محبت اهل بیت در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[محبت اهل بیت در قرآن]] - [[محبت اهل بیت در حدیث]] - [[محبت اهل بیت در کلام اسلامی]] - [[محبت اهل بیت در اخلاق اسلامی]] - [[محبت اهل بیت در معارف و سیره نبوی]] - [[محبت اهل بیت در معارف و سیره حسینی]] - [[محبت اهل بیت در معارف و سیره رضوی]]</div>

*عموم [[مسلمین]] اعم از [[اهل سنت]] و [[شیعه]] بر [[لزوم]] [[محبت اهل بیت]]{{عم}} [[اذعان]] دارند مگر اندکی همچون [[خوارج]] و [[نواصب]] که [[تظاهر]] به [[اسلام]] می‌کنند و این [[محبت]] از بزرگ‌ترین [[واجبات الهی]] می‌باشد که در [[آیه مبارکه]]: {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> به عنوان [[اجر رسالت]] از [[مردم]] خواسته شده است.

*[[حضرت رضا]]{{ع}} در [[مرو]]، در [[مجلسی]] که [[مأمون]] و عده‌ای از [[دانشمندان]] [[عراق]] و [[خراسان]] گرد آمده بودند، حضور یافت. در این مجلس [[حضرت رضا]]{{ع}} به دوازده [[آیه]] که بیانگر امتیاز ویژه [[اهل بیت]]{{عم}} است اشاره نمود و در [[آیه]] ششم که [[آیه مودت]] است فرمود: [[آیه]] ششم این سخن [[خداوند عزوجل]] است: {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}، و این امر، امتیازی مخصوص برای [[پیامبر]]{{صل}} و [[آل پیامبر]] است تا [[قیامت]] و نه دیگران؛ زیرا [[خداوند]] از زبان [[نوح]]{{ع}} در کتابش می‌فرماید: {{متن قرآن|وَيَا قَوْمِ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالاً إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ وَمَا أَنَاْ بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّهُم مُّلاقُوا رَبِّهِمْ وَلَكِنِّيَ أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ}}<ref>«و ای قوم من! برای آن (پیامبری خود) از شما مالی نمی‌خواهم، پاداش من جز بر (عهده) خداوند نیست و من کسانی را که ایمان آورده‌اند (از خود) نمی‌رانم، بی‌گمان آنان به لقای پروردگار خویش خواهند رسید اما من شما را قومی می‌بینم که نادانی می‌ورزید» سوره هود، آیه ۲۹.</ref>. و همچنین [[خداوند]] از زبان [[هود]]{{ع}} [[نقل]] فرموده است که گفت: {{متن قرآن|يَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي أَفَلَا تَعْقِلُونَ}}<ref>«ای قوم من! در برابر آن (رسالت) از شما پاداشی نمی‌خواهم؛ پاداش من جز بر (عهده) آن کس که مرا آفریده است نیست پس آیا خرد نمی‌ورزید؟» سوره هود، آیه ۵۱.</ref> و همچنین [[خداوند]] به پیامبرش [[محمد]]{{صل}} فرموده است: بگو ای [[محمد]]: {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> و [[خداوند]] [[مودت]] و [[دوستی]] با ایشان را به این جهت [[واجب]] کرد چون به صورت قطع و [[یقین]] میدانست که آنها هرگز از [[دین]] برنمی‌گردند و به سوی [[گمراهی]] نمی‌روند.