نیت: تفاوت میان نسخه‌ها

*در منظر [[امام]]{{ع}} [[خلوص]] نیت گرچه در [[عبادات]] امری [[نیکو]] و عامل پذیرش [[اعمال]] است، اما در عین حال، سایر [[اعمال]] [[آدمی]] را رنگ و بوی خدایی می‌بخشد و آن را عامل [[آسایش]] فرد و اگر فرد در [[مقام]] [[مسئول]] باشد، آن را مایه [[آسایش]] [[مردم]] برمی‌شمرد: [[بهترین]] وقت‌ها و بیشترین ساعات عمرت را برای آنچه میان تو و خداست، قرار ده، اگر چه در همه وقت‌ها، کار تو برای خداست، هرگاه نیتت [[صادق]] باشد و رعیت را در آن [[آسایش]] رسد<ref>{{متن حدیث|وَاجْعَلْ لِنَفْسِکَ فِيمَا بَيْنَکَ وَبَيْنَ اللهِ أَفْضَلَ تِلْکَ الْمَوَاقِيتِ وَأَجْزَلَ تِلْکَ الاَقْسَامِ، وَإِنْ کَانَتْ کُلُّهَا لِلَّهِ إِذَا صَلَحَتْ فِيهَا النِّيَّةُ، وَسَلِمَتْ مِنْهَا الرَّعِيَّةُ}}؛ نهج البلاغه، نامه ۵۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 887.</ref>.

*در منظر [[امام]]{{ع}} سوءنیت نه تنها [[زندگی فردی]] که در [[زندگی اجتماعی]] نیز تأثیرگذار است. [[امام]] بخشی از [[اختلافات]] [[اجتماعی]] را حاصل این امر می‌داند و می‌فرماید: شمایان در [[دین]] برