جهاد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

سپس مسلمانان اجازه یافتند برای نابود کردن [[شرک]] و [[دعوت]] دیگران به [[اسلام]] با [[مشرکان]] بجنگند. برخی [[فقها]] آیات متعددی را دالّ بر این امر دانسته‌اند؛<ref>تفسیر قرطبی، ج ۳، ص۳۷ - ۳۸؛ جواهرالکلام، ج ۲۱، ص۴؛ الجهاد، آصفی، ص۱۹.</ref> مانند {{متن قرآن|كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ}}<ref>«جنگ بر شما مقرر شده است در حالی که شما را ناپسند است و بسا چیزی را ناپسند می‌دارید و همان برای شما بهتر است و بسا چیزی را دوست می‌دارید و همان برایتان بدتر است و خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید» سوره بقره، آیه ۲۱۶.</ref> البته درباره مراد از [[جهاد]] و [[قتال]] در [[آیات جهاد]] و نیز درباره جواز جهاد ابتدایی فقها آرای مختلفی دارند. (همین مقاله، [[احکام جهاد]]، جهاد ابتدایی) در پی [[نزول آیات]] مذکور مسلمانان در جهادهای متعددی شرکت کردند که [[قرآن‌کریم]] در آیات متعدد به برخی از این [[جنگ‌ها]] و رخدادهای آنها اشاره کرده است.<ref>[[سید عباس رضوی|رضوی، سید عباس]]، [[جهاد - رضوی (مقاله)|مقاله «جهاد»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۰ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]] ج۱۰.</ref>

تشریع جهاد در اسلام و وجود آیات متعدد درباره جایگاه و اهمیت آن و نیز وقوع جنگ‌های متعدد در [[صدر اسلام]] میان مسلمانان و [[دشمنان]] آنها، بسیاری از [[جاهلان]] و [[معاندان]] را بر آن داشته که به ناحق اسلام و مسلمانان را به [[خشونت]] و جنگ‌طلبی متهم کرده، بگویند که اسلام با تشریع جهاد از [[سیره]] [[پیامبران الهی]] که تنها برپایه دعوت و [[هدایت]] [[انسان‌ها]] به راه [[حق]] [[استوار]] بود بیرون رفته <ref>المیزان، ج ۲، ص۶۷.</ref> یا اسلام[[دین]] جنگ و [[خشونت]] است <ref>حقایق الاسلام، ص۱۶۶.</ref> یا [[ترویج]] [[اسلام]] با [[شمشیر]] بوده و اسلام[[دین]] [[کشتار]] و [[تخریب]] است. <ref>الصحیح من سیرة النبی، ج ۴، ص۳۱۳.</ref> در پاسخ به این [[شبهات]] باید گفت:

#[[حکم جهاد]]، ویژه اسلام نیست، بلکه این [[تکلیف]] در دیگر [[شرایع الهی]] مانند [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] نیز بوده است.