مقام باب الله به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
جز
ربات: جایگزینی خودکار متن (-رده:پرسش +رده:پرسش)؛ زیباسازی
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
}} | }} | ||
'''مقام باب الله به چه معناست؟''' یکی از پرسشهای مرتبط با بحثهای '''[[مقام معصوم (پرسش)|مقام معصوم]]'''، '''[[مقام باب الله]]''' و '''[[باب الله]]''' است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مقام معصوم]]''' مراجعه شود. | '''مقام باب الله به چه معناست؟''' یکی از پرسشهای مرتبط با بحثهای '''[[مقام معصوم (پرسش)|مقام معصوم]]'''، '''[[مقام باب الله]]''' و '''[[باب الله]]''' است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مقام معصوم]]''' مراجعه شود. | ||
== پاسخ نخست == | == پاسخ نخست == | ||
[[پرونده:11905.jpg|بندانگشتی| | [[پرونده:11905.jpg|بندانگشتی|راست|100px|[[سید محمود جزائری|جزائری]]]] | ||
حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید محمود جزائری]]''' در پایاننامه کارشناسی ارشد خود با عنوان ''«[[کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان (پایاننامه)|کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان]]»'' در اینباره گفته است: | حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید محمود جزائری]]''' در پایاننامه کارشناسی ارشد خود با عنوان ''«[[کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان (پایاننامه)|کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«'''کارکردهای علم غیب در مقام باب الله:''' یکی از شئون و مقاماتی که در آیات قرآن و احادیث برای [[ائمه]]{{عم}} بر شمردهاند، "ابواب الله" بودن ایشان است. هم چنان که از این مقام به "طریق"، "سبیل"، "سبب"، "صراط" و "ماء معین" نیز تعبیر شده است. اینکه این مقام به چه معناست، چه مراتبی دارد، ادله اثبات آن برای [[اهل بیت]] {{عم}} چیست و چه ارتباطی با [[علم غیب]] [[اهل بیت]]{{عم}} دارد، مسائلی است که در اینجا تا حدی مورد بررسی قرار میدهیم. | «'''کارکردهای علم غیب در مقام باب الله:''' یکی از شئون و مقاماتی که در آیات قرآن و احادیث برای [[ائمه]]{{عم}} بر شمردهاند، "ابواب الله" بودن ایشان است. هم چنان که از این مقام به "طریق"، "سبیل"، "سبب"، "صراط" و "ماء معین" نیز تعبیر شده است. اینکه این مقام به چه معناست، چه مراتبی دارد، ادله اثبات آن برای [[اهل بیت]] {{عم}} چیست و چه ارتباطی با [[علم غیب]] [[اهل بیت]]{{عم}} دارد، مسائلی است که در اینجا تا حدی مورد بررسی قرار میدهیم. | ||
::::::'''معنای باب الله بودن و اثبات آن برای [[اهل بیت]]{{عم}}:''' باب در لغت به معنای "راه ورود به چیزی"، "آنچه بواسطه آن به چیزی میرسند" و "آنچه بواسطهاش راه بسته میشود"<ref>حسینی زبیدی، محمد، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱، ص۳۱۴</ref> بوده و جمع آن ابواب میباشد. باب الله بودن [[انبیا]] و اوصیای الهی بدان معناست که ایشان درگاه و بابی هستند میان خدا و خلق؛ که از یک سو خدا اگر بخواهد فیضی به خلق برساند از طریق آنان اعمال مینماید. و اگر بخواهد خیر و رحمت را از کسی قطع کند و در نتیجه نتواند با خدا ارتباط پیدا کرده