شاهد تاریخی بر علم غیب امامان وجود دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

پس از این که جنگ جمل به پایان رسید و بصره فتح شد؛ علی {{ع}} خطبه ای ایراد کرد که بخشی از آن، از خبرهای غیبی آن حضرت به شمار می آید.فرمود: «وایم اللّه لتغرقن بلدتکم کانّی بمسجدکم کجؤجؤ سفینة...». «به خدا سوگند شهر شما غرق می شود و مسجد شما بسان سینه کشتی(که بدنه آن در آب فرو می رود و تنها سینه اش روی آب ظاهر است) دیده می شود. خداوند از بالا و پایین به این شهر عذاب خواهد فرستاد»<ref>نهج البلاغه، خطبه ١٣.</ref>.  

ابی ابی الحدید در شرح این کلام می نویسد: بصره تاکنون دوبار در آب غرق شده است یک بار در زمان ""القادر باللّه"" و بار دیگر در زمان "القائم بامر اللّه" طغیان آب های خلیج فارس این شهر را در آب فرو برد و از آن همه ساختمان تنها قسمتی از مسجد جامع همان طور که علی {{ع}} خبر داده بود در میان آب دیده می شد و در این دو حادثه تمام خانه ها ویران گشت و جمعیت زیادی غرق شدند<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج١، ص ٢٥٣، چاپ بیست جلدی.</ref>.

امیرمؤمنان {{ع}} خبر می دهد که او پیش از معاویه از دنیا می رود و معاویه پس از او بر عراق مسلط می گردد و سپس می افزاید: «انّه سیأمرکم بسبی والبراءة منّی...». «از شما می خواهد که به من ناسزا گویید و از من بیزاری جویید...»<ref>نهج البلاغه، خطبه ٥٧.</ref>. همان طور که علی {{ع}} خبر داده بود،معاویه پس از آن حضرت بر عراق مسلط شد و از مردم خواست که به آن حضرت ناسزا بگویند و از او بیزاری جویند و داستان اسف انگیز ناسزاگویی به علی {{ع}} حتی در خطبه های نماز جمعه که از زمان معاویه به دستور او مرسوم شده بود؛ در تواریخ ثبت و ضبط است<ref> به شرح نهج البلاغه، ج٤، ص ٥٥ـ ١٢٨مراجعه شود.</ref>.

در نبردی که میان امام {{ع}} و خوارج در کنار نهروان رخ داد؛ پس از اتمام حجت، و بازگشت گروهی از آنان به صفوف امام، آن حضرت رو به یاران خود کرد و فرمود: مصارعهم دون النطفة واللّه لا یفلت منهم عشرة ولا یهلک منکم عشرة<ref> نهج البلاغه، خطبه 58.</ref>. «قتلگاه آنان کنار آب نهروان است به خدا سوگند، از گروه آنان ده نفر جان به سلامت نمی برند و از شما هم ده تن کشته نمی شود».  

ابن ابی الحدید می گوید: این خبر غیبی یکی از معجزات علی {{ع}} است که نقل آن نزدیک به تواتر رسیده است و در نبردی که میان امام و خوارج نهروان رخ داد همه شاهد بودند که نه نفر از خوارج جان به سلامت بردند و از میان یاران علی {{ع}} فقط هشت تن به شهادت رسیدند<ref>به شرح نهج البلاغه، ج٥، ص ٣ـ١٣ مراجعه شود.</ref>.

مروان بن حکم در جنگ جمل اسیر شد و امام حسن {{ع}} وامام حسین {{ع}} از پدر عفو او را خواستند. حضرت او را آزاد کرد، و سپس فرمود: «أَما إِنَّ لَهُ اِمْرَةً کلعقة الکلبِ أنَفَه وهو أبو الاکبُشِ الأربعةِ وستَلقی الأُمة منه ومن وُلدِهِ یوماً أحمرَ»<ref>نهج البلاغه، خطبه٧٢.</ref>. «آگاه باشید برای این مروان فرمانروایی کوتاهی است بسان لیسیدن سگ بینی خود را(این تعبیر کنایه از کوتاهی مدت فرمانروایی است). او پدر چهار رئیس است و امت اسلامی از فرمانروایی او و فرزندانش روزگار خونینی به خود خواهند دید».  

همانطور که آن حضرت خبر داده بود؛ مروان به حکومت رسید امّا حکومت او بیش از نه ماه طول نکشید و چهار فرزندش عبدالملک و عبدالعزیز، بشر و محمد به ترتیب به ریاست رسیدند عبدالملک، خلیفه شد و آن سه والی مصر وعراق و جزیره شدند. و امت اسلامی از مروان و فرزندانش روزهای خونینی دیدند که روشن ترین گواه آن، ظلم و ستم و خونریزی هایی است که به دست حجاج بن یوسف خونخوار که از طرف عبدالملک مروان، والی و استاندار عراق بود؛ انجام شد<ref>به شرح نهج البلاغه، ج٦، ص ١٤٦ـ ١٤٨ مراجعه شود.</ref>.

