دلیل عقلی مسأله مهدویت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::پاسخ این است که اگر در این مورد به [[عقل]] مراجعه شود‌ [[عقل]] می‌گوید که این [[کار]]، با [[حکمت]] بالغه الهی سازگاری ندارد؛ زیرا [[کار]] حکیمانه آن است که آخرین [[دین]] و شریعتی که برای [[هدایت]] [[بشریت]] نازل شده است، به نحو کامل به [[بشر]] عرضه شود. به عنوان [[مثال]] اگر یک ساختمان عظیمی ساخته شود که ظرفیت سکونت هزار نفر را داشته باشد، ولی بعد از ساخته شدن، سازنده آن بگوید که اگر سه نفر در این ساختمان ساکن شوند، ساختمان را خراب می‌کنم، قطعاً این [[کار]]، یک اقدام غیر حکیمانه است؛ [[کار]] حکیمانه آن است که به اندازه گنجایش آن ساختمان، در آن ساکن شوند.

::::::به عبارت روشن‌تر [[عقل]] می‌گوید، آن خدای [[حکیم]] و علیمی که [[دین]] را برای یشریت فرستاده است، باید یک ظرف زمانی خاصی را نیز برای عرضه این [[دین]] به نحو کامل و برای پذیرش آن از سوی همه [[انسان‌ها]] قرار دهد. یعنی باید یک [[زمانی بیاید]] که [[انسان‌ها]] نسبت به این [[حقیقت]]، [[تسلیم]] محض شوند؛ حال ممکن است تا آن زمانی که این [[دین]] [[حاکم]] مطلق بر روی کره [[زمین]] شود، صدها سال طول بکشد.

::::::البته گاهی این گونه [[استدلال]] می‌شود که باید یک زمانی فرا برسد که [[فساد]] از روی [[زمین]] برچیده شود، اما این یک طرف قضیه است، طرف دیگر قضیه آن است که دوره‌ا باید فرا برسد که تمام ابعاد [[سعادت]] و راه‌های [[تقرب به خدا]] به نحو کامل و درست، بیان و محقق شود، چه این‌که به [[یقین]] اکنون راه‌های [[عبادت]] و [[عبودیت]] آن طور که باید و شاید درست در [[اختیار]] [[بشریت]] نیست؛ از این رو، باید یک [[زمانی بیاید]] که [[عقل]] [[بشر]] برای [[تقرب به خدا]] به حد بالایی از [[کمال]] برسد و بی شک آن زمان، [[زمان ظهور]] [[حضرت حجت]] {{ع}} است»<ref>[[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۳۴.</ref>.