برنامه حکومتی و اصلاحی امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::[[امام علی|امیرالمؤمنین]] [[امام علی]] {{ع}} فرمود: {{عربی|«مَا هَدَمَ اَلدِّينَ مِثْلُ اَلْبِدَعِ»}}<ref>بحار الانوار، ج ۷۸، ص ۹۱، ح ۹۸. هیچ چیز مانند بدعت‌ها [[دین]] را ویران و تباه نکرده است.</ref>. به همین دلیل است که سنت‌مداران، وظیفه دارند در مقابل بدعت گذاران قیام کنند و پرده از تزویر و نیرنگ آنها بردارند و راه نادرست آنها را برای مردمان آشکار و بدین‌گونه از گمراهی مردم جلوگیری کنند. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: {{عربی|«إِذَا ظَهَرَتِ الْبِدَعُ فِي أُمَّتِي فَعَلَى الْعَالِمِ أَنْ يُظْهِرَ عَلِمَهُ ، فَإِنْ لَمْ يَفْعَلْ فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اللَّهِ»}}<ref>الکافی، ج ۱، ص ۵۴، ح ۲. هرگاه بدعت‌ها در میان امتم آشکار شوند، بر عالم است که علم و دانش خود را آشکار سازد و هر کس چنین نکند، نفرین خدا بر او باد!</ref>.

::::::با تأسف باید گفت که پس از پیامبر و راه روشن او، بدعت‌های زیادی در [[دین]] گذاشته شد، و انحراف‌ها و کجی‌های فراوانی در مسیر دینداری پدید آمد. چهره [[دین]]، واژگونه شد و رخسار تابناک آیین به حجاب‌های هواها و سلیقه‌های شخصی پوشانده شد. [[امامان]] [[معصوم]] {{عم}} و به دنبال ایشان عالمان [[دین]] کوشیدند؛ ولی همچنان راه بدعت گذاری و سنّت سوزی باز ماند و در دوران غیبت بیشتر شد. بی‌شک در رأس برنامه‌های اصلاحی [[امام مهدی]]{{ع}} مبارزه با بدعت‌ها و گمراهی‌هاست، تا زمینه‌های هدایت و رشد و تعالی بشر فراهم شود. [[امام باقر]] {{ع}} در ضمن سخنی بلند در توصیف زمان ظهور آن حضرت فرمود: {{عربی|«و لايترك بدعة إلا أزلها و لا سنتة إلا أقامها»}}<ref>بحار الانوار، ج ۵۸، ص ۱۱، ح ۱۱.</ref>.

::::::'''دوم: برنامه اقتصادی'''

::::::'''سوم: برنامه اجتماعی'''

::::::[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "وقتی [[قائم]] [[قیام]] کرد [[مردم]] را از نو به [[اسلام]] فراخواند و آنان را به امری که کهنه شده‌اند، رهنمون شود"<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ الْقَائِمُ{{ع}} دَعَا النَّاسَ إِلَى الْإِسْلَامِ جَدِيداً وَ هَدَاهُمْ إِلَى أَمْرٍ قَدْ دُثِرَ...}}؛ ارشاد، مفید، ص۳۴۳.</ref>. به این معنی گرد فرسودگی و کهنگی را آن‌چنان از سیمای [[اسلام]] می‌‌زداید و [[تعالیم]] واقعی [[اسلام]] را از نو زنده می‌‌کند که گویا آن [[حضرت]] [[مردم]] را به آئین [[جدید]] فرامی‌خواند. باز [[امام صادق]] فرمود: "هنگامی که [[قائم]] [[ظهور]] کند آئین جدیدی با خود می‌‌آورد، همچنان که [[رسول خدا]] در آغاز [[اسلام]]، [[مردم]] را به آئین [[جدید]] [[دعوت]] می‌‌کرد"<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ الْقَائِمُ{{ع}} جَاءَ بِأَمْرٍ جَدِيدٍ كَمَا دَعَا رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} فِي بُدُوِّ الْإِسْلَامِ إِلَى أَمْرٍ جَدِيدٍ}}؛ ارشاد، ص۳۴۳.</ref>.

