پرش به محتوا

سامرا: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۷ دسامبر ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - 'پنهان' به 'پنهان'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'پنهان' به 'پنهان')
خط ۹: خط ۹:
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


'''سامرا''' یکی از شهرهای [[مقدّس]] [[عراق]]، که [[مدفن]] دو [[امام]] [[معصوم]]، [[حضرت هادی]] و [[حضرت عسکری]]{{عم}} است. سامرا در ۱۸ کیلومتری [[بغداد]] و در ساحل دجله است. شهری است قدیمی که در دوران [[خلفای عباسی]] پایتخت هشت [[خلیفه]] بود. [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} در این دو [[شهر]] زیستند و به [[شهادت]] رسیدند و در [[خانه]] مسکونی خود به [[خاک]] سپرده شدند. [[امام زمان]]{{ع}} نیز در این [[شهر]] به [[دنیا]] آمد و در همین [[شهر]] از دیده‌ها [[پنهان]] شد. سردابی که محلّ [[غیبت]] آن [[حضرت]] بود، در این [[شهر]] است. در گذشته یکی از [[حوزه‌های علمیه]] فعّال [[شیعه]] در این [[شهر]] بوده است. در سال ۱۳۸۵ [[حرم مطهر سامرا]] در یک عملیات تروریستی به دست عوامل وهّابی منفجر و [[تخریب]] شد و اکنون در حال بازسازی است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۱۳.</ref>.
'''سامرا''' یکی از شهرهای [[مقدّس]] [[عراق]]، که [[مدفن]] دو [[امام]] [[معصوم]]، [[حضرت هادی]] و [[حضرت عسکری]]{{عم}} است. سامرا در ۱۸ کیلومتری [[بغداد]] و در ساحل دجله است. شهری است قدیمی که در دوران [[خلفای عباسی]] پایتخت هشت [[خلیفه]] بود. [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} در این دو [[شهر]] زیستند و به [[شهادت]] رسیدند و در [[خانه]] مسکونی خود به [[خاک]] سپرده شدند. [[امام زمان]]{{ع}} نیز در این [[شهر]] به [[دنیا]] آمد و در همین [[شهر]] از دیده‌ها پنهان شد. سردابی که محلّ [[غیبت]] آن [[حضرت]] بود، در این [[شهر]] است. در گذشته یکی از [[حوزه‌های علمیه]] فعّال [[شیعه]] در این [[شهر]] بوده است. در سال ۱۳۸۵ [[حرم مطهر سامرا]] در یک عملیات تروریستی به دست عوامل وهّابی منفجر و [[تخریب]] شد و اکنون در حال بازسازی است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۱۳.</ref>.


==مقدمه==
==مقدمه==
خط ۱۸: خط ۱۸:
*آستان [[مقدس]] [[عسکریین]] نیز همچون بسیاری از حرم‌های [[مطهر]] در طول [[تاریخ]] از [[آتش]] [[کینه‌ها]] و شعله [[فتنه‌ها]] مصون نبوده است، اما بارها با کمک و [[همت]] توانگرانی [[نیک]] [[دل]] و شیفتگانی [[مخلص]]، تعمیر و مرمت شده است. اگر امروز، حرمی مصفّا، رواق‌هایی دلگشا و آیینه کاری شده و گنبد بزرگ طلایی و صحن‌های وسیع و گلدسته‌هایی شکوهمند را شاهدیم، همه به سرانگشتِ [[معجزه]] آسای عشق‌های [[پاک]] علاقمندان فراهم آمده است. و این شعله [[مقدس]] و دیرپای، هرگز از کانون [[دل‌ها]] رو به [[خاموشی]] و سردی نگذاشته و نخواهد گذاشت<ref>اهانتی که در سال ۱۳۸۴ شمسی به ساحت نورانی این دو امام شد و توسط دشمنان کوردل اهل بیت، حرم باصفای عسکریین: با مواد منفجره تخریب شد، بی سابقه بود و این در دوران اشغال کشور عراق توسط آمریکا و پس از سرنگونی صدام بعثی صورت گرفت.</ref>  روزگاری در سامرا، وضعیت [[نابسامانی]] [[حاکم]] بوده است، هم از جهت [[معیشت]] [[مردم]] و [[وضع اقتصادی]]، هم از لحاظ [[فرهنگی]] و [[رفتاری]]. اغلب مردمانش [[اهل سنت]] بوده‌اند. [[شیعیان]] [[اهل بیت]] [[عصمت]]{{عم}} و [[زوار]] گرانقدر این [[قبور]] [[مطهر]]، چندان [[امنیت]] نداشتند.