«أما واللّه لیسلطنّ علیکم غلام ثقیف الذیال المیال یأکل خضرتکم ویذیب شحمتکم...»<ref>نهج البلاغه، خطبه١٥.</ref>. «آگاه باشید به خدا سوگند جوانی متکبر و ستمگر از طایفه ثقیف بر شما مسلط می شود که سبزه شما را می خورد و پیه شما را آب می کند کنایه از این که به جان و مال شما رحم نمی کند و همه را از آن خود می داند». این جوان ثقیفی همان حجاج بن یوسف ثقفی خونخوار و ستمگر معروف بود که در ایام حکومت خود به جان و مال مردم افتاد و هزاران نفر را به قتل رسانید<ref>شرح نهج البلاغه، ج٧، ص ٢٧٦ـ ٢٨١.</ref>.

«یعطف الهوی علی الهدی إذا عطفوا الهدی علی الهوی ویعطف الرأی علی القرآن إذا عطفوا القرآن علی الرأی»<ref>نهج البلاغه، خطبه ١٣٨.</ref>. «هنگامی که مردم هدایت را پیرو هواهای نفسانی خود قرار دهند مهدی موعود(علیه السلام) می آید و هواهای نفسانی را مغلوب هدایت می نماید و نیز هنگامی که مردم قرآن را بر آراء و نظریات و تمایلات شخصی خود تطبیق نمودند آن حضرت آراء و نظریات را تابع قرآن قرار می دهد. برنامه آن حضرت حکومت قرآن وهدایت است»<ref>به شرح نهج البلاغه، ج٩، ص ١٣٨مراجعه شود.</ref>.  

«واللّه لو شئت ان أخبر کلّ رجل منکم بمخرجه ومولجه وجمیع شأنه لفعلت ولکن أخاف أن تکفروا فی برسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم).... <ref>نهج البلاغه، خطبه176.</ref> «به خدا سوگند اگر بخواهم می توانم از همه خصوصیات هرکدام از شما که از کجا و چگونه و به چه هدف آمده اید و چه تصمیم دارید و خصوصیات دیگر خبر دهم. امّا می ترسم درباره من غلو کنید و مرا از رسول خدا {{صل}} بالاتر بدانید ویا به خدایی من معتقد شوید و این عقیده موجب کفر شما شود». ابن ابی الحدید در ذیل این کلام، می نویسد: این گفتار علی {{ع}} مانند گفتار حضرت مسیح است که می گفت: از معجزه های من این است که : «وَ أُنَبِئُّکُمْ بِما تَأْکُلُونَ وَما تَدَّخِرُونَ فی بُیُوتِکُمْ» <ref>سوره آل عمران، آیه ٤٩.</ref> شما را از غذایی که می خورید و آنچه در خانه ذخیره می کنید؛ خبر می دهم<ref>شرح نهج البلاغه، ج١٠، ص ١٠ـ ١٥.</ref>.

«یأتی علی الناس زمان لا یبقی فیهم من القرآن إلاّ رسمه ومن الإسلام إلاّ اسمه مساجدهم یومئذ عامرة من البناء خراب من الهدی...»<ref>نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره ٣٦٩.</ref>. «روزگاری بیاید که در میان مردم از قرآن جز خواندن و قرائت؛ و از اسلام جز نام باقی نماند، در آن زمان مساجد از حیث بنا و ساختمان معمور و آباد است امّا از جهت هدایت ومعنویت خراب است (مسلمانان به اسم اسلام و قرآن اکتفا می کنند و رفتن به مساجد هم جنبه تشریفات به خود می گیرد در صورتی که اسلام و قرآن باید در متن زندگی آنان حاکم باشد)»<ref>نهج البلاغه، خطبه ٥٧.</ref>.  

«أما إِنَّکُمْ سَتَلْقَون بَعْدِی ذُلاً شامِلاً وَسَیْفاً قاطِعاً وَأَثْرَةً یَتَّخِذُها الظّالِمُونَ فِیکُمْ سُنَّةً».(2) «آگاه باشید پس از من با ذلت همه جانبه و شمشیر برنده و  

استبداد روبرو می گردید اموال و حقوق شما را ستمگران می گیرند و این کار درباره شما برای همیشه معمول و مرسوم می گردد». همان طور که امیرمؤمنان(علیه السلام) خبر داد خوارج پیوسته از طرف حکومت ها مورد تعقیب قرار گرفته و اموال آنان پیوسته از طرف ستمگران تصاحب می شد    <ref>شرح نهج البلاغه ذل همان خطبه.</ref>.

«فاسألونی قبل أن تفقدونی، فوالذی نفسی بیده لا تسألونی عن شیء فما بینکم وبین الساعة... ألا أنبأتکم...»<ref>نهج البلاغه، خطبه ٨٩.</ref>. در این خطبه امیرمؤمنان حدود آگاهی خویش از غیب را بیان می کند و می فرماید: «از هر چه که تا قیامت پیش می آید سؤال کنید جواب خواهم داد و از هر نبرد و جنگی که پیش می آید و خصوصیات آن، تعداد افرادی که کشته می شوند یا می میرند و این که در کجا کشته می شوند و کجا به خاک سپرده می شوند از همه این ها آگاهی دارم»<ref>به شرح نهج البلاغه، ج٧، ص ٥٧ مراجعه شود.</ref>. این بود ده مورد از خبرهای غیبی امیرمؤمنان(علیه السلام) که در نهج البلاغه آمده است.