مظلومیت حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها
←جستارهای وابسته
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
[[مسعودی مورخ]] هم می‌گوید: [[اهل]] [[سقیفه]] به [[منزل]] علی{{ع}} [[هجوم]] آوردند و در خانه‌اش را سوزاندند و با [[اجبار]] او را از خانه بیرون آوردند و [[سیدة النساء]] را پشت در، طوری فشار دادند که محسن{{ع}} را سقط نمود<ref>إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب، أبوالحسن علی بن حسین بن علی هذلی مسعودی، ص۱۵۴.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۵ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی ج۵]]، ج۵ ص ۱۷۵۶.</ref> | [[مسعودی مورخ]] هم می‌گوید: [[اهل]] [[سقیفه]] به [[منزل]] علی{{ع}} [[هجوم]] آوردند و در خانه‌اش را سوزاندند و با [[اجبار]] او را از خانه بیرون آوردند و [[سیدة النساء]] را پشت در، طوری فشار دادند که محسن{{ع}} را سقط نمود<ref>إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب، أبوالحسن علی بن حسین بن علی هذلی مسعودی، ص۱۵۴.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۵ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی ج۵]]، ج۵ ص ۱۷۵۶.</ref> | ||
[[غربت]] و [[مظلومیت]] | |||
در [[زیارت]] [[فاطمه]]{{س}} می‌خوانیم: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْمَعْصُومَةُ الْمَظْلُومَةُ}}؛ «[[سلام]] بر تو ای [[پاک]] ستمدیده». | |||
[[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} در ترسیم مظلومیت همسرش فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} لَمْ تَزَلْ مَظْلُومَةً مِنْ حَقِّهَا مَمْنُوعَةً}}؛ فاطمه{{س}}، «[[دختر پیامبر خدا]] همواره [[ستم دیده]] بود و از [[حق]] خود [[محروم]] شد». | |||
همچنین [[امیرالمؤمنین]] پس از [[دفن]] [[فاطمه زهرا]]{{س}}، خطاب به [[رسول الله]] عرضه داشت: دخترت تو را از هم‌پیمانی امتت برای [[غصب حق]] من باخبرخواهد ساخت. از او با [[اصرار]] سؤال کن چون بسیار خویشتن‌دار است او در [[دل]] درهای پنهان و آتشین و ناگفته فراوان دارد که کسی جز تو یارای شنیدن و [[تحمل]] آن را ندارد؛ بپرس تا برایت بیان کند<ref>کافی، محمد بن یعقوب کلینی، ج۱، ص۴۵۹؛ روضة الواعظین، ابن فتال نیشابوری، ص۱۵۲.</ref>. | |||
در سخنی دیگر، [[حضرت امیر]]{{ع}} درباره مظلومیت و غربت فرزندش [[مهدی]]{{ع}} هم می‌فرماید: {{متن حدیث|صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ الشَّرِيدُ الطَّرِيدُ الْفَرِيدُ الْوَحِيدُ}}<ref>معجم احادیث الامام المهدی{{ع}}، مؤسسه معارف اسلامی ج۳، ص۴۳.</ref>؛ صاحب این امر، همان [[رانده شده]]، دور شده، یگانه و تنهاست». | |||
در [[حدیث]] دیگری به غربت او اشاره می‌کند: {{متن حدیث|سیأتی الله بقوم یحبهم و یحبونه و یملک من هو بینهم غریب...}}<ref>روزگار رهایی (یوم الخلاص)، کامل سلیمان، ج۲، ص۶۰۸؛ ینابیع المودة، سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی، ج۳، ص۱۳۱.</ref>؛ «[[خداوند]]، گروهی را می‌آورد که آنان را [[دوست]] دارد و آنان نیز او را دوست می‌دارند و کسی که در میان آنان [[غریب]] است، بر آنان [[حکومت]] می‌کند». | |||
[[امام کاظم]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|هُوَ الطَّرِيدُ الْوَحِيدُ الْغَرِيبُ}}؛ او همان رانده شده یکه و تنهای غریب است»<ref>کمال الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، باب ۳۴.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۵ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی ج۵]]، ج۵ ص ۱۷۲۵.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||