و تقربی بجوید، او را از ایشان جدا مینماید. و از دیگر سو، اگرخلق بخواهند به خداوند تقرب بجویند یا ارتباطی با خدا پیدا کنند باید از طریق آنان وارد شوند. از این رو در اینجا آیات و روایات را به سه دسته تقسیم میکنیم: | ::::::'''معنای باب الله بودن و اثبات آن برای [[اهل بیت]]{{عم}}:''' باب در لغت به معنای "راه ورود به چیزی"، "آنچه بواسطه آن به چیزی میرسند" و "آنچه بواسطهاش راه بسته میشود"<ref>حسینی زبیدی، محمد، تاج العروس من جواهر القاموس، ج۱، ص۳۱۴</ref> بوده و جمع آن ابواب میباشد. باب الله بودن [[انبیا]] و اوصیای الهی بدان معناست که ایشان درگاه و بابی هستند میان خدا و خلق؛ که از یک سو خدا اگر بخواهد فیضی به خلق برساند از طریق آنان اعمال مینماید. و اگر بخواهد خیر و رحمت را از کسی قطع کند و در نتیجه نتواند با خدا ارتباط پیدا کرده و تقربی بجوید، او را از ایشان جدا مینماید. و از دیگر سو، اگرخلق بخواهند به خداوند تقرب بجویند یا ارتباطی با خدا پیدا کنند باید از طریق آنان وارد شوند. از این رو در اینجا آیات و روایات را به سه دسته تقسیم میکنیم: | ||
خط ۳۱: | خط ۲۹: | ||
:'''۱. باب تقرب به خدا:''' [[امام رضا]] {{ع}} به کسی که از نحوه زیارت پدر بزرگوارشان سؤال کرده بود، زیارت جامعی برای همه ائمه{{عم}} ایراد فرمودند، که در عبارتهای پایانیاش آمده است: {{عربی|یا سادتی أتقرب بکم إلى الله}}.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج۹۹، ص ۱۵۹، باب ۸ الزیارات الجامعة التی یزار بها کل إمام صلوات الله علیهم</ref> و در زیارت عاشورا میخوانیم: ای أبا عبد الله من بواسطه موالات شما و برائت از دشمنانتان و کسانی که در حق شما ظالم کردند به خدا و [[رسول خدا]] و [[امام علی|امیرالمومنین]] و [[حضرت زهرا|حضرت فاطمه]] و [[امام حسن]] {{عم}} تقرب میجویم.<ref>ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، النص، ص ۱۷۷، باب۷۱ ثواب من زار الحسینع یوم عاشوراء</ref> پس [[اهل بیت]] {{عم}} باب تقرب به خدا هستند. | :'''۱. باب تقرب به خدا:''' [[امام رضا]] {{ع}} به کسی که از نحوه زیارت پدر بزرگوارشان سؤال کرده بود، زیارت جامعی برای همه ائمه{{عم}} ایراد فرمودند، که در عبارتهای پایانیاش آمده است: {{عربی|یا سادتی أتقرب بکم إلى الله}}.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج۹۹، ص ۱۵۹، باب ۸ الزیارات الجامعة التی یزار بها کل إمام صلوات الله علیهم</ref> و در زیارت عاشورا میخوانیم: ای أبا عبد الله من بواسطه موالات شما و برائت از دشمنانتان و کسانی که در حق شما ظالم کردند به خدا و [[رسول خدا]] و [[امام علی|امیرالمومنین]] و [[حضرت زهرا|حضرت فاطمه]] و [[امام حسن]] {{عم}} تقرب میجویم.<ref>ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، النص، ص ۱۷۷، باب۷۱ ثواب من زار الحسینع یوم عاشوراء</ref> پس [[اهل بیت]] {{عم}} باب تقرب به خدا هستند. | ||
