شخصیت امام حسین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

شخصیت امام حسین در تاریخ اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۰

۹٬۳۰۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱

←‏جستارهای وابسته

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 # [[عبدالله بن حر جعفی]] می‌گوید: هرگز کسی را از حسین{{ع}} زیباتر و چشم پر کن‌تر ندیدم<ref>اعیان الشیعه، ج۴، ق ۱، ص۱۱۸.</ref>.
 # [[ابراهیم نخعی]] گفته است: اگر در جمع [[قاتلان]] و کشندگان حسین بودم و سپس وارد [[بهشت]] می‌شدم، از نگریستن به چهره [[رسول اکرم]]{{صل}} [[شرم]] داشتم<ref>الأصابه، ج۱، ص۳۳۵.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص ۳۵-۳۹.</ref>
+==[[امام حسین]]{{ع}} در گذر قرن‌ها و نسل‌ها==
+# [[ربیع بن خیثم]] به برخی از کسانی که در به [[شهادت]] رساندن امام حسین{{ع}} شرکت داشتند گفت: به [[خدا]] [[سوگند]]! برگزیدگانی را به شهادت رساندید که اگر [[رسول خدا]]{{صل}} در آن [[زمان]] حضور داشت دهانشان را [[غرق]] بوسه می‌ساخت و آنان را در دامانش می‌نشاند<ref>بحار الانوار، ج۱۰، ص۷۹.</ref>.
+# [[ابن سیرین]] می‌گوید: پس از [[یحیی بن زکریا]]، [[آسمان]] بر کسی جز [[حسین]]{{ع}} نگریست، وقتی امام حسین به شهادت رسید، آسمان تیره و تار شد به گونه‌ای که در [[روز]] ستاره‌ها پدیدار شدند و [[ستاره]] جوزاء (دو پیکر) هنگام‌ عصر دیده شد و از آسمان [[خاک]] سرخ فروریخت و هفت شبانه روز آسمان چونان [[خون]] بسته پدیدار گشت<ref>تاریخ ابن عساکر، ج۴، ص۳۳۹.</ref>.
+#به گفته [[علی جلال حسینی]]: [[امام ابو عبدالله الحسین]]{{ع}} [[سرور]] [[پاک سرشت]]، فرزند دخت [[نبیّ]] اکرم{{صل}} و گل خوشبوی آن [[حضرت]] و فرزند [[امیر مؤمنان علی]] ([[کرم الله وجهه]]) است. وی از برجسته‌ترین مراتب [[مجد]] و [[شرف]] و [[کرامت]] [[خاندان]] [[نبوّت]] برخوردار بود تمام [[فضایل]] و [[مکارم اخلاق]] و [[رفتار]] [[پسندیده]] را در خود گردآورده بود. از همّتی بالا، شجاعتی فوق‌العاده [[کرم]] و بخششی زاید الوصف بهرمند بود. [[گنجینه علم]] و [[دانش]] به شمار می‌آمد، زبانی گویا داشت، به [[یاری]] [[حق]] می‌شتافت، به [[نهی از منکر]] می‌پرداخت و با [[ظلم و ستم]] [[مبارزه]] و در عین قدرتمندی [[متواضع]] و [[فروتن]] بود. [[عدالت‌خواهی]]، [[شکیبایی]] و [[بردباری]]، [[پاکدامنی]]، [[جوانمردی]]، [[ورع]] و [[تقوا]] و دیگر صفات از ویژگی‌های حسین محسوب می‌شد. از سرشتی [[پاک]]، اندامی [[زیبا]] و [[نیکو]]، [[عقل]] و خردی [[برتر]] و توان [[جسمانی]] فراوانی برخوردار بود. اهتمام زیاد به انجام [[عبادات]] و [[کارهای نیک]]، نظیر [[نماز]]، [[حج]]، [[جهاد در راه خدا]] و [[نیکی]] و [[احسان]] به [[مردم]] را افزون بر آن [[صفات پسندیده]]، دارا بود. هرگاه در [[مدینه]] یا [[شهر]] دیگری حضور داشت، مردم آن سامان را از [[علم]] و دانش خویش بهره‌مندی می‌ساخت و با عمل خود آنان را به [[هدایت]] رهنمون می‌گشت. با [[اخلاق]] نکو و پسندیده‌اش در [[تهذیب]] [[مردم]] می‌کوشید و با سخنان رسا و [[بلیغ]] خود، در [[تربیت]] دیگران کوشا بود، در برابر [[فقرا]] و تهیدستان [[متواضع]] و [[فروتن]] بود. [[خلفا]] بدو [[ارج]] می‌نهادند. به [[یتیمان]] و [[محرومان]] [[یاری]] می‌رساند. [[حق مظلومان]] را از ستم‌پیشگان می‌ستاند و به [[پرستش]] خدای خویش می‌پرداخت و برای انجام [[حج]] بیست و پنج‌بار پیاده از [[مدینه]] رهسپار [[مکه]] شد. [[حسین]]{{ع}} در عصر خویش [[پیشوای هدایت]] یافتگان و [[نور]] [[زمین]] به شمار می‌آمد. سرگذشت [[زندگی]] آن بزرگ مرد با [[انوار]] [[فضائل]] و ویژگی‌های نیکش راهنمای رهپویان و [[پیروان]] اوست<ref>به کتاب «الحسین»، ج۱، ص۶ و نیز به مجمع الزوائد، ج۹، ص۲۰۱ و بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۹۳ مراجعه شود.</ref>.
