عرفات: تفاوت میان نسخه‌ها

*نام سرزمینی در جنوب شرقی [[مکه]] که بسیار [[مقدس]] است و یکی از [[اعمال]] [[حج]] در [[ماه]] [[ذی حجه]] آن است که حاجیان باید روز نهم [[ذی حجه]] (روز [[عرفه]]) را از ظهر تا غروب در آنجا وقوف داشته باشند. در وسط آن دشت وسیع، کوه کوچکی است که "جبلُ الرحمه" نام دارد و [[دعا]] در دامنه آن [[مستحب]] است و [[امام حسین]]{{ع}} دعای [[معروف]] روز [[عرفه]] را در پای آن کوه خوانده است. [[خداوند]] در روز [[عرفه]]، به کسانی که در صحرای عرفات حضور داشته باشند و به [[دعا]] و [[نیایش]] بپردازند، توجه خاص می‌‌کند و آنان را می‌‌آمرزد.

*عرفات از ریشه [[عرفان]] و [[معرفت]] است. در این صحرا [[انسان]] به [[خداشناسی]] و [[خودشناسی]] و [[معرفت]] بیشتر می‌‌رسد و به [[گناهان]] خود اعتراف می‌‌کند. اینکه به آنجا عرفات گویند، یا به خاطر آن است که [[جبرئیل]]، [[مناسک]] [[حج]] را در آنجا به [[حضرت ابراهیم]] آموخت و او [[معرفت]] پیدا کرد، یا به سبب آنکه [[آدم]] و [[حوا]] پس از بیرون آمدن از [[بهشت]]، در این منطقه یکدیگر را شناختند و به هم رسیدند. دلیل‌های دیگری هم گفته شده است. در [[قرآن]] تنها یک بار از عرفات و کوچیدن حاجیان از آنجا به سوی [[مشعرالحرام]] یاد شده است: {{متن قرآن|...فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ}}<ref> «...پس چون از عرفات رهسپار شدید در مشعر الحرام خداوند را یاد کنید و او را همان‌گونه که رهنمودتان داده است فرا یاد آورید و بی‌گمان پیش از آن از گمراهان بودید» سوره بقره، آیه ۱۹۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۴۹.</ref>.