آزمون یاران امام مهدی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط = آزمون یاران امام مهدی

| عنوان مدخل  = آزمون یاران امام مهدی

| مداخل مرتبط = [[آزمون یاران امام مهدی در معارف مهدویت]]

| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)

'''آزمون و آزمایش''' راهی است برای [[انتخاب]] یاران خالص در هر نهضت [[الهی]] چراکه هر قیامی همراه با سختی‌هایی است که بدون داشتن [[یاران]] فداکار و [[وفادار]] نمی‌توان حرکتی کرد. [[یاران مهدی]] {{ع}} نیز برای رسیدن به درجۀ شایستگی [[همراهی]]، آزمون‌های مختلفی می‌‌شوند و پس از پیمودن مراحل دشوار، انتخاب می‌‌شوند. آزمون‌هایی مانند:طولانی شدن [[غیبت]]، [[فتنه‌ها]]، [[افکار]] [[باطل]]، جاه و مقام. این آزمون‌ها برخی برای قبل از ظهور است و برخی برای بعد از آن.

== [[ضرورت]] آزمودن [[یاران]] ==

همه [[انبیا]] و [[مصلحان الهی]]، هسته‌های اصلی [[نهضت]] خویش را با [[آزمایش]] [[انتخاب]] کرده‌اند؛ چراکه نهضت همراه با سختی‌هایی است که بدون داشتن یاران [[فداکار]] و [[وفادار]] نمی‌توان حرکتی کرد. [[طالوت]] که در [[روایات]]، [[یاران مهدی]] به یاران او تشبیه شده‌اند<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۳۱۶.</ref>، در [[نبرد]] با [[جالوت]]، لشکریانش را با [[تشنگی]] آزمود، [[ناشکیبایان]] به آب افتادند، ولی صبورمردان [[مقاومت]] کردند. یاران مهدی{{ع}} نیز برای رسیدن به درجۀ شایستگی [[همراهی]]، آزمون‌های مختلفی می‌‌شوند و پس از پیمودن مراحل دشوار، انتخاب می‌‌شوند. طولانی شدن [[غیبت]]، [[فتنه‌ها]]، [[افکار]] [[باطل]]، [[جاه و مقام]] و...، بسیاری از [[منتظران]] را از راه بازمی‌دارد. پس از جمع شدن نیروها، آزمون‌ها سخت‌تر می‌شود، [[امام]] با آزمون‌های جسمی و روانی، [[باورها]] را به آزمایش می‌گذارد و باورهای [[خرافی]] و عوامانه را زیر سؤال می‌‌برد و معارف به دور از دسترس و پوشانده شده در غبار فراموشی را آشکار می‌سازد. در این تکان‌های [[فکری]]، [[صاحبان بصیرت]] و [[معرفت]]، تزلزلی به خود راه نداده و [[استوار]] برجای می‌مانند، ولی آنان که در باورهای خود ناخالصی دارند و [[اندیشه]] را از سرچشمه نگرفته‌اند و در [[حقانیت امام]] [[تردید]] کرده‌اند، از پیرامون حضرت پراکنده می‌شوند<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۲.</ref>.

== آزمودن یاران ==

=== آزمون‌های پیش از استقرار [[دولت]] [[امام عصر]]{{ع}} ===

گذراندن این دو آزمون برای [[یاران امام مهدی]]{{ع}} آسان بوده و [[موفقیت]] در آن [[قطعی]] است؛ برخلاف امتحانات پس از [[تشکیل حکومت]]<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۴۴۳-۴۴۸.</ref>.

=== آزمون‌های پس از استقرار [[دولت]] [[امام عصر]]{{ع}} ===

اما پس از تشکیل حکومت حضرت، آزمایش‌های گوناگونی وجود دارد که به مراتب مشکل‌تر از آزمون‌های قبلی است و قبولی در آنها [[بصیرت]] و [[استواری]] خاص خودش را می‌‌طلبد، مانند:

# استفاده از شیوه‌های [[داوری]] [[پیامبران]] گذشته توسط امام{{ع}}: این کار موجب [[حیرت]] و تردید برخی از [[یاران]] حضرت می‌شود؛ و براساس [[روایات]]، امام{{ع}} همه کسانی را که در کار او تشکیک نمایند به [[قتل]] می‌رساند<ref>ر.ک: سید محمد صدر|صدر، سید محمد، تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور، ص۴۴۳-۴۴۸.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} درباره [[آزمودن]] یاران امام مهدی{{ع}} با این [[آزمایش]] و به قتل رسیدن برخی از آنها توسط امام چنین فرموده است: «[[امام مهدی]] قضاوتی می‌کند اما برخی از یارانش که در رکاب ایشان [[شمشیر]] زده‌اند، [[قضاوت]] آن حضرت را که داوری [[حضرت آدم]]{{ع}} بوده است، نادرست و [[ناپسند]] می‌انگارند. حضرت نیز آنها را پیش آورده گردنشان را می‌زند. بار دیگر قضاوتی می‌کند که دسته دیگری که پیش از آن در خدمت [[امام]] [[شمشیر]] زده‌اند، بر آن [[داوری]] که داوری [[حضرت داوود]]{{ع}} بوده است، [[اعتراض]] می‌کنند. [[امام مهدی]] آنها را نیز فرا خوانده و گردن می‌زند. سپس داوری سوم را آغاز می‌کند که همان داوری [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} است. این بار نیز گروه دیگری ناخرسند می‌شوند که امام گردن آنها را هم می‌زند. اما پس از چهارمین داوری امام که [[قضاوت]] حضرت [[محمد مصطفی]]{{صل}} است، دیگر کسی با ایشان [[مخالفت]] نمی‌کند»<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۸۹.</ref>. ممکن است گفته شود با ذهنیتی که از [[یاران امام]] داریم اینگونه مخالفت‌ها و نافرمانی‌ها از آنان نسبت به [[امام عصر]]، بعید به نظر می‌رسد. منتها باید توجه داشت، یاران امام دو دسته هستند؛ دسته اول همان ۳۱۳ نفر هستند و در برابر فرمان‌های امام تسلیم‌اند و دسته دوم کسانی هستند که [[هنگام ظهور]] به امام می‌پیوندند و ممکن است این‌گونه مخالفت‌ها از دسته دوم باشد، اگر چه ممکن است دسته اول هم دست به چنین مخالفت‌هایی بزنند؛ چراکه آنها نه معصوم‌اند و نه از برنامه‌های امام اطلاع دقیقی دارند. ممکن است این [[امتحان]] به منظور [[آماده‌سازی]] آنان برای مرحله جدیدی بوده باشد که [[درک]] و شنیدنش برای آنها تا آن حد سخت بوده است<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[همراه با مهدی از مکه تا قدس (کتاب)|همراه با مهدی از مکه تا قدس]]، ص۴۲.</ref>. این نوع [[آزمایش]] فوائدی دارد که برخی از آنها عبارت‌اند از:

## [[پیوستگی]] و ارتباط تنگاتنگ [[دعوت]] [[مهدوی]] با سلسله [[انبیا]]{{ع}}، آنگونه که امام عصر{{ع}} [[حق]] دارد با هر شیوه‌ای که [[پیامبران]] گذشته قضاوت کرده‌اند، قضاوت نماید. این به دلیل وجود ارتباط بین حلقه‌های این زنجیره کلی است که امام مهدی{{ع}} در واپسین حلقه آن قرار دارد و به همین مناسبت بر او [[لقب]] "[[بقیة الله]] فی ارضه" نهاده شده است.

## [[تربیت]] [[انسان‌ها]] بر پایۀ قبول [[اندیشه‌ها]]، [[قوانین]] و [[عدالت]] کلی [[امام مهدی]]{{ع}}. به این معنا که نباید در روند [[قضاوت]] ایشان، [[اعتراض]] و اشکال نمود؛ زیرا همه افراد به [[دلایل]] کارهای [[امام]]{{ع}} [[آگاهی]] کافی ندارند؛ پس باید به [[طور]] کاملا تعبدی پذیرای آن شوند وگرنه [[تربیت]] مورد نظر تحقق نخواهد یافت. از این رو از [[روایت]] استفاده می‌شود حضرت تا مدت‌ها ماهیت قضاوتی را که انجام می‌دهد آشکار نخواهد ساخت تا زمانی که موافقان و مخالفان آن مشخص گردد<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۴۴۳-۴۴۸.</ref>.

# [[سختگیری]] حضرت نسبت به یارانی که به عنوان [[حاکمان]] مناطق به سراسر [[جهان]] اعزام می‌کند. آنها پس از گسیل شدن به محل [[مأموریت]] خود، از سوی پیشوای [[موعود]] به شدت تحت نظر و [[مراقبت]] قرار می‌گیرند، تا در [[اجرای عدالت]]، جدی و سخت‌گیر باشند و از [[مسئولیت]] خطیری که بر دوش آنها نهاده شده همواره به خوبی [[پاسداری]] نمایند و دچار [[غفلت]] یا [[خطا]] نگردند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: «نشانه [[مهدی]] آن است که بر کارگزارانش سختگیر و در [[مال]] و [[ثروت]] [[بخشنده]] و نسبت به [[درماندگان]] [[دلسوز]] و [[مهربان]] است»<ref>{{متن حدیث|عَلاَمَةُ اَلْمَهْدِیِّ أَنْ یَکُونَ شَدِیداً عَلَی اَلْعُمَّالِ، جَوَاداً بِالْمَالِ، رَحِیماً بِالْمَسَاکِینِ}}؛ السیوطی، جلال الدین، الحاوی للفتاوی؛ ج ۲، ص۱۵۰.</ref>.<ref>ر.ک: سید محمد صدر|صدر، سید محمد، تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور، ص۴۴۳-۴۴۸.</ref>