پرش به محتوا

آزمون یاران امام مهدی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'داود' به 'داوود'
جز (جایگزینی متن - '* [' به '* [')
جز (جایگزینی متن - 'داود' به 'داوود')
خط ۲۳: خط ۲۳:
اما پس از [[تشکیل حکومت]] حضرت، آزمایش‌های گوناگونی وجود دارد که به مراتب مشکل‌تر از آزمون‌های قبلی است و قبولی در آنها [[بصیرت]] و [[استواری]] خاص خودش را می‌‌طلبد، مانند:
اما پس از [[تشکیل حکومت]] حضرت، آزمایش‌های گوناگونی وجود دارد که به مراتب مشکل‌تر از آزمون‌های قبلی است و قبولی در آنها [[بصیرت]] و [[استواری]] خاص خودش را می‌‌طلبد، مانند:


#استفاده از شیوه‌های [[داوری]] [[پیامبران]] گذشته توسط [[امام]]{{ع}}: این کار موجب [[حیرت]] و تردید برخی از [[یاران]] حضرت می‌شود؛ و براساس [[روایات]]، [[امام]]{{ع}} همه کسانی را که در کار او تشکیک نمایند به [[قتل]] می‌رساند<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۴۴۳-۴۴۸.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} درباره آزمودن [[یاران امام مهدی]]{{ع}} با این [[آزمایش]] و به [[قتل]] رسیدن برخی از آنها توسط [[امام]] چنین فرموده است: «[[امام مهدی]] قضاوتی می‌کند اما برخی از یارانش که در رکاب ایشان [[شمشیر]] زده‌اند، [[قضاوت]] آن حضرت را که [[داوری]] [[حضرت آدم]]{{ع}} بوده است، نادرست و [[ناپسند]] می‌انگارند. حضرت نیز آنها را پیش آورده گردنشان را می‌زند. بار دیگر قضاوتی می‌کند که دسته دیگری که پیش از آن در [[خدمت]] [[امام]] [[شمشیر]] زده‌اند، بر آن [[داوری]] که [[داوری]] [[حضرت داود]]{{ع}} بوده است، [[اعتراض]] می‌کنند. [[امام مهدی]] آنها را نیز فرا خوانده و گردن می‌زند. سپس [[داوری]] سوم را آغاز می‌کند که همان [[داوری]] [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} است. این بار نیز گروه دیگری ناخرسند می‌شوند که [[امام]] گردن آنها را هم می‌زند. اما پس از چهارمین [[داوری]] [[امام]] که [[قضاوت]] حضرت [[محمد مصطفی]]{{صل}} است، دیگر کسی با ایشان [[مخالفت]] نمی‌کند»<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۸۹.</ref>. ممکن است گفته شود با ذهنیتی که از [[یاران امام]] داریم اینگونه مخالفت‌ها و نافرمانی‌ها از آنان نسبت به [[امام عصر]]، بعید به نظر می‌رسد. منتها باید توجه داشت، [[یاران امام]] دو دسته هستند؛ دسته اول همان ۳۱۳ نفر هستند و در برابر فرمان‌های [[امام]] تسلیم‌اند و دسته دوم کسانی هستند که [[هنگام ظهور]] به [[امام]] می‌پیوندند و ممکن است این‌گونه مخالفت‌ها از دسته دوم باشد، اگر چه ممکن است دسته اول هم دست به چنین مخالفت‌هایی بزنند؛ چرا که آنها نه معصوم‌اند و نه از برنامه‌های [[امام]] اطلاع دقیقی دارند. ممکن است این [[امتحان]] به منظور [[آماده‌سازی]] آنان برای مرحله جدیدی بوده باشد که [[درک]] و شنیدنش برای آنها تا آن حد سخت بوده است<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[همراه با مهدی از مکه تا قدس (کتاب)|همراه با مهدی از مکه تا قدس]]، ص ۴۲.</ref>. این نوع [[آزمایش]] فوائدی دارد که برخی از آنها عبارت‌اند از:
#استفاده از شیوه‌های [[داوری]] [[پیامبران]] گذشته توسط [[امام]]{{ع}}: این کار موجب [[حیرت]] و تردید برخی از [[یاران]] حضرت می‌شود؛ و براساس [[روایات]]، [[امام]]{{ع}} همه کسانی را که در کار او تشکیک نمایند به [[قتل]] می‌رساند<ref>ر.ک: [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۴۴۳-۴۴۸.</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} درباره آزمودن [[یاران امام مهدی]]{{ع}} با این [[آزمایش]] و به [[قتل]] رسیدن برخی از آنها توسط [[امام]] چنین فرموده است: «[[امام مهدی]] قضاوتی می‌کند اما برخی از یارانش که در رکاب ایشان [[شمشیر]] زده‌اند، [[قضاوت]] آن حضرت را که [[داوری]] [[حضرت آدم]]{{ع}} بوده است، نادرست و [[ناپسند]] می‌انگارند. حضرت نیز آنها را پیش آورده گردنشان را می‌زند. بار دیگر قضاوتی می‌کند که دسته دیگری که پیش از آن در [[خدمت]] [[امام]] [[شمشیر]] زده‌اند، بر آن [[داوری]] که [[داوری]] [[حضرت داوود]]{{ع}} بوده است، [[اعتراض]] می‌کنند. [[امام مهدی]] آنها را نیز فرا خوانده و گردن می‌زند. سپس [[داوری]] سوم را آغاز می‌کند که همان [[داوری]] [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} است. این بار نیز گروه دیگری ناخرسند می‌شوند که [[امام]] گردن آنها را هم می‌زند. اما پس از چهارمین [[داوری]] [[امام]] که [[قضاوت]] حضرت [[محمد مصطفی]]{{صل}} است، دیگر کسی با ایشان [[مخالفت]] نمی‌کند»<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۸۹.</ref>. ممکن است گفته شود با ذهنیتی که از [[یاران امام]] داریم اینگونه مخالفت‌ها و نافرمانی‌ها از آنان نسبت به [[امام عصر]]، بعید به نظر می‌رسد. منتها باید توجه داشت، [[یاران امام]] دو دسته هستند؛ دسته اول همان ۳۱۳ نفر هستند و در برابر فرمان‌های [[امام]] تسلیم‌اند و دسته دوم کسانی هستند که [[هنگام ظهور]] به [[امام]] می‌پیوندند و ممکن است این‌گونه مخالفت‌ها از دسته دوم باشد، اگر چه ممکن است دسته اول هم دست به چنین مخالفت‌هایی بزنند؛ چرا که آنها نه معصوم‌اند و نه از برنامه‌های [[امام]] اطلاع دقیقی دارند. ممکن است این [[امتحان]] به منظور [[آماده‌سازی]] آنان برای مرحله جدیدی بوده باشد که [[درک]] و شنیدنش برای آنها تا آن حد سخت بوده است<ref>ر.ک: [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[همراه با مهدی از مکه تا قدس (کتاب)|همراه با مهدی از مکه تا قدس]]، ص ۴۲.</ref>. این نوع [[آزمایش]] فوائدی دارد که برخی از آنها عبارت‌اند از:
## [[پیوستگی]] و [[ارتباط]] تنگاتنگ [[دعوت]] [[مهدوی]] با سلسله [[انبیا]]{{ع}}، آنگونه که [[امام عصر]]{{ع}}[[حق]] دارد با هر شیوه‌ای که [[پیامبران]] گذشته [[قضاوت]] کرده‌اند، [[قضاوت]] نماید. این به [[دلیل]] وجود [[ارتباط]] بین حلقه‌های این زنجیره کلی است که [[امام مهدی]]{{ع}} در واپسین حلقه آن قرار دارد و به همین مناسبت بر او [[لقب]] "[[بقیة الله]] فی ارضه" نهاده شده است.
## [[پیوستگی]] و [[ارتباط]] تنگاتنگ [[دعوت]] [[مهدوی]] با سلسله [[انبیا]]{{ع}}، آنگونه که [[امام عصر]]{{ع}}[[حق]] دارد با هر شیوه‌ای که [[پیامبران]] گذشته [[قضاوت]] کرده‌اند، [[قضاوت]] نماید. این به [[دلیل]] وجود [[ارتباط]] بین حلقه‌های این زنجیره کلی است که [[امام مهدی]]{{ع}} در واپسین حلقه آن قرار دارد و به همین مناسبت بر او [[لقب]] "[[بقیة الله]] فی ارضه" نهاده شده است.
## [[اثبات]] وسعت [[آگاهی امام]]{{ع}} از شیوه‌های [[قضایی]] [[پیامبران پیشین]].
## [[اثبات]] وسعت [[آگاهی امام]]{{ع}} از شیوه‌های [[قضایی]] [[پیامبران پیشین]].
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش