چشم‌زخم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

[[اسماء بنت عمیس]] می‌گوید: به [[رسول‌خدا]]{{صل}} عرض کردم [[فرزندان]] [[جعفر]] پوست سفیدی دارند و در معرض چشم زخم‌اند. آیا رُقیه‌ای برای آنها بگیرم؟ [[پیامبر]] فرمود: مانعی ندارد. اگر چیزی بر [[قضا و قدر]] پیشی گیرد چشم زخم است.<ref>مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص ۵۱۲.</ref> افزون بر تعویذ و [[رقیه]]، گفتن جملاتی مانند "بارک [[اللّه]] ‌" نیز هنگام اعجاب سفارش شده است.<ref>تفسیر قرطبی، ج ۹، ص ۱۴۹.</ref> [[توسل]] جستن به اسباب یاد شده هیچ‌گاه [[انسان]] را از [[خداوند]] [[بی‌نیاز]] نمی‌سازد، بلکه باید افزون بر بهره‌گیری از اسباب ظاهری بر او [[توکل]] کرد و دانست که تأثیر همه اسباب به [[حکم خداوند]] مسبّب‌الاسباب است،<ref>المنیر، ج ۳۰، ص ۴۷۶.</ref> بر همین اساس [[حضرت یعقوب]] پس از توصیه‌ای به [[فرزندان]] خویش برای [[مصونیت]] از [[چشم زخم]] افزود: من شما را از [[خداوند]] [[بی‌نیاز]] نمی‌دانم، زیرا در نهایت [[حکم]] از آن خداست و از این رو من بر او [[توکل]] می‌کنم و همه باید بر او توکل کنند: {{متن قرآن|وَقَالَ يَا بَنِيَّ لَا تَدْخُلُوا مِنْ بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُوا مِنْ أَبْوَابٍ مُتَفَرِّقَةٍ وَمَا أُغْنِي عَنْكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ}}<ref>«و گفت: فرزندانم! از یک دروازه، وارد نشوید و از دروازه‌های گوناگون درآیید! و (هر چند) من شما را از هیچ قضای خداوند باز نمی‌توانم داشت که فرمان، جز از آن خداوند نیست، بر او توکل دارم و باید توکّل کنندگان تنها بر او توکّل کنند» سوره یوسف، آیه ۶۷.</ref>.<ref>[[سید سعید حسینی|حسینی، سید سعید]]، [[چشم زخم (مقاله)|مقاله «چشم زخم»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۰ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۰.</ref>

{{منابع}}

# [[پرونده:000055.jpg|22px]] [[حسن رمضانی|رمضانی، حسن]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۹''']]