پرش به محتوا

ضلالت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۳: خط ۱۳:


==[[نگرانی]] از [[گمراهی]]==
==[[نگرانی]] از [[گمراهی]]==
به میزانی که [[انسان]] برای [[زندگی]] و [[سرمایه]] [[عمر]] خویش [[ارزش]] قائل باشد، هدفمندتر زندگی می‌کند و هر چقدر زندگی او هدفمندتر باشد نگرانی وی از گم کردن [[راه]] دستیابی به [[هدف]] و از دست رفتن فرصت‌های [[پیشرفت]]، بیشتر می‌شود. از این رو انسان‌های بزرگ و [[خردمند]] بیش از دیگران نگران گمراهی هستند<ref>{{متن قرآن| {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ * رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ}} «اوست که این کتاب را بر تو فرو فرستاد؛ برخی از آن، آیات «محکم» (/ استوار/ یک رویه)‌اند، که بنیاد این کتاب‌اند و برخی دیگر (آیات) «متشابه» (/ چند رویه)‌اند؛ اما آنهایی که در دل کژی دارند، از سر آشوب و تأویل جویی، از آیات متشابه آن، پیروی می‌کنند در حالی که تأویل آن را جز خداوند نمی‌داند و استواران در دانش، می‌گویند: ما بدان ایمان داریم، تمام آن از نزد پروردگار ماست و جز خردمندان، کسی در یاد نمی‌گیرد * پروردگارا پس از آنکه راهنمایی‌مان کردی، دلمان را به کژی میفکن و از نزد خویش به ما بخشایش ارزانی دار که این تویی که بسیار بخشنده‌ای» سوره آل عمران، آیه ۷-۸.</ref>. [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} بارها از این نگرانی پرده برداشته و به بیان‌های گونه‌گون آن را مطرح کرده است:
به میزانی که [[انسان]] برای [[زندگی]] و [[سرمایه]] [[عمر]] خویش [[ارزش]] قائل باشد، هدفمندتر زندگی می‌کند و هر چقدر زندگی او هدفمندتر باشد نگرانی وی از گم کردن [[راه]] دستیابی به [[هدف]] و از دست رفتن فرصت‌های [[پیشرفت]]، بیشتر می‌شود. از این رو انسان‌های بزرگ و [[خردمند]] بیش از دیگران نگران گمراهی هستند<ref>{{متن قرآن| {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ * رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ}} «اوست که این کتاب را بر تو فرو فرستاد؛ برخی از آن، آیات «محکم» (/ استوار/ یک رویه)‌اند، که بنیاد این کتاب‌اند و برخی دیگر (آیات) «متشابه» (/ چند رویه)‌اند؛ اما آنهایی که در دل کژی دارند، از سر آشوب و تأویل جویی، از آیات متشابه آن، پیروی می‌کنند در حالی که تأویل آن را جز خداوند نمی‌داند و استواران در دانش، می‌گویند: ما بدان ایمان داریم، تمام آن از نزد پروردگار ماست و جز خردمندان، کسی در یاد نمی‌گیرد * پروردگارا پس از آنکه راهنمایی‌مان کردی، دلمان را به کژی میفکن و از نزد خویش به ما بخشایش ارزانی دار که این تویی که بسیار بخشنده‌ای» سوره آل عمران، آیه ۷-۸.</ref>. [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} بارها از این نگرانی پرده برداشته و به بیان‌های گونه‌گون آن را مطرح کرده است: «بارخدایا،... (چنان مباد) که [[گمراه]] گردم، حال آنکه تو بر راهنمایی‌ام [[توانایی]]»<ref>نیایش بیستم.</ref>؛ «ای [[خداوند]]،... پیش از آنکه کارم به [[گمراهی]] کشد، [[راه]] هدایتم بنمای»<ref>نیایش بیستم.</ref>؛ «بارخدایا... مرا (به سویی) میفکن چونان کسی که از چشم [[عنایت]] تو افتاده است و [[خواری]] و شوربختی‌اش فرا گرفته، بل دستم را بگیر تا چون افتادگان نیفتم و چون گمگشتگان نهراسم و چون فریب‌خوردگان نلغزم و در گرداب هلاک‌شوندگان سرنگون نشوم»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>[[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «گمراهی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۸۳.</ref>
 
#«بارخدایا،... (چنان مباد) که [[گمراه]] گردم، حال آنکه تو بر راهنمایی‌ام [[توانایی]]»<ref>نیایش بیستم.</ref>.
#«ای [[خداوند]]،... پیش از آنکه کارم به [[گمراهی]] کشد، [[راه]] هدایتم بنمای»<ref>نیایش بیستم.</ref>.
#«بارخدایا... مرا (به سویی) میفکن چونان کسی که از چشم [[عنایت]] تو افتاده است و [[خواری]] و شوربختی‌اش فرا گرفته، بل دستم را بگیر تا چون افتادگان نیفتم و چون گمگشتگان نهراسم و چون فریب‌خوردگان نلغزم و در گرداب هلاک‌شوندگان سرنگون نشوم»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.<ref>[[علی باقری‌فر|باقری‌فر، علی]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «گمراهی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۸۳.</ref>


==عوامل گمراهی==
==عوامل گمراهی==
۲۱۸٬۴۳۸

ویرایش