[شریعت الهی]] را در جامعه [[اجرا]] نماید و [[امامت]] را از [[قوه]] به فعل برساند، باید بسط ید داشته باشد؛ لذا از خداوند، [[قدرت]] و [[نصرت الهی]] را برای ولی خود [[طلب]] می‌کند و از [[درگاه الهی]] می‌خواهد که او را با نیرومندترین ارکان قدرت خویش [[یاری]] فرماید و پشتش را محکم و بازوانش را توانا گرداند و تحت [[مراقبت]] خویش قرار دهد و در سایه خود حفظش نماید و به [[ملائکه]] خود یاری‌اش دهد و به [[لشکر]] پیروزمند خود مددش رساند<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>. امام [[گشایش]] در کار، [[آسایش]] و یاری و [[تأیید الهی]] را برای [[اهل‌بیت]]{{عم}} طلب می‌نماید<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>. و از [[خدا]] می‌خواهد دست قدرتش بر [[دشمنان]] گشوده گردد<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.