:'''۲. باب ورود به درگاه و محضر خدا:''' [[امام صادق]]{{ع}} آنگاه که منزلت و جایگاه اوصیاء را در نزد خدا بر میشمردند، فرمودند: "ما همان باب خدا هستیم که از آن به سوی خدا میروند."<ref>صفار، محمد، بصائر الدرجات، ج۱، ص۶۲، ۳ باب فی الأئمة أنهم حجة الله و باب الله؛ کلینی، محمد، همو، الکافی، ج۱، ص ۱۹۳، باب أن الأئمة{{ع}} خلفاء الله عز و جل فی أرضه و أبوابه التی منها یؤتى</ref> [[امام باقر]]{{ع}} نیز با کنار هم نهادن وصف {{عربی|باب الله}} و {{عربی|سبیل الله}} فرمودند: "همانا [[رسول خدا]]{{صل}} باب خدا هستند که هیچ کس به سوی خدا نمیرود جز از طریق او، و راه خدا هستند که هر کس در آن سلوک کند به خدا میرسد."<ref>همو، بصائر الدرجات، ج۱، ص ۱۹۹</ref> عین همین اوصاف را [[امام صادق]]{{ع}} برای [[امام علی|امیر المومنین]]{{ع}} بهکار بردهاند.<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۱۹۶، باب أن الأئمة هم أرکان الأرض</ref> | :'''۲. باب ورود به درگاه و محضر خدا:''' [[امام صادق]]{{ع}} آنگاه که منزلت و جایگاه اوصیاء را در نزد خدا بر میشمردند، فرمودند: "ما همان باب خدا هستیم که از آن به سوی خدا میروند."<ref>صفار، محمد، بصائر الدرجات، ج۱، ص۶۲، ۳ باب فی الأئمة أنهم حجة الله و باب الله؛ کلینی، محمد، همو، الکافی، ج۱، ص ۱۹۳، باب أن الأئمة{{ع}} خلفاء الله عز و جل فی أرضه و أبوابه التی منها یؤتى</ref> [[امام باقر]]{{ع}} نیز با کنار هم نهادن وصف {{عربی|باب الله}} و {{عربی|سبیل الله}} فرمودند: "همانا [[رسول خدا]]{{صل}} باب خدا هستند که هیچ کس به سوی خدا نمیرود جز از طریق او، و راه خدا هستند که هر کس در آن سلوک کند به خدا میرسد."<ref>همو، بصائر الدرجات، ج۱، ص ۱۹۹</ref> عین همین اوصاف را [[امام صادق]]{{ع}} برای [[امام علی|امیر المومنین]]{{ع}} بهکار بردهاند.<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۱۹۶، باب أن الأئمة هم أرکان الأرض</ref> | ||
:::::::'''۳. باب الهدایه:''' [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]]{{صل}} در تبیین این مقام فرمودند: "ما همان باب خداییم که از آن به خدا وارد میشوند. بواسطه ما هدایت شوندگان هدایت میشوند. پس هر کس ما را دوست بدارد خدا او را دوست خواهد داشت و ساکن بهشتش میکند، و هر کس به ما بغض داشته باشد خدا او را مبغوض میدارد و او را در آتشش جای خواهد داد."<ref>ابن بابویه، محمد، فضائل الشیعة، ص ۹</ref> بنابر این [[اهل بیت]]{{عم}} تنها راه رفتن به سوی خدا، جذب هدایت، جلب محبت الهی و رسیدن به بهشت هستند. | :::::::'''۳. باب الهدایه:''' [[پیامبر خاتم|رسول گرامی اسلام]]{{صل}} در تبیین این مقام فرمودند: "ما همان باب خداییم که از آن به خدا وارد میشوند. بواسطه ما هدایت شوندگان هدایت میشوند. پس هر کس ما را دوست بدارد خدا او را دوست خواهد داشت و ساکن بهشتش میکند، و هر کس به ما بغض داشته باشد خدا او را مبغوض میدارد و او را در آتشش جای خواهد داد."<ref>ابن بابویه، محمد، فضائل الشیعة، ص ۹</ref> بنابر این [[اهل بیت]]{{عم}} تنها راه رفتن به سوی خدا، جذب هدایت، جلب محبت الهی و رسیدن به بهشت هستند. | ||
خط ۳۹: | خط ۳۷: | ||
:'''۵. باب {{عربی|محبة الله}}:''' محبت آنگاه واقعی و ارزشمند است که یک رابطه دو سویه باشد. از این رو قرآن کریم میفرماید: "ای پیامبر به مسلمانان بگو اگر خدا را دوست دارید از من تبعیت کنید تا خدا نیز شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشاید: {{متن قرآن|قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ}}<ref>سوره آل عمران آیه ۳۱.</ref> به همین دلیل اعلان میدارد که جمعی مانند کافران، ظالمان و مفسدان را خداوند دوست ندارد. چرا که در واقع اینان خود خویش را از محبت الهی محروم ساختهاند. اینکه چه کنیم تا محبت ما به خدا واقعی گردد و بتوانیم محبت خدا را به خودمان جلب کنیم راهکارهایی در متون دینی ما ارائه گردیده است که در رأس آنها محبت نمودن به [[اهل بیت]]{{عم}} میباشد. از این رو پیامبر{{صل}} فرمودند: "من شهر علمم و علی درِ آن؛ و دروغ میگوید کسی که گمان کند وارد در شهر شده است اما از راهی غیر از درِ آن. و دروغ میگوید کسی که گمان کند مرا دوست دارد در حالی که بغض تو را در دل دارد."<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۲، ص ۲۳۹، باب المؤمن و علاماته و صفاته، ح ۲۷</ref> و [[امام هادی]]{{ع}} در زیارت جامعه فرمودند: "هر کس شما اهل بیت را دوست بدارد به تحقیق خدا را دوست داشته و هر کس بغض شما را به دل گیرد بغض خدا را به دل گرفته است." | :'''۵. باب {{عربی|محبة الله}}:''' محبت آنگاه واقعی و ارزشمند است که یک رابطه دو سویه باشد. از این رو قرآن کریم میفرماید: "ای پیامبر به مسلمانان بگو اگر خدا را دوست دارید از من تبعیت کنید تا خدا نیز شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشاید: {{متن قرآن|قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ}}<ref>سوره آل عمران آیه ۳۱.</ref> به همین دلیل اعلان میدارد که جمعی مانند کافران، ظالمان و مفسدان را خداوند دوست ندارد. چرا که در واقع اینان خود خویش را از محبت الهی محروم ساختهاند. اینکه چه کنیم تا محبت ما به خدا واقعی گردد و بتوانیم محبت خدا را به خودمان جلب کنیم راهکارهایی در متون دینی ما ارائه گردیده است که در رأس آنها محبت نمودن به [[اهل بیت]]{{عم}} میباشد. از این رو پیامبر{{صل}} فرمودند: "من شهر علمم و علی درِ آن؛ و دروغ میگوید کسی که گمان کند وارد در شهر شده است اما از راهی غیر از درِ آن. و دروغ میگوید کسی که گمان کند مرا دوست دارد در حالی که بغض تو را در دل دارد."<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۲، ص ۲۳۹، باب المؤمن و علاماته و صفاته، ح ۲۷</ref> و [[امام هادی]]{{ع}} در زیارت جامعه فرمودند: "هر کس شما اهل بیت را دوست بدارد به تحقیق خدا را دوست داشته و هر کس بغض شما را به دل گیرد بغض خدا را به دل گرفته است." | ||
:::::::'''۶. باب {{عربی|الایمان}}:''' [[امام باقر]] و [[امام کاظم]]{{عم}} نیز در یک سخنی نورانی، علی{{ع}} را باب ایمان معرفی نمودند که اگر کسی از آن در وارد شود مؤمن است و اگر از آن خارج گردد کافر میباشد.<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۴۳۷، باب فیه نتف و جوامع من الروایة فی الولایة؛ همو، ج۲، ص ۳۸۸، باب الکفر</ref> | :::::::'''۶. باب {{عربی|الایمان}}:''' [[امام باقر]] و [[امام کاظم]]{{عم}} نیز در یک سخنی نورانی، علی{{ع}} را باب ایمان معرفی نمودند که اگر کسی از آن در وارد شود مؤمن است و اگر از آن خارج گردد کافر میباشد.<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۴۳۷، باب فیه نتف و جوامع من الروایة فی الولایة؛ همو، ج۲، ص ۳۸۸، باب الکفر</ref> | ||
:::::::'''۷. باب {{عربی|الجنة}}:''' باب الجنه یعنی راه و دری که از آن طریق میتوان وارد بهشت الهی شد. بر اساس آیات قرآن، راه ورود و باب بهشت ایمان و عمل صالح است؛ که در آیات فراوانی بدان اشاره شده است. از جمله آیه ۲۵ سوره بقره است که میفرماید: {{متن قرآن|وَبَشِّرِ الَّذِين آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ}}<ref>بشارت بده به کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادهاند که برای آنان بهشتهایی است که نهرها از زیر آن جاری است....</ref> اما متعلق ایمان در این آیات چیست؟ و ایمان به چیز باعث ورود به بهشت میگردد؟ از نگاه قرآن ایمان به خدا، [[رسول خدا]] {{صل}}، معاد، کتاب خدا، ملائکه، و نوری که با [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} نازل شده است، واجب میباشد. آنچه در اینجا مدّ نظر است این است که مقصود از این نور نازل شده همراه پیامبر{{صل}}، [[ائمه]] اثنا عشر{{عم}} میباشند. چنانچه [[امام صادق]]{{ع}} در ذیل آیه {{متن قرآن|وَاتَّبَعُواْ النُّورَ الَّذِيَ أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}} فرمودند: "نور در اینجا [[امام علی|حضرت علی]] و سایر [[أئمه]] {{عم}} هستند."<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۱۹۴، ح ۲</ref> پس ایمان به امامان{{عم}} راه ورود به بهشت است و از این جهت آنها باب بهشتاند. در این زمینه [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} به این مطلب در مورد [[امام حسین]]{{ع}} به عنوان یکی از [[ائمه]] {{عم}} تصریح فرمودند: "آگاه باشید که حسین بابی از أبواب بهشت است، هر کس با او دشمنی کند خدا بوی بهشت را بر وی حرام مینماید."<ref>ابن شاذان، محمد، مائة منقبة من مناقب أمیر المؤمنین و الأئمة، ۲۲، المنقبة الرابعة</ref> و حضرت | :::::::'''۷. باب {{عربی|الجنة}}:''' باب الجنه یعنی راه و دری که از آن طریق میتوان وارد بهشت الهی شد. بر اساس آیات قرآن، راه ورود و باب بهشت ایمان و عمل صالح است؛ که در آیات فراوانی بدان اشاره شده است. از جمله آیه ۲۵ سوره بقره است که میفرماید: {{متن قرآن|وَبَشِّرِ الَّذِين آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ}}<ref>بشارت بده به کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام دادهاند که برای آنان بهشتهایی است که نهرها از زیر آن جاری است....</ref> اما متعلق ایمان در این آیات چیست؟ و ایمان به چیز باعث ورود به بهشت میگردد؟ از نگاه قرآن ایمان به خدا، [[رسول خدا]] {{صل}}، معاد، کتاب خدا، ملائکه، و نوری که با [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} نازل شده است، واجب میباشد. آنچه در اینجا مدّ نظر است این است که مقصود از این نور نازل شده همراه پیامبر{{صل}}، [[ائمه]] اثنا عشر{{عم}} میباشند. چنانچه [[امام صادق]]{{ع}} در ذیل آیه {{متن قرآن|وَاتَّبَعُواْ النُّورَ الَّذِيَ أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}} فرمودند: "نور در اینجا [[امام علی|حضرت علی]] و سایر [[أئمه]] {{عم}} هستند."<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۱۹۴، ح ۲</ref> پس ایمان به امامان{{عم}} راه ورود به بهشت است و از این جهت آنها باب بهشتاند. در این زمینه [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} به این مطلب در مورد [[امام حسین]]{{ع}} به عنوان یکی از [[ائمه]] {{عم}} تصریح فرمودند: "آگاه باشید که حسین بابی از أبواب بهشت است، هر کس با او دشمنی کند خدا بوی بهشت را بر وی حرام مینماید."