اما در قرن اخیر، با [[هجرت]] [[میرزای شیرازی]] از [[نجف]] به سامرا و تشکیل جلسات بحث و [[تدریس]]، این [[شهر]] طراوت و [[نشاط]] بیشتری یافت و "[[حوزه علمیه]] سامرا" در شمار [[عظیم]] ترین مراکز [[علمی]] [[شیعه]] درآمد و مرکزیتی برای [[فقه]] و [[علمای دینی]] گشت. [[میرزای شیرازی]] با فتوای [[تاریخی]] [[تحریم]] تنباکو، بار دیگر [[نفوذ]] [[معنوی]] علمای [[شیعه]] را از [[قلب]] سامرا به جهانیان اعلام کرد. بزرگانی همچون: [[سید حسن صدر]]، [[سید]] [[محسن]] [[امین]]، [[سید]] [[شرف]] الدین، [[کاشف الغطاء]]، [[محمدجواد بلاغی]]، [[آقا بزرگ تهرانی|شیخ آقابزرگ تهرانی]]، [[مرحوم مظفّر]]، همه از [[تربیت]] یافتگان [[مکتب]] [[علمی]] حوزه سامرا بودند و توانستند [[شکوه]] و افتخارات [[شیعه]] را پاسدار باشند. به وجود آمدن کتابخانه‌های متعدد و حوزه‌های درسی پربار و محافل [[علمی]] و ادبی و شعری در سامرا، همه مدیون مجاهدات [[میرزای بزرگ]] و علمای برجسته [[شیعه]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.
*آستان [[مقدس]] [[عسکریین]] نیز همچون بسیاری از حرم‌های [[مطهر]] در طول [[تاریخ]] از [[آتش]] [[کینه‌ها]] و شعله [[فتنه‌ها]] مصون نبوده است، اما بارها با کمک و [[همت]] توانگرانی [[نیک]] [[دل]] و شیفتگانی [[مخلص]]، تعمیر و مرمت شده است. اگر امروز، حرمی مصفّا، رواق‌هایی دلگشا و آیینه کاری شده و گنبد بزرگ طلایی و صحن‌های وسیع و گلدسته‌هایی شکوهمند را شاهدیم، همه به سرانگشتِ [[معجزه]] آسای عشق‌های [[پاک]] علاقمندان فراهم آمده است. و این شعله [[مقدس]] و دیرپای، هرگز از کانون [[دل‌ها]] رو به [[خاموشی]] و سردی نگذاشته و نخواهد گذاشت<ref>اهانتی که در سال ۱۳۸۴ شمسی به ساحت نورانی این دو امام شد و توسط دشمنان کوردل اهل بیت، حرم باصفای عسکریین: با مواد منفجره تخریب شد، بی سابقه بود و این در دوران اشغال کشور عراق توسط آمریکا و پس از سرنگونی صدام بعثی صورت گرفت.</ref>  روزگاری در سامرا، وضعیت [[نابسامانی]] [[حاکم]] بوده است، هم از جهت [[معیشت]] [[مردم]] و [[وضع اقتصادی]]، هم از لحاظ [[فرهنگی]] و [[رفتاری]]. اغلب مردمانش [[اهل سنت]] بوده‌اند. [[شیعیان]] [[اهل بیت]] [[عصمت]]{{عم}} و [[زوار]] گرانقدر این [[قبور]] [[مطهر]]، چندان [[امنیت]] نداشتند.اما در قرن اخیر، با [[هجرت]] [[میرزای شیرازی]] از [[نجف]] به سامرا و تشکیل جلسات بحث و [[تدریس]]، این [[شهر]] طراوت و [[نشاط]] بیشتری یافت و "[[حوزه علمیه]] سامرا" در شمار [[عظیم]] ترین مراکز [[علمی]] [[شیعه]] درآمد و مرکزیتی برای [[فقه]] و [[علمای دینی]] گشت. [[میرزای شیرازی]] با فتوای [[تاریخی]] [[تحریم]] تنباکو، بار دیگر [[نفوذ]] [[معنوی]] علمای [[شیعه]] را از [[قلب]] سامرا به جهانیان اعلام کرد. بزرگانی همچون: [[سید حسن صدر]]، [[سید]] [[محسن]] [[امین]]، [[سید]] [[شرف]] الدین، [[کاشف الغطاء]]، [[محمدجواد بلاغی]]، [[آقا بزرگ تهرانی|شیخ آقابزرگ تهرانی]]، [[مرحوم مظفّر]]، همه از [[تربیت]] یافتگان [[مکتب]] [[علمی]] حوزه سامرا بودند و توانستند [[شکوه]] و افتخارات [[شیعه]] را پاسدار باشند. به وجود آمدن کتابخانه‌های متعدد و حوزه‌های درسی پربار و محافل [[علمی]] و ادبی و شعری در سامرا، همه مدیون مجاهدات [[میرزای بزرگ]] و علمای برجسته [[شیعه]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.
*اینک [[حرم]] [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} در [[قلب]] سامرا، چون نگینی می‌درخشد و [[دل]]‌های [[عاشقان]] را جذب می‌‌کند. حرمی که پیکر [[پاک]] دو [[حجت خدا]] را در [[دل]] دارد، نیز [[قبر]] [[حکیمه]]، دختر [[امام جواد]]{{ع}} و عمه [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} را که هنگام ولادت [[امام مهدی|امام زمان]]{{{ع}} در آن [[خانه]] ماند و [[شاهد]] [[قدرت]] نمایی [[پروردگار]] شد. نیز [[قبر]] "[[نرجس]]"، [[امام مهدی|مادر امام زمان]]{{ع}}، که پشت [[مرقد]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} قرار دارد. [[مزار]] "[[سمانه]]" [[مادر]] [[امام هادی]]{{ع}} و "[[سوسن]]" [[مادر]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} نیز در همین [[حرم]] [[شریف]] است. به علاوه بسیاری از بزرگان و [[فرزانگان]] هم در آستانه این دو [[امام]] بزرگوار مدفونند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.
*اینک [[حرم]] [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} در [[قلب]] سامرا، چون نگینی می‌درخشد و [[دل]]‌های [[عاشقان]] را جذب می‌‌کند. حرمی که پیکر [[پاک]] دو [[حجت خدا]] را در [[دل]] دارد، نیز [[قبر]] [[حکیمه]]، دختر [[امام جواد]]{{ع}} و عمه [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} را که هنگام ولادت [[امام مهدی|امام زمان]]{{{ع}} در آن [[خانه]] ماند و [[شاهد]] [[قدرت]] نمایی [[پروردگار]] شد. نیز [[قبر]] "[[نرجس]]"، [[امام مهدی|مادر امام زمان]]{{ع}}، که پشت [[مرقد]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} قرار دارد. [[مزار]] "[[سمانه]]" [[مادر]] [[امام هادی]]{{ع}} و "[[سوسن]]" [[مادر]] [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} نیز در همین [[حرم]] [[شریف]] است. به علاوه بسیاری از بزرگان و [[فرزانگان]] هم در آستانه این دو [[امام]] بزرگوار مدفونند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.
*در [[شهر]] سامرا، [[سرداب]] مقدسی است که [[زیارتگاه]] [[شیعیان]] است. [[زائران]] سامرا، بوی [[یار]] را از این دیار استشمام می‌کنند و معتقدند که آخرین محلی که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} از آنجا [[پنهان]] شده است، همان سردابی است که در [[خانه]] [[امام عسکری]]{{ع}} بوده است. پیش از شروع [[غیبت صغری]] نیز، آخرین باری که جمعی از [[پیروان]]، آن [[حضرت]] را دیدند، در همان [[خانه]] و همان [[سرداب]] بود تا این [[ملاقات]]، از چشم نامحرم [[عباسیان]] دور و [[پنهان]] باشد. امروز هم در سامرا دری وجود دارد به نام "باب الغیبه" یا "غیبه المهدی" که از دوران [[خلفای عباسی]] مانده است و نقش و نگاری برجسته و خطوطی [[زیبا]] بر آن نقش بسته است. پلکانی که راه ورود و [[خروج]] [[سرداب]] است، به یک غرفه شش ضلعی منتهی می‌شود و دارای بیست پله است. در انتهای غرفه مستطیل شکلی، در چوبی یادشده قرار دارد و در پشت این در، اتاق کوچکی است که طول آن یک متر و ۸۰سانتی متر و عرض آن ۱/۵ متر است و به عنوان محل [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} مشهور است. در گوشه‌ای از همین اتاق نیز چاهی معروف به [[چاه]] [[غیبت]] قرار دارد<ref>مجله میراث جاویدان شماره۵، سال دوم بهار ۷۳.