+# [[محمد رضا مصری]] می‌گوید: حسین، فرزند دخت [[رسول اکرم]]{{صل}} و پیشوای هدایت یافتگان و [[امید]] [[اهل]] [[ایمان]] بود<ref>الحسن و الحسین سبطا رسول الله، ص۷۵.</ref>.
+#به گفته [[عمر رضا کحاله]]: [[حسین بن علی]]{{ع}} در [[فقه]] و موقعیّت و [[کرم]] و [[بخشش]]، بزرگ [[اهل عراق]] به شمار می‌آمد<ref>اعلام النساء، ج۱، ص۲۸.</ref>.
+# [[عبدالله علایی]] می‌گوید: در [[روایات]] مربوط به [[امام حسین]]{{ع}} آمده است که: وی تصویر ترسیم یافته [[شمایل]] جد بزرگوارش [[رسول خدا]]{{صل}} به شمار می‌آمد. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} پرتوی از [[عشق]] و [[محبّت]] و علاقه درونی خود را در مورد حسین{{ع}} ابراز می‌داشت، تا در فراسوی تصویرش، بدان معنا بخشد و پس از آن به حقیقتی تبدیل شود. همان‌گونه که از پیش با گفتن جمله «من از حسینم» انسانیّتی به جایگاه [[نبوّت]] ارتقا یافت و با جمله «حسین از من است» نبوّتی به پایه انسانیّت [[هبوط]] نمود. [[درود]] بر حسین آن [[روز]] که دیده به [[جهان]] گشود<ref>تاریخ الحسین، ص۲۲۶.</ref>.
+# [[عباس محمود عقاد]] می‌گوید: امام حسین{{ع}} در هاله‌ای از نور برای‌ مردم نمودار گشت، دیدگان در برابر [[عظمت]] آن نور، [[خاشع]] گردید. آن بزرگوار به افتخاری نائل آمد که نظیرش را [[تاریخ]] [[عرب]] و غیرعرب و قدیم و جدید، سراغ نداشت. در [[جهان]] خاندانی نظیر [[خاندان حسین]] وجود ندارد که شهدایی به تعداد و [[قدرت]] و توان و یاد و نام آنان به [[جامعه]] تقدیم نماید. برای [[حسین]]{{ع}} همین بس که در [[تاریخ]] این [[دنیا]] و طی صدها سال، تنها اوست که [[شهید]] و فرزند شهید و [[پدر]] [[شهیدان]] [[لقب]] یافته است<ref>ابو الشهداء الحسین بن علی{{ع}}، ص۱۵۰، چاپ نجف، مطبعة الغری الحدیثه.</ref>.
+# [[عمر ابونصر]] می‌گوید: این سرگذشت خاندانی از [[قریش]] است، که [[پرچم]] [[ایثار]] و [[از خودگذشتگی]] و [[شهادت]] و [[جوانمردی]] را از [[شرق]] تا [[غرب]] [[گیتی]] به دوش کشیدند؛ سرگذشتی که بخش‌های گوناگونش را با جوانانی تدوین نمود که مانند دیگر [[مردم]] نزیستند و چونان سایران نمردند؛ به این دلیل که [[خداوند]]، این گروه از آفریدگانش را با قرار دادن [[نبوّت]] و [[وحی]] و [[الهام]] در خانه‌هایشان، بر دیگران [[فضیلت]] و [[برتری]] بخشید. افزون بر این، بهره [[عبادت]] و [[پرستش]] افراد عادی را برای این [[خاندان]]، نخوانست بلکه آنان را برای آوارگی و شهادت و ارزش‌های والایی چون [[امر به معروف و نهی از منکر]] [[ذخیره]] ساخت و بر آنان [[واجب]] ساخت که تا آخرین فرد دودمانش [[پرچم‌دار]] [[تقوا]] و خیر و [[صلاح]] باشند<ref>آل محمد فی کربلا، ص۳۰.</ref>.
+# [[عبد الحفیظ ابوالسعود]] می‌گوید: حسین{{ع}} سمبل [[مبارزه]] [[آزادگی]] و جان‌نثاری و شهادت در راه [[مکتب]] و [[آرمان]] و ذلّت‌ناپذیری در برابر [[جور]] و [[ستم]] و [[طغیان]] [[حاکمان]] [[ستم‌پیشه]]، تلقّی می‌شد<ref>سبطا رسول الله الحسن و الحسین، ص۱۸۸.</ref>.
+#به گفته [[احمد حسن لطفی]]: مرگی که مورد نظر [[امام حسین]]{{ع}} بود از نگاه وی برجسته‌ترین الگوی [[زندگی]] به شمار می‌آمد؛ زیرا چنین مرگی راه رسیدن به وصال معبودی محسوب می‌شد که آغاز و فرجام همه‌چیز از آن سرچشمه گرفته و راه [[پیروزی]] و [[جاودانگی]] به شمار می‌آمد. [[حسین بن علی]]{{ع}} بزرگ‌ترین [[قهرمانی]] بود که با [[مرگ]]، بر مرگ [[پیروز]] شد<ref>الشهید الخالد الحسین بن علی، ص۴۷.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص ۴۰.</ref>
 == جستارهای وابسته ==