اعتراض: تفاوت میان نسخه‌ها

==حکم شرعی اعتراض==

به طور کلّی اگر سخن یا عملی با همه شرایط لازم برای جواز صدور یا صحّت [[شرعی]] آن، از فرد صاحب صلاحیّتی صادر شود، [[اعتراض]] به آن جایز نیست، مانند سخن یا [[عمل]] [[معصوم]]{{ع}} <ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص:۲۹۶؛ المقنعة، ص:۲۸۷ و ۷۰۵</ref>، [[حاکم شرع]] در صورتی که خطای او معلوم نباشد،<ref>جواهر الکلام، ج۴۰، ص:۱۰۵.</ref> [[پدر]] و جدّ نسبت به کسانی که برآنها [[ولایت]] دارند، مرد و [[زن]] [[آزاد]] و [[رشید]] نسبت به [[جان]] و مالشان <ref>الخلاف، ج۳، ص:۲۱۲؛ النهایة، ص:۶۰۹؛ شرائع الاسلام، ج۲، ص:۴۷۳؛ الموسوعة الفقهیة المُیَسَّرة، ج۴، ص:۱۴۱.</ref>، قَیِّم و [[وصیّ]] نسبت به افرادی که بر آنان [[حقّ]] قیمومت و [[وصایت]] دارند و کسی که از سوی دیگری مانند [[مالک]] یا [[شارع]] یا کسی که حقّ [[اذن]] دادن دارد [[مأذون]] باشد. بنابر این ضابطه، اعتراض یکی از دو طرف دعوا به [[حکم]] قاضی‏ای که [[علم]] به [[خطا]] و یا [[فسق]] او دارد صحیح و جایز است.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۵۹۵.</ref>

==[[اعتراض]] بر [[بی عدالتی]]‌ها==

و حکومت سراسر [[تبعیض]] و [[ستم]] [[خلیفه سوم]] را نیز به خوبی برای مردم افشاء کرد و فرمود: "تا آنکه سوّمی به [[خلافت]] رسید، دو پهلویش از [[پرخوری]] باد کرده، همواره بین آشپزخانه و دستشویی سرگردان بود، و [[خویشاوندان]] پدری او از [[بنی امیه]] بپا خاستند، و همراه او [[بیت‌المال]] را خوردند و بر باد دادند، چون شتر گرسنه‌ای که بجان [[گیاه]] بهاری بیافتد، [[عثمان]] آنقدر [[اسراف]] کرد که ریسمان بافته او باز شد، و أعمال او [[مردم]] را برانگیخت، و شکم بارگی او نابودش ساخت"<ref>{{متن حدیث|وَ قَامَ ثَالِثُ اَلْقَوْمِ نَافِجاً حِضْنَيْهِ بَيْنَ نَثِيلِهِ وَ مُعْتَلَفِهِ وَ قَامَ مَعَهُ بَنُو أَبِيهِ يَخْضِمُونَ مَالَ اَللَّهِ خِضْمَةَ اَلْإِبِلِ نِبْتَةَ اَلرَّبِيعِ إِلَى أَنِ اِنْتَكَثَ عَلَيْهِ فَتْلُهُ وَ أَجْهَزَ عَلَيْهِ عَمَلُهُ وَ كَبَتْ بِهِ بِطْنَتُهُ !}}؛ خطبه ۱۰/۳ نهج‌البلاغه معجم المفهرس محمد دشتی</ref>.<ref>[[دانشنامه امام علی (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۱، ص:۱۵۴.</ref>