جرم در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

اصل در ماده (جرم)، [[قطع]] بر خلاف اقتضای [[حق]]، است و به این مناسبت در موارد مختلف به کار می‌رود، مانند “ذنب” به این لحاظ که بزرگ‌ترین سبب برای قطع از خداست و [[بنده]] با [[ذنب]] و [[عصیان]] خود را از [[سیر]] الی [[الله]] و [[توجه به خدا]] قطع و جدا می‌کند<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۲، ص۷۵؛ ر.ک: ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱۱، ص۴۶.</ref>. از دید راغب: “جرم” به طور استعاری برای ارتکاب [[زشتی]] و انجام گناه به کار می‌رود<ref>حسین بن محمد راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۹۲.</ref>. به بیان [[المیزان]]، جرم ارتکاب عمل [[زشت]] و [[سرپیچی]] از [[فرمان]] خداست<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۶۳۹.</ref>. واژه “جرم” در عین اشتراک معنایی و تطابق مصداقی با برخی واژگان [[قرآنی]] نظیر ذنب؛ بخش زیادی از رفتارهای [[انحرافی]] و کجروانه را با محوریت [[ارزش‌ها]] و معیارهای [[دینی]] شامل می‌گردد.

#عدم [[تساوی]] [[مجرمان]] و فرمانبران در پیشگاه حق: {{متن قرآن|أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ}}<ref>«آیا فرمانبرداران را مانند گناهکاران (یکسان) می‌گردانیم؟» سوره قلم، آیه ۳۵.</ref>.

# [[اعلان برائت]] [[مؤمنان راستین]] از [[جرم]] و [[انحراف]]: {{متن قرآن|وَأَنَا بَرِيءٌ مِمَّا تُجْرِمُونَ}}<ref>«و من از گناهی که شما می‌کنید بیزارم» سوره هود، آیه ۳۵.</ref>.