</ref>این داستان و [[باور]]، ریشه در همان ماجرای [[تاریخی]] دارد که پس از [[شهادت]] [[امام حسن عسکری]]{{ع}} و [[نماز خواندن]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} بر پیکر [[پدر]] بزرگوار، مأموران [[خلیفه]]، [[خانه]] را محاصره کردند و همه جا را گشتند و اتاق به اتاق را تفتیش کردند، تا از آن [[فرزند]] ماه رخسار و خورشیدصفت، اثری بیابند. هرچه بیشتر گشتند، کمتر اثر و نشانی یافتند<ref>بحارالانوار، ج۵۰، ص۳۲۹.</ref> و از همانجا بود که [[غیبت]] آغاز شد و آن [[خورشید]] [[ولایت]] در پس پرده [[غیبت]] قرار گرفت و چشم‌ها در [[انتظار]] رؤیتش ماند. [[سرداب]] [[مطهر]] که در مجموعه [[نورانی]] [[حرم]] [[سامرّا]] قرار دارد، جای متبرّکی است و [[مستحب]] است [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} را در آنجا [[زیارت]] کنند. [[زیارتنامه]] [[حضرت]] در آن محل، در کتب [[دعا]] آمده است<ref>بحارالانوار، ج۹۹، ص۸۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.
*در [[شهر]] سامرا، [[سرداب]] مقدسی است که [[زیارتگاه]] [[شیعیان]] است. [[زائران]] سامرا، بوی [[یار]] را از این دیار استشمام می‌کنند و معتقدند که آخرین محلی که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} از آنجا پنهان شده است، همان سردابی است که در [[خانه]] [[امام عسکری]]{{ع}} بوده است. پیش از شروع [[غیبت صغری]] نیز، آخرین باری که جمعی از [[پیروان]]، آن [[حضرت]] را دیدند، در همان [[خانه]] و همان [[سرداب]] بود تا این [[ملاقات]]، از چشم نامحرم [[عباسیان]] دور و پنهان باشد. امروز هم در سامرا دری وجود دارد به نام "باب الغیبه" یا "غیبه المهدی" که از دوران [[خلفای عباسی]] مانده است و نقش و نگاری برجسته و خطوطی [[زیبا]] بر آن نقش بسته است. پلکانی که راه ورود و [[خروج]] [[سرداب]] است، به یک غرفه شش ضلعی منتهی می‌شود و دارای بیست پله است. در انتهای غرفه مستطیل شکلی، در چوبی یادشده قرار دارد و در پشت این در، اتاق کوچکی است که طول آن یک متر و ۸۰سانتی متر و عرض آن ۱/۵ متر است و به عنوان محل [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} مشهور است. در گوشه‌ای از همین اتاق نیز چاهی معروف به [[چاه]] [[غیبت]] قرار دارد<ref>مجله میراث جاویدان شماره۵، سال دوم بهار ۷۳.</ref>این داستان و [[باور]]، ریشه در همان ماجرای [[تاریخی]] دارد که پس از [[شهادت]] [[امام حسن عسکری]]{{ع}} و [[نماز خواندن]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} بر پیکر [[پدر]] بزرگوار، مأموران [[خلیفه]]، [[خانه]] را محاصره کردند و همه جا را گشتند و اتاق به اتاق را تفتیش کردند، تا از آن [[فرزند]] ماه رخسار و خورشیدصفت، اثری بیابند. هرچه بیشتر گشتند، کمتر اثر و نشانی یافتند<ref>بحارالانوار، ج۵۰، ص۳۲۹.</ref> و از همانجا بود که [[غیبت]] آغاز شد و آن [[خورشید]] [[ولایت]] در پس پرده [[غیبت]] قرار گرفت و چشم‌ها در [[انتظار]] رؤیتش ماند. [[سرداب]] [[مطهر]] که در مجموعه [[نورانی]] [[حرم]] [[سامرّا]] قرار دارد، جای متبرّکی است و [[مستحب]] است [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} را در آنجا [[زیارت]] کنند. [[زیارتنامه]] [[حضرت]] در آن محل، در کتب [[دعا]] آمده است<ref>بحارالانوار، ج۹۹، ص۸۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.


==[[پرسش]] مستقیم==
==[[پرسش]] مستقیم==
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش