نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>

<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[نماز در قرآن]] - [[نماز در حدیث]] - [[نماز در نهج البلاغه]] - [[نماز در فقه اسلامی]] - [[نماز در معارف مهدویت]] - [[نماز در معارف و سیره حسینی]] - [[نماز در معارف دعا و زیارات]] - [[نماز در معارف و سیره سجادی]] - [[نماز در معارف و سیره نبوی]]</div>

*غیر از [[نماز واجب]] روزانه که در پنج نوبت انجام می‌‌گیرد و هفده رکعت است، نمازهای دیگری هم مانند [[نماز جمعه]]، [[نماز عید]]، نماز میت، و نمازهای [[مستحب]] وجود دارد که در کتب [[احکام]]، به تفصیل [[بیان]] شده است.

*نماز، یکی از برنامه‌های [[تربیتی]] [[اسلام]] است و اگر درست و با همه شرایط انجام گیرد، به تعبیر [[قرآن]] از [[زشتی‌ها]] و [[فسادها]] و [[گناهان]] جلوگیری می‌کند. کسی که روزی پنج نوبت در پیشگاه [[خدا]] سر بر [[خاک]] می‌گذراد و به [[نیایش]] و [[پرستش]] می‌پردازد، کمتر در پی [[فساد]] و [[گناه]] می‌رود. نماز در [[روایات]]، به عنوان [[معراج]] [[مؤمن]] و عامل تصفیه [[روح]] و از بین برنده [[تکبر]] معرفی شده است.

*در این [[عبادت]]، [[نمازگزار]] روی به [[کعبه]] می‌ایستد و [[خدا]] را یاد می‌کند و او را می‌ستاید و از او مدد می‌جوید. این [[عبادت]]، [[دل]] را [[آرامش]] می‌بخشد و اضطراب‌های روحی را می‌کاهد ([[دل]] آرام گیرد زیاد خدای). نماز را هم به تنهایی می‌خوانند و هم گروهی، که به آن "[[نماز جماعت]]" گفته می‌شود و [[پاداش]] بیشتری دارد و پیشنماز [[عادل]] در جلو می‌ایستد و نمازگزاران به او [[اقتدا]] می‌کنند.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۳۵.</ref>.

*از ارزش‌های نماز است [[آرامش]] خاص در عضلات، [[خشوع]] و [[فروتنی]] در چشمان، پست کردن و مهار [[نفس]] [[طغیانگر]]، [[آرامش]] و فرونشاندن هیجانات منطقی [[دل‌ها]]، منتفی‌کردن [[کبر]] و نخوت، [[تواضع]] و [[فروتنی]] با ساییدن صورت بر [[خاک]] و نهادن اعضا و جوارح شریف بر [[زمین]] برای احساس کوچکی در برابر خدای بزرگ<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲: {{متن حدیث|"الْمَفْرُوضَاتِ تَسْكِيناً لِأَطْرَافِهِمْ وَ تَخْشِيعاً لِأَبْصَارِهِمْ وَ تَذْلِيلًا لِنُفُوسِهِمْ وَ تَخْفِيضاً لِقُلُوبِهِمْ وَ إِذْهَاباً لِلْخُيَلَاءِ عَنْهُمْ، وَ لِمَا فِي ذَلِكَ مِنْ تَعْفِيرِ عِتَاقِ الْوُجُوهِ بِالتُّرَابِ تَوَاضُعاً وَ الْتِصَاقِ كَرَائِمِ الْجَوَارِحِ بِالْأَرْضِ تَصَاغُراً"}}</ref>. نمونه‌های دیگر از توصیف‌های [[امام]] {{ع}} در [[نهج البلاغه]] را می‌توان در مواضع زیر دریافت: توصیف [[اسلام]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۸</ref>، [[بردباری]]<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۰۷</ref>، [[تقوا]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۸</ref>، خوش خلقی<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۲۹</ref>، [[سکوت]]<ref>نهج البلاغه، حکمت ۳۸۲</ref>، [[علم]] و [[حکمت]]<ref>نهج البلاغه، حکمت‌های ۷۹ و ۸۰</ref>، [[قرآن]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۱۰</ref>، [[قناعت]]<ref>نهج البلاغه، حکمت‌های ۲۲۹ و ۴۷۵</ref>، [[نیکوکاری]]<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۴۲</ref>، [[اخلاق]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۶، نامه ۳۱ و حکمت‌های ۲۱، ۴۷، ۱۱۲، ۲۱۱، ۲۲۴، ۳۴۹، ۳۷۱ و ۴۳۵</ref>، ذکر [[خدا]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۲۲</ref>، [[یقین]]<ref>نهج البلاغه، حکمت ۹۷</ref>، [[بهشت]]<ref>نهج البلاغه، خطبه‌های ۸۵ و ۱۶۵</ref>، [[پیامبر اسلام]]<ref>نهج البلاغه، خطبه‌های ۷۲، ۹۴، ۱۰۰، ۱۰۵، ۱۰۸، ۱۱۶، ۱۳۳، ۱۸۵ و ۲۳۱</ref>، [[پیامبران]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۴</ref>، [[خدا]]<ref>نهج البلاغه، خطبه‌های ۹۱ و ۹۴</ref>، [[قیامت]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۹</ref>، [[ملائکه]]<ref>نهج البلاغه، خطبه‌های ۹۱ و ۱۰۹</ref>، [[اهل باطل]]<ref>[[نهج البلاغه]]، [[خطبه ۲ نهج البلاغه|خطبه ۲]]</ref>، [[عالمان]] ربانی<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۱۶</ref>، فرومایگان<ref>نهج البلاغه، حکمت ۱۹۹</ref>، [[گمراهان]]<ref>نهج البلاغه، خطبه‌های ۱۴۴ و ۱۵۳</ref>، [[کارگزاران]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳</ref>، [[لشکریان]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳</ref>، منشیان و نویسندگان<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳</ref>، [[مؤمنان]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۶۹ و حکمت‌های ۱۰۴، ۳۳۳ و ۳۹۰</ref>، [[وزیران]] و [[مشاوران]]<ref>نهج البلاغه، نامه ۵۳</ref>، [[امامان]]<ref>نهج البلاغه، خطبه‌های ۱۴۴ و ۱۴۷</ref>، [[اهل‌بیت]]<ref>نهج البلاغه، خطبه‌های ۱۴۴ و ۱۴۷</ref>»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 229.</ref>.

[[حضرت فاطمه]]{{س}} دارای [[مقام]] والای [[عصمت]] است. او صاحب [[روایت]] است؛ یعنی سخنانش برای پیروانش [[حجت]] است. وی [[راوی]] سخنان [[پدر]] بزرگوارش نیز می‌باشد. شوربختانه [[احادیث]] اندکی از [[فاطمه]]{{س}} به دست ما رسیده است؛ از جمله [[حدیثی]] که [[سید بن طاووس]] در [[فلاح السائل]] نقل کرده است:

شش بلا که در دنیا گرفتار می‌شوند، عبارتند از:

سه بلای هنگام [[مرگ]] عبارتند از:

سه بلا که در قبر دچار آنها می‌شود، عبارتند از:

[[رده:مدخل ]]