::::::از این [[روایات]] استفاده می‌‌شود، [[مهدی]] دست به یک [[انقلاب]] وسیع [[دینی]] و [[فرهنگی]] خواهد زد و تمام [[بدعت‌ها]] و انحرافاتی که به مرور زمان در [[اسلام]] پدید آمده است، از بین خواهد برد و [[اسلام]] را از نو زنده خواهد کرد و [[تخریب]] بعضی از بناها و [[مساجد]] هم طبق همین اصل انجام خواهد گرفت. [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرماید: "[[قائم]] [[مسجد الحرام]] و [[مسجد النبی]] را خراب کرده و بر اساس اول می‌‌سازد، و [[خانه خدا]] را در جای خود بنا می‌‌کند و در جای خود برپا می‌‌دارد"<ref>{{متن حدیث|الْقَائِمُ يَهْدِمُ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ حَتَّى يَرُدَّهُ إِلَى أَسَاسِهِ وَ مَسْجِدَ الرَّسُولِ{{صل}} إِلَى أَسَاسِهِ وَ يَرُدُّ الْبَيْتَ إِلَى مَوْضِعِهِ وَ أَقَامَهُ عَلَى أَسَاسِهِ}}بحار، ج۵۲، ص۳۳۲.</ref>.

::::::[[ابوبصیر]] از [[امام باقر]]{{ع}} در [[حدیثی]] طولانی [[روایت]] می‌‌کند که فرمود: "هنگامی که [[امام]] [[قائم]]{{ع}} [[قیام]] کند به [[کوفه]] رود و در آنجا چهار [[مسجد]] را ویران کند و [[مسجد]] کنگره‌داری در روی [[زمین]] نباشد جز اینکه [[حضرت]] آن را خراب و هموار سازد، و راه‌های بزرگ (شاهراه‌ها) را وسیع گرداند و هر بالکنی که از خانه‌ها به کوچه آمده باشد، خراب کند و سر در خانه‌ها و ناودان‌هایی که در کوچه‌هاست، از میان بردارد و هیچ بدعتی به جای نگذارد جز اینکه از میان ببرد و سنتی به جای ننهد جز اینکه آن را بپا دارد و [[قسطنطنیه]] و چین و کوه‌های [[دیلم]] (البرز) را بگشاید و [[فتح]] کند و به این ترتیب هفت سال [[امامت]] کند که هرسال برابر ده سال از سال‌های شماست سپس [[خداوند]] آنچه خواهد انجام دهد"<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ الْقَائِمُ سَارَ إِلَى الْكُوفَةِ فَهَدَمَ بِهَا أَرْبَعَةَ مَسَاجِدَ وَ لَمْ يَبْقَ مَسْجِدٌ عَلَى الْأَرْضِ لَهُ شُرَفٌ إِلَّا هَدَمَهَا وَ جَعَلَهَا جَمَّاءَ وَ وَسَّعَ الطَّرِيقَ الْأَعْظَمَ...}}؛ ارشاد، ص۳۴۴.</ref>.

::::::[[شیخ طوسی]] در [[کتاب الغیبة]] از [[سعد بن عبدالله اشعری]] از [[ابو هاشم جعفری]] [[نقل]] کرده که گفت: روزی در [[خدمت]] [[حضرت امام حسن عسکری]] بودم [[حضرت]] فرمود: هنگامی که [[قائم]] [[قیام]] کند [[دستور]] می‌‌دهد مناره‌ها و اتاق‌هایی را که در [[مساجد]] می‌‌سازند، خراب نمایند<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ الْقَائِمُ أَمَرَ بِهَدْمِ الْمَنَارِ وَ الْمَقَاصِيرِ الَّتِي فِي الْمَسَاجِدِ}}</ref>. من با خود گفتم: چرا [[قائم]] چنین کاری می‌‌کند؟! ناگاه [[امام حسن عسکری]]{{ع}} رو کرد به جانب من و فرمود: معنی این کار این است که اینها چیز تازه و بدعتی است که [[پیغمبر]] و [[امام]] آن را نساخته است<ref>{{متن حدیث|مَعْنَى هَذَا أَنَّهَا مُحْدَثَةٌ مُبْتَدَعَةٌ لَمْ يَبْنِهَا نَبِيٌّ وَ لَا حُجَّةٌ}}؛ کتاب الغیبة، ص۱۳۱؛ بحار، ج۵۲، ص۳۲۳.</ref>.

