←نامه امام حسین{{ع}} به اهل کوفه
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
==[[نامه]] [[امام حسین]]{{ع}} به [[اهل کوفه]]== | ==[[نامه]] [[امام حسین]]{{ع}} به [[اهل کوفه]]== | ||
در همین اثنا امام حسین{{ع}} نامه‌ای برای اهل کوفه و چهره‌های سرشناس [[شهر]] مانند [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صُرَد خُزاعی]] | در همین اثنا امام حسین{{ع}} نامه‌ای برای اهل کوفه و چهره‌های سرشناس [[شهر]] مانند [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صُرَد خُزاعی]]، [[مسیب بن نجبه فرازی|مُسَیب بن نجبه]] و [[رفاعة بن شداد بجلی|رَفاعة بن شَدّاد]] نوشت و توسط فرستاده دیگری به نام [[قیس بن مسهر صیداوی|قَیس بن مُسَهَّر صَیداوی]] به سوی کوفه ارسال فرمود.<ref>الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۴۵.</ref> | ||
هنگامی که | هنگامی که قیس بن مسهر صیداوی به قادسیه رسید، توسط [[حصین بن نمیر تمیمی|حُصَین بن نُمَیر]] بازداشت شد. حُصَین [[دستور]] تفتیش او را صادر نمود.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۴۷۲؛ اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۴۹؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۰۰؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۷۸،۶۹؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۱، ص۳۳۰،۳۲۷.</ref> قیس بی‌درنگ نامه را درآورد و پاره پاره کرد. حصین او را نزد عبیدالله فرستاد. بین عبیدالله و قیس سؤال و جوابی صورت گرفت که گویای روح پُر صلابت قیس است: | ||
تو کیستی؟ | |||
من از [[شیعیان]] [[امام علی]]{{ع}} و فرزندش [[امام حسین]]{{ع}} هستم. | |||
چرا نامه را پاره کردی؟ | |||
برای اینکه تو از محتوای آن مطلع نشوی. | |||
نامه را به چه کسی نوشته و مخاطب نامه که بوده؟ | |||
این نامه را [[امام]] حسین{{ع}} برای عده‌ای از مردم کوفه مرقوم فرموده بود که من اسامی ایشان را نمی‌دانم. | |||
[[عبیدالله بن زیاد]] خشمگینانه او را [[تهدید]] کرد که به [[خدا]] قسم هرگز از چنگ من رهایی نخواهی یافت مگر این که نام آن افراد را بگویی و یا آن که بر فراز [[منبر]] آشکارا بر حسین و [[پدر]] و برادرش دشنام دهی. در غیر این صورت تو را خواهم کشت. قیس که این پیشنهاد را [[فرصت]] خوبی برای رساندن [[پیام]] امام به [[کوفیان]] می‌دید، بی‌درنگ پیشنهاد [[عبیدالله بن زیاد]] را پذیرفت. | [[عبیدالله بن زیاد]] خشمگینانه او را [[تهدید]] کرد که به [[خدا]] قسم هرگز از چنگ من رهایی نخواهی یافت مگر این که نام آن افراد را بگویی و یا آن که بر فراز [[منبر]] آشکارا بر حسین و [[پدر]] و برادرش دشنام دهی. در غیر این صورت تو را خواهم کشت. قیس که این پیشنهاد را [[فرصت]] خوبی برای رساندن [[پیام]] امام به [[کوفیان]] می‌دید، بی‌درنگ پیشنهاد [[عبیدالله بن زیاد]] را پذیرفت. بر [[منبر]] می‌روم و حسین را تکذیب می‌کنم. | ||
بدین‌گونه قیس بر بالای منبر رفت و پس از [[حمد]] و ثنا به درگاه [[خداوند]] و [[درود بر پیامبر]]{{صل}} از [[ | بدین‌گونه قیس بر بالای منبر رفت و پس از [[حمد]] و ثنا به درگاه [[خداوند]] و [[درود بر پیامبر]]{{صل}} از [[امام حسین{{ع}}]] و [[امام علی]]{{ع}} به نیکی یاد نمود و بر عبیدالله و پدرش و همه گردن‌کشان و خودکامگان اموی نفرین فرستاد و گفت: مردم! امام حسین{{ع}} بهترین خلق خداست و پسر دختر [[پیامبر]]{{صل}} است و من فرستاده اویم. در منطقه [[حاجر]] ([[حاجز]]) از او جدا شدم. او را اجابت کنید و به او بپیوندید و ندایش را لبیک گویید.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۴۷۳؛ اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۴۹-۲۵۰؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۰۰؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۸۰؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۱، ص۳۳۲.</ref> عبیدالله بن زیاد که خود را باخته بود، بی‌درنگ فرمان داد که قیس را از فراز قصر به پایین پرتاب کنند.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۴۷۲-۴۷۳؛ الاخبارالطوال، ص۲۴۸-۲۵۰؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۰۰-۴۰۳؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدر آباد دکن: ۱۳۹۵ قمری/ ۱۹۷۵ میلادی.، ج۵، ص۷۶-۷۹؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۷۸-۸۰؛ مقاتل الطالبین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی.، ص۱۱۰-۱۱۱.</ref> بدین ترتیب قیس به [[شهادت]] رسید.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۴۷۲-۴۷۳؛ اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۴۹-۲۵۰؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۰۲-۴۰۳؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.، ج۲، ص۷۸-۸۰.</ref> | ||
عبیدالله بن زیاد همچنین [[دستور]] داد عبدالله بن یقطر | عبیدالله بن زیاد همچنین [[دستور]] داد [[عبدالله بن یقطر]]<ref>اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۱؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۰۸-۴۰۹؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.؛ ج۲، ص۸۱-۸۴؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۱، ص۳۳۴.</ref> [[برادر]] رضاعی [[امام حسین]]{{ع}} را بکشند. عبدالله بن یقطر از فرستادگان امام حسین{{ع}} و حامل پیامی برای [[مسلم بن عقیل]] به [[کوفه]] بود و رهسپار آن دیار شد. اما توسط [[حصین بن نمیر]] در نزدیکی [[قادسیه]] دستگیر شد. او را نزد عبیدالله بن زیاد بردند و چون [[اسرار]] [[نامه]] [[امام]] را فاش نکرد، عبیدالله نیز دستور داد او را از بالای قصر به [[زمین]] افکندند و استخوان‌هایش خُرد شد. هنوز رمقی در [[بدن]] داشت که [[عبدالملک بن عمیر لخمی]] با ضربتی او را کشت.<ref>ر.ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۴۷۲-۴۷۳؛اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۳؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی.، ج۵، ص۴۰۸-۴۰۹؛ الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری.؛ ج۲، ص۸۴؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ قمری.، ج۱، ص۳۳۴.</ref> برخی نیز نوشته‌اند عبدالله بن یقطر [[سفیر]] مسلم برای [[امام حسین]]{{ع}} بود تا [[تحول]] و [[انحطاط]] [[کوفه]] را خبر دهد که توسط [[مالک بن یربوع تمیمی]] دستگیر و به [[عبیدالله بن زیاد]] تحویل داده شد.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۲، ص۴۷۷-۴۷۸؛ اخبار‌الطول، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی.، ص۲۵۳.</ref> | ||
==[[رویارویی]] [[سپاه]] [[حر]] با امام حسین{{ع}}== | ==[[رویارویی]] [[سپاه]] [[حر]] با امام حسین{{ع}}== | ||