قبر: تفاوت میان نسخه‌ها

<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[قبر در قرآن]] - [[قبر در کلام اسلامی]] - [[قبر در معارف دعا و زیارات]] - [[قبر در معارف و سیره سجادی]]</div>

== مقدمه ==

به معنای جایی است که در [[زمین]] حفر می‌کنند و [[بدن انسان]] مُرده را در آن می‌گذارند؛ اما در [[منابع روایی]] و [[کلامی]] به معنای [[جایگاه]] [[انسان]] در عالم [[برزخ]] آمده است. [[علامه مجلسی]] گفته است که مراد از قبر در بیش‌ترینه [[روایات]]، جایی است در عالم [[برزخ]] که [[روح]] [[آدمی]] پس از [[مرگ]] در آن جای می‌گیرد<ref>بحار الانوار، ۶/ ۲۷۱؛ الالهیات‌، ۲/ ۷۳۵.</ref>. درباره قبر، موضوعاتی یادکردنی است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 373.</ref>.

 

== [[سؤال قبر]] ==

از [[روایات]] بسیاری برمی‌آید که چون مُرده را در قبر می‌نهند، دو [[فرشته]] سراغ او می‌آیند و از پاره‌ای موضوعات [[عقیدتی]] - مانند [[توحید]]، [[نبوت]] و [[ولایت]] - از او می‌پرسند و نیز از پاره‌ای موضوعات عملی؛ مثلًا می‌پرسند که با [[نماز]] چه کرده است و [[عمر]] خویش را صرف چه کارهایی ساخته و چگونه [[مال]] کسب کرده است. در برخی [[روایات]] از این دو [[فرشته]] با عنوان "ناکر و نکیر" و در برخی دیگر با عنوان "[[نکیر و منکر]]" یاد شده است<ref>کافی‌، ۲/ ۶۳۳؛ بحارالانوار، ۶/ ۲۲۳.</ref>. برخی دیگر از [[احادیث]] و نیز در پاره‌ای از [[ادعیه]]، این دو [[فرشته]] را "[[بشیر]] و مبشر" خوانده‌اند<ref>مفاتیح الجنان‌، دعای ماه رجب.</ref>. سؤال و جواب قبر، فرآیندی ساده و معمول نیست که [[آدمی]] هر چه بخواهد بگوید. پاسخ‌ها از [[جان]] [[آدمی]] و [[باطن]] ملکات و باورهای [[راستین]] او می‌جوشند و بیرون می‌آیند. تلقین میت، کمکی است به همین جوشش نه‌ آنکه اثری مستقل داشته باشد. در سؤال و جواب قبر، پاسخ [[انسان]] از ژرفای [[تکوین]] و حاق [[باطن]] او سرچشمه می‌گیرد. سؤال قبر- بنابر مقتضای [[عدالت الهی]] و آنچه از [[روایات]] و [[ظواهر]] متون [[دینی]] برمی‌آید- ویژه [[مکلفان]] بالغ و [[عاقل]] است و از این رو، اطفال و دیوانگان و [[مستضعفان]] سؤال قبر ندارند. اینکه آیا [[پیامبران]] و [[امامان]] {{عم}} نیز با سؤال قبر مواجه می‌شوند، یا نه، به درستی روشن نیست. در این باره دلایلی متضاد وجود دارد و از این رو، [[علمای دینی]] از اظهار نظر درباره آن پرهیز کرده‌اند<ref>بحارالانوار، ۶/ ۲۷۸.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 373-374.</ref>.

== [[عذاب قبر]] ==

از [[معتقدات شیعیان]] است و همه بر آن اتفاق دارند. [[عذاب]] قبر بدین معنا است که افزون بر فشار، کیفرهای دیگری نیز از آغاز [[دفن]] بر میت فرود می‌آیند. این کیفرها، در [[حقیقت]]، [[ظهور]] [[معاصی]] و [[گناهان]] میت‌اند و ویژه [[ملحدان]] و [[منافقان]] و عاصیان‌اند و [[مؤمنان]] [[نیکوکار]] از آن در امان‌اند<ref>بحارالانوار، ۶/ ۲۶۶؛ معاد، ۱۱۳؛ عقائد صدوق‌، ۸۱؛ شرح عقائد، ۴۵؛ کشف المراد، ۲۲۶؛ ارشاد الطالبین‌، ۴۲۵؛ تجرید الاعتقاد، ۳۰۸؛ میزان الحکمة، ۱۰/ ۳۲۶؛ کافی‌، ۳/ ۲۴۱.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 374.</ref>.

== [[حرمت قبور مسلمانان]] ==

[[قبور مسلمانان]] در [[آیین اسلام]]، احترامی ویژه دارند. از این رو، [[اسلام]]، [[احکام]] مفصلی در این موضوع دارد؛ از آن جمله اینکه نبش قبر [[مسلمان]] [[حرام]] است، تکیه و راه رفتن و نشستن بر قبر [[مسلمان]] [[مکروه]] است، [[دفن]] اجساد نامسلمانان در گورستان [[مسلمانان]] روا نیست <ref>معجم فقه الجواهر، ۴/ ۶۶۷.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۷۴.</ref>

قاطبه [[مسلمانان]] - جز [[فرقه]] [[وهابیه]]- بر [[فضیلت]] [[زیارت]] [[قبور]] [[مسلمانان]] اتفاق دارند و [[روایات]]، این عمل را مایه [[شادی]] مردگان و منافعی [[دنیوی]] و [[اخروی]] برای [[زائران]] می‌دانند<ref>میزان الحکمة، ۲۲۹۲۵ و ۱۶۹۰.</ref>.

 

در [[روایات]] بزرگان [[معصوم]] {{ع}} نیز دستورهایی برای چگونگی [[زیارت]] [[قبور]] و [[سلام]] گفتن به مردگان و [[دعا کردن]] برای آنان آمده است<ref>میزان الحکمة، ۱۶۹۱.</ref>. از [[مستحبات]] مؤکد و شعائر مهم [[دینی]]، [[زیارت]] قبر [[پیامبر]] {{صل}} و [[امامان معصوم]] {{عم}} و [[اولیای الهی]] {{ع}} است. بنابر [[روایات]]، این عمل افزون بر آنکه [[ثواب]] [[اخروی]] دارد، در [[زندگی دنیوی]] [[زائر]] نیز مؤثر است. در این باره [[روایات]] فراوانی در دست است<ref>میزان الحکمة، ۲۲۹۲- ۲۲۸۲؛ کامل الزیارات‌، ۴۷- ۳۵؛ مبانی فکری و کارنامه عملی وهابیت‌، ۹۹.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 375.</ref>.

== [[بنای قبور]] ==

از موضوعاتی که [[وهابیان]]- برخلاف دیگر [[مسلمانان]]- آن را برنتافته‌اند، ساختن بنا بر [[قبور]] [[پیامبران]]، [[امامان]] و [[اولیای الهی]] و [[صالحان]] {{ع}} است؛ در حالی که [[قرآن]]<ref>به عنوان نمونه: {{متن قرآن|حُنَفَاء لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ وَمَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاء فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكَانٍ سَحِيقٍ}}؛ سوره حج، آیه ۳۱؛ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لا رَيْبَ فِيهَا إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِم بُنْيَانًا رَّبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِم مَّسْجِدًا}}؛ سوره کهف، آیه ۲۱.</ref> و [[سنت]] [[مسلمانان]] بر جواز آن [[گواهی]] می‌دهند. منابع [[شیعه]]، ساختن بنا را جز بر [[مرقد]] [[پیامبر]] {{صل}} و [[امامان]] {{عم}} [[مکروه]] دانسته‌اند<ref>وسائل الشیعة، ۳/ ۲۱۰؛ آیین وهابیت‌، ۹۵- ۳۷.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 375.</ref>.

#[[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]