مودت و محبت در خانواده چه اهمیتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیشوایان دین]] این امر را چنان مهم و اساسی دیده‌اند که آن را با [[دوستی]] خود پیوند زده‌اند، چنان‌که از امام صادق{{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: {{متن حدیث|كُلُّ‏ مَنِ‏ اشْتَدَّ لَنَا حُبّاً اشْتَدَّ لِلنِّسَاءِ حُبّاً}}<ref>«هرکه محبتش به ما [اهل بیت]افزون شود، محبتش به زن (همسر) زیاد می‌شود». السرائر، ج۳، ص۶۳۶؛ وسائل الشیعة، ج۱۴، ص۱۱؛ بحارالانوار، ج۶۶، ص۲۸۷، ج۱۰۳، ص۲۲۷؛ جامع أحادیث الشیعة، ج۲۰، ص۲۶.</ref>؛

[[خانواده]] پایگاه [[کمالات انسانی]] است و اساس این امر [[مودّت]] و [[محبت]] در خانواده است؛ و [[زندگی]] بدون [[مودت]] و [[رحمت]] ویران‌کده‌ای بیش نیست که از آن [[روح]] و ریحانی نروید و [[صلاح]] و سامانی برنخیزد.

چنین تأکیدهایی بیانگر نوع نگاه [[نبوی]] به ابراز [[محبت]] در [[زندگی خانوادگی]] و [[روابط]] [[زناشویی]] است؛ نگاهی که سراسر [[لطافت]] و [[زیبایی]] است، و در پرتو چنین نگاهی روابط دو [[همسر]] معنایی متعالی می‌یابد و هر عمل و [[رفتار]] محبت‌آمیز رنگی آسمانی به خود می‌گیرد. روابط محبت‌مدار در زندگی خانوادگی فضایی سالم و [[امن]] و پرنشاط برای [[زن]] و مرد و [[فرزندان]] فراهم می‌آورد، و در چنین فضایی است که فرزندان نیز می‌آموزند که [[دوست]] بدارند، همان‌گونه که دوست داشته می‌شوند. در اهمیت چنین فضایی، پیام‌آور درستی‌ها و [[خوبی‌ها]]، [[رسول]] گرامی ما فرموده است: {{متن حدیث|نَظَرُ الْوَالِدِ إِلَى‏ وَلَدِهِ‏ حُبّاً لَهُ‏ عِبَادَةٌ}}<ref>«نگاه پدر به فرزندش از روی محبت عبادت است». مستدرک الوسائل، ج۱۵، ص۱۷۰.</ref>؛

== پرسش‌های وابسته ==