<ref>ابن شاذان، محمد، مائة منقبة من مناقب أمیر المؤمنین و الأئمة، ۲۲، المنقبة الرابعة</ref> و حضرت موسی بن جعفر{{عم}} درباره علی{{ع}} فرمودند: "بدرستی که علی{{ع}} دری از درهای بهشت است هر کس از این در وارد شود مؤمن است، و هر که از آن بیرون رود کافر است..." و در حدیث دیگری [[رسول خدا]] تمام اوصیای خود را باب ورود به بهشت دانستند با این بیان که: {{عربی|یا عَلِی أَنْتَ وَ الْأَوْصِیاءُ مِنْ بَعْدِی أَوْ قَالَ مِنْ بَعْدِک أَعْرَافٌ لَا یعْرَفُ اللَّهُ إِلَّا بِسَبِیلِ مَعْرِفَتِکمْ وَ أَعْرَافٌ لَا یدْخُلُ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ عَرَفَکمْ وَ عَرَفْتُمُوهُ وَ لَا یدْخُلُ النَّارَ إِلَّا مَنْ أَنْکرَکمْ وَ أَنْکرْتُمُوهُ}}.<ref>صفار، محمد، بصائرالدرجات، ۱، ۴۹۷</ref> | ||
:'''۸. باب دعوت به سوی خدا و راهنمائی به او:''' از نکات قابل دقت آن است که [[ائمه]]{{عم}} که باب الله هستند، همچون یک درِ بیجان نیستند که تنها راهی برای ورود به بارگاهی باشند، بلکه دری هستند که مردم را صدا میزند که: بیایید، راه ورود اینجاست. از این رو بجاست که آنان را {{عربی|باب الدعوه الی الله و الدلاله علیه}} بدانیم. چنانچه [[امام صادق]]{{ع}} در حدیثی فرمودند: {{عربی|إن الله ... جعلنا ... بابه الذی یدل علیه}}.<ref>«خدا ما را آفرید .... و ما را درى که او را نشان دهد و به او راهنمایی کند، قرار داد» همو، الکافی، ج۱، ص۱۴۴، باب النوادر، ح ۵.</ref> در زیارت جامعه کبیره نیز میفرماید: {{عربی|أنتم ... الباب المبتلى به الناس ...إلى الله تدعون و علیه تدلون}}<ref>«شما (اهل بیت) ... ( مردم را ) بسوى خدا میخوانید، و بر او دلالت میکنید»؛ ابن بابویه، محمد، من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص ۶۱۳، زیارة جامعة لجمیع الأئمة.</ref> | :'''۸. باب دعوت به سوی خدا و راهنمائی به او:''' از نکات قابل دقت آن است که [[ائمه]]{{عم}} که باب الله هستند، همچون یک درِ بیجان نیستند که تنها راهی برای ورود به بارگاهی باشند، بلکه دری هستند که مردم را صدا میزند که: بیایید، راه ورود اینجاست. از این رو بجاست که آنان را {{عربی|باب الدعوه الی الله و الدلاله علیه}} بدانیم. چنانچه [[امام صادق]]{{ع}} در حدیثی فرمودند: {{عربی|إن الله ... جعلنا ... بابه الذی یدل علیه}}.<ref>«خدا ما را آفرید .... و ما را درى که او را نشان دهد و به او راهنمایی کند، قرار داد» همو، الکافی، ج۱، ص۱۴۴، باب النوادر، ح ۵.</ref> در زیارت جامعه کبیره نیز میفرماید: {{عربی|أنتم ... الباب المبتلى به الناس ...إلى الله تدعون و علیه تدلون}}<ref>«شما (اهل بیت) ... ( مردم را ) بسوى خدا میخوانید، و بر او دلالت میکنید»؛ ابن بابویه، محمد، من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص ۶۱۳، زیارة جامعة لجمیع الأئمة.</ref> | ||
