راویان غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''راویان غدیر''' حادثۀ [[غدیر خم]] و [[خطبۀ غدیریّۀ]] [[پیامبر|حضرت رسول]] و [[نصب]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} به [[خلافت]] از سوی [[پیامبر]] در آن روز و تعبیر {{عربی|من کنت مولاه فهذا علیّ مولاه}}، از نقل‌های متواتری است که در [[روایات]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]] و منابع هردو [[فرقه]] [[نقل]] شده است. [[حدیث غدیر]] و [[آیه اکمال دین]] و [[آیه ابلاغ]]، در منابع بیشماری آمده و [[امام علی|امیر مؤمنان]] و [[ائمه]] دیگر و علمای [[شیعه]] به آن استناد و [[احتجاج]] کرده‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۹.</ref>.

[[علامه امینی]] می‌افزاید: این ۱۱۰ نفر از بزرگان صحابه‌اند که روایتشان نسبت به [[واقعۀ غدیر]] را یافتیم و شاید بسیار بیش از اینها باشد و طبع قضیه هم ایجاب می‌کند که [[راویان حدیث غدیر]] چندین برابر باشند، چون شنوندگان بیش از صدهزار نفر بودند و طبعا هرکدام به [[وطن]] خود برگشته‌اند، مثل هرمسافری از حوادث شگفتی که در [[مسافرت]] دیده‌اند خبر داده‌اند، مگر اندکی که به خاطر کینه‌هایشان از [[نقل]] آن [[پرهیز]] کرده‌اند و همین مقدار، برای [[اثبات]] [[تواتر حدیث غدیر]] کافی است.<ref>الغدیر، ج ۱ ص ۶۰</ref> وی سپس راویان غدیر از "[[تابعین]]" را نیز به ترتیب الفبا برمی‌شمارد که شمار آنان ۸۴ نفرند و نام‌هایشان از این قرار است:

سپس ۳۶۰ نفر از علمای [[راوی حدیث]] را به ترتیب قرن‌های بعدی (از قرن ۲ تا قرن ۱۴) نام می‌برد،<ref>الغدیر، ج ۱ ص ۷۳ تا ۱۵۱</ref> نیز نام شماری از آنان که به [[نقل]] [[حدیث غدیر]] بسنده نکرده، بلکه دربارۀ آن به تألیف مستقلّ پرداخته‌اند برمی‌شمرد، از قبیل [[محمد بن جریر طبری]]، [[ابن عقده]]، [[جعابی]]، [[عبید اللّه بن احمد انباری]]، [[احمد بن محمد زاری]]، [[شیبانی]]، [[دارقطنی]]، [[نیشابوری]]، [[غضایری]]، [[سجستانی]]، [[کراجکی]]، [[مهلبی]]، [[منصور رازی]]، [[ذهبی]]، [[جزری دمشقی]]، [[قزوینی]]، [[میرحامد حسین هندی]]، [[غریفی بحرانی]]، [[شیخ عباس قمی]]، [[سید مرتضی خسروشاهی]] و دیگران.<ref>الغدیر، ج ۱ ص۱۵۲</ref> این همه [[نقل]] و [[روایت]] و تألیف، [[واقعۀ غدیر]] و [[امامت]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و [[تواتر حدیث غدیر]] را [[اثبات]] می‌کند و به قول [[ضیاء]] الدین [[مقبلی]] پس از [[نقل]] اسناد [[حدیث]]: اگر [[حدیث غدیر]]، مسلّم نباشد، پس هیچ امر مسلّمی در [[اسلام]] وجود ندارد.<ref>الغدیر، ج ۱ ص ۳۰۷، حماسۀ غدیر، ص ۳۴</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۷۹.</ref>