::::::یعنی انحرافاتی که در زمینه‌های مختلف در [[تعالیم اسلامی]] به وجود آمده است و پیرایه‌هایی که به [[اسلام]] بسته شده است همه را از بین می‌‌برد و [[اسلام]] را از نو تجدید بنا می‌‌نماید.

::::::[[نعمانی]] در [[کتاب الغیبة]] از [[ابوبصیر]] و او از کامل از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: "وقتی [[قائم]] ما [[قیام]] می‌‌کند، [[مردم]] را به امر تازه‌ای [[دعوت]] می‌‌نماید، چنان‌که [[پیغمبر]]{{صل}} [[مردم]] را بدین‌گونه [[دعوت]] نمود، [[اسلام]] در حال [[غربت]] ظاهر شد و به زودی مانند روز اول [[غریب]] می‌‌شود، پس خوشا به حال غربا"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ دَعَا النَّاسَ إِلَى أَمْرٍ جَدِيدٍ كَمَا دَعَا إِلَيْهِ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} وَ إِنَّ الْإِسْلَامَ بَدَأَ غَرِيباً وَ سَيَعُودُ غَرِيباً كَمَا بَدَأَ فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ}}؛ غیبة نعمانی، ص۱۷۲؛ بحار، ج۵۲، ص۳۶۶.</ref>. و نیز در آن کتاب از [[ابوبصیر]] [[روایت]] نموده که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[اسلام]] با [[غربت]] ظاهر شد و به زودی نیز [[غریب]] می‌‌شود، چنان‌که بود، پس خوشا به حال غرباء"<ref>{{متن حدیث|الْإِسْلَامُ بَدَأَ غَرِيباً وَ سَيَعُودُ غَرِيباً كَمَا بَدَأَ فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ}}</ref>. [[راوی]] می‌‌گوید: من عرض کردم آقا این را برای من شرح دهید! فرمود:دعوت‌کننده ما [[دعوت]] خود را از سر می‌‌گیرد، مانند [[دعوت]] [[پیغمبر]]{{صل}}<ref>{{متن حدیث|يَسْتَأْنِفُ الدَّاعِي مِنَّا دُعَاءً جَدِيداً كَمَا دَعَا رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}}}؛ غیبة نعمانی، ص۱۷۲؛ بحار، ج۵۲، ص۳۶۶.</ref>. به این معنی که [[دین]] و [[احکام اسلام]] روزی چنان [[غریب]] و بی‌ارزش می‌‌شود و بر اثر [[سلطه]] [[دشمنان]] و [[جعل]] [[قوانین بشری]] در برابر آن طوری از نظر می‌‌افتد که مانند روز نخست [[مردم]] از آن بی‌خبر می‌‌شوند، پس خوشا به حال [[غریبان]]، یعنی: عمل‌کنندگان به [[اسلام]] در آن روزگار، سپس [[قائم آل محمد]] و دعوت‌کننده [[اهل بیت]] [[قیام]] کرده با [[احیاء]] و تجدید [[معالم دین]] و [[احکام]] [[قرآن]] و [[دستورات]] تعطیل شده و از نظر افتاده [[اسلام]] مجدداً [[مردم]] را به [[اسلام]] [[دعوت]] می‌‌کند و [[تبلیغ]] [[اسلام]] را از سر می‌‌گیرد، مثل جدش [[پیغمبر]] که هنگام ظهورش تمام [[دستورات]] [[دینی]] سابق فراموش شده بود و او [[مردم]] را به [[اسلام]] و [[دین خدا]] [[دعوت]] می‌‌نماید»<ref>[[داوود الهامی|الهامی، داوود]]، [[آخرین امید (کتاب)|آخرین امید]]، ص ۲۸۷-۲۹۱</ref>.