:'''۹. باب ابتلاء مردم:''' در چندین حدیث سخن از آن به میان آمده که [[اهل بیت]]{{عم}} بابی هستند که مردم با آن آزمایش میشوند اگر از این باب با تواضع به بارگاه خدا وارد شوند، نجات مییابند وگرنه به هلاکت میرسند. در زیارت جامعه کبیره میخوانیم: "شما همان | :'''۹. باب ابتلاء مردم:''' در چندین حدیث سخن از آن به میان آمده که [[اهل بیت]]{{عم}} بابی هستند که مردم با آن آزمایش میشوند اگر از این باب با تواضع به بارگاه خدا وارد شوند، نجات مییابند وگرنه به هلاکت میرسند. در زیارت جامعه کبیره میخوانیم: "شما همان دری که (همچون باب حطهبنی اسرائیل) مردم در ورود به آن آزمایش میشوند. هر کس که بسوی شما آمد نجات یافت، و هر کس که بسوی شما نیامد هلاک شد." | ||
:::::::'''۱۰. باب احتجاج خدا بر خلق:''' یکی از القاب ائمه{{عم}} حجت الله بودن ایشان است.<ref>کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ج۲، ص۹۰۶، ح ۶۱؛ کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۱۴۵، باب النوادر، ح ۷</ref> از علل این نامگذاری آن است که خداوند در روز قیامت بدانها احتجاج میکند، که مگر اینها اوامر و نواهی مرا به شما نرساندند؟! مگر برایتان معجزات و براهین مستحکم نیاوردند؟! پس چرا تسلیم نشده و اطاعت نکردید؟ این است که [[امام صادق]]{{ع}} هنگام طرح مقام {{عربی|ابواب الله}} بودن اوصیاء میفرمایند: "اوصیاء درهای خدایند که ... خدا بواسطه ایشان بر خلقش احتجاج میکند."<ref>ابن بابویه، الأمالی، النص، ص ۱۱۵، المجلس الرابع و العشرون</ref> | :::::::'''۱۰. باب احتجاج خدا بر خلق:''' یکی از القاب ائمه{{عم}} حجت الله بودن ایشان است.<ref>کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ج۲، ص۹۰۶، ح ۶۱؛ کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص ۱۴۵، باب النوادر، ح ۷</ref> از علل این نامگذاری آن است که خداوند در روز قیامت بدانها احتجاج میکند، که مگر اینها اوامر و نواهی مرا به شما نرساندند؟! مگر برایتان معجزات و براهین مستحکم نیاوردند؟! پس چرا تسلیم نشده و اطاعت نکردید؟ این است که [[امام صادق]]{{ع}} هنگام طرح مقام {{عربی|ابواب الله}} بودن اوصیاء میفرمایند: "اوصیاء درهای خدایند که ... خدا بواسطه ایشان بر خلقش احتجاج میکند."<ref>ابن بابویه، الأمالی، النص، ص ۱۱۵، المجلس الرابع و العشرون</ref> | ||
:'''۱۱. باب نجات امت:''' از جلوههای مقام باب الهی آن است که [[اهل بیت]]{{عم}} "باب نجات امت" هستند. چنانچه پیامبر{{صل}} در وصف [[امام حسین]]{{ع}} فرمودند: "او باب نجات این امت است."<ref>ابن بابویه، الأمالی، النص، ص ۱۱۵، المجلس الرابع و العشرون</ref> و در حدیث دیگری راجع به همه [[اهل بیت]] {{عم}} فرمودند: "همانا | :'''۱۱. باب نجات امت:''' از جلوههای مقام باب الهی آن است که [[اهل بیت]]{{عم}} "باب نجات امت" هستند. چنانچه پیامبر{{صل}} در وصف [[امام حسین]]{{ع}} فرمودند: "او باب نجات این امت است."<ref>ابن بابویه، الأمالی، النص، ص ۱۱۵، المجلس الرابع و العشرون</ref> و در حدیث دیگری راجع به همه [[اهل بیت]] {{عم}} فرمودند: "همانا مَثَل اهل بیت من در میان شما مانند سفینه نوح است که هر کس بر آن سوار شد نجات یافت و هر کس از آن تخلف نمود غرق شد؛ نیز مانند باب حطه هستند که هرکس داخل آن شد نجات یافت و هر کس وارد نشد هلاک گردید."<ref>صفار، محمد، بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۹۷؛ طوسی، محمد، الأمالی، النص، ص۶۰، المجلس الثانی</ref> | ||
