بیداری: تفاوت میان نسخه‌ها

==یقظه==

ب. {{عربی|ضد الغفلة: اليقظة}}. ([[مجمع البیان]]، ج۴، ص۱۶۴).</ref>. در [[روایات]] [[حضرت علی]]{{ع}} نیز یقظه، در برابر غفلت به کار رفته است<ref>{{متن حدیث|ضَادُّوا الْغَفْلَةَ بِالْيَقَظَةِ}}؛ (گفتار امیرالمؤمنین علی{{ع}}، ج۲، ص۱۱۰۷).</ref>. واژه‌شناسان، غفلت را «[[سهو]] و [[نسیان]] ناشی از کمی [[حفظ]] و بیداری»<ref>{{عربی|الْغَفْلَةُ: سهو يعتري الإنسان من قلّة التّحفّظ و التّيقّظ}}؛ (مفردات الفاظ القرآن، ص۶۰۹).</ref>، «نبود توجه» و «[[اشتباه]]»<ref>قاموس قرآن، ج۵، ص۱۱۱.</ref> معنا کرده‌اند. [[امین]] الاسلام [[طبرسی]]، ذیل [[آیه]] ۷۴ [[سوره بقره]]، غفلت را در معنای «سهو و نسیان و رفتن معنا از نفس، بعد از حضور آن»<ref>{{عربی|و الغفلة: السهو عن الشيء، و هو ذهاب المعنى عن النفس بعد حضوره}}؛ (مجمع البیان، ج۱، ص۲۶۵).</ref> استعمال کرده است. در کتاب قاموس [[قرآن]] از دو گونه غفلت نام برده شده است:

غفلتی که عذر آن مقبول است و آن در صورتی است که علت غفلت، عدم [[اتمام حجت]] باشد و... غفلتی که علت آن، عدم دقت خود شخص است و در آن صورت [[مذموم]] است و نامعذور، و در بیش‌تر [[آیات]]، که غفلت درباره [[مردم]] به کار رفته، مراد همین غفلت نامعذور و در [[مقام]] [[ذم]] است<ref>قاموس القرآن، ج۵، ص۱۱۱-۱۱۲.</ref>.