:'''۱۲. باب توبه و باب {{عربی|حطة اسلام}}:''' یکی دیگر از جلوههای باب الله بودن ائمه{{عم}} این است که ایشان "باب التوبه" هستند که اگر کسی بخواهد گناهانش بخشیده شود باید از راه ایشان به بارگاه خدا بار یابد. [[پیامبر خاتم|رسول الله]]{{صل}} در این زمینه فرمودند: "مثل اهل بیت من در میان شما درب حطه بنی اسرائیل است هر که (با تواضع ) داخل در آن گردید بخشیده شد. و هرکس وارد آن نشد مشمول مغفرت خدا نگردید."<ref>صفار، محمد، | :'''۱۲. باب توبه و باب {{عربی|حطة اسلام}}:''' یکی دیگر از جلوههای باب الله بودن ائمه{{عم}} این است که ایشان "باب التوبه" هستند که اگر کسی بخواهد گناهانش بخشیده شود باید از راه ایشان به بارگاه خدا بار یابد. [[پیامبر خاتم|رسول الله]]{{صل}} در این زمینه فرمودند: "مثل اهل بیت من در میان شما درب حطه بنی اسرائیل است هر که (با تواضع ) داخل در آن گردید بخشیده شد. و هرکس وارد آن نشد مشمول مغفرت خدا نگردید."<ref>صفار، محمد، بصائر الدرجات، ج۱، ص۲۹۷، باب ۱۳ فی الأئمة أنهم یعلمون کل أرض</ref> | ||
:'''۱۳. باب اطاعت خدا:''' جلوه دیگر مقام باب الله بودن [[ائمه]]{{عم}} "باب اطاعت خدا" بودن ایشان است. بدین معنا که اگر کسی بخواهد اطاعت از خدا کند باب و راهش منحصر در اطاعت از ایشان است. و این مفهوم در روایات ما فراوان تکرار گردیده است. مثلا در زیارت جامعه میخوانیم: "هرکس از شما اطاعت کند قطعا از خدا اطاعت کرده است و هر کس عصیان شما را بکند خدا را عصیان نموده است."<ref>ابن بابویه، محمد، من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص ۶۱۷، زیارة جامعة لجمیع الأئمة</ref> | :'''۱۳. باب اطاعت خدا:''' جلوه دیگر مقام باب الله بودن [[ائمه]]{{عم}} "باب اطاعت خدا" بودن ایشان است. بدین معنا که اگر کسی بخواهد اطاعت از خدا کند باب و راهش منحصر در اطاعت از ایشان است. و این مفهوم در روایات ما فراوان تکرار گردیده است. مثلا در زیارت جامعه میخوانیم: "هرکس از شما اطاعت کند قطعا از خدا اطاعت کرده است و هر کس عصیان شما را بکند خدا را عصیان نموده است."<ref>ابن بابویه، محمد، من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص ۶۱۷، زیارة جامعة لجمیع الأئمة</ref> | ||
خط ۸۵: | خط ۸۳: | ||
# [[مقام اعراف به چه معناست؟ (پرسش)]] | # [[مقام اعراف به چه معناست؟ (پرسش)]] | ||
# [[مقام میزان به چه معناست؟ (پرسش)]] | # [[مقام میزان به چه معناست؟ (پرسش)]] | ||
# [[مقام صراط الهی به چه معناست؟ (پرسش)]] | # [[مقام صراط الهی به چه معناست؟ (پرسش)]] | ||
## <sub>[[مقام صراط مستقیم به چه معناست؟ (پرسش)]]</sub> | ## <sub>[[مقام صراط مستقیم به چه معناست؟ (پرسش)]]</sub> | ||
# [[مقام قسمت کننده بهشت و جهنم به چه معناست؟ (پرسش)]] | # [[مقام قسمت کننده بهشت و جهنم به چه معناست؟ (پرسش)]] | ||
## <sub>[[قسیم النار و الجنة به چه معناست؟ (پرسش)]]</sub> | ## <sub>[[قسیم النار و الجنة به چه معناست؟ (پرسش)]]</sub> | ||
# [[مقام شفاعت به چه معناست؟ (پرسش)]] | # [[مقام شفاعت به چه معناست؟ (پرسش)]] | ||
خط ۹۶: | خط ۹۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:پرسش]] | ||
[[رده:مقام معصوم]] | [[رده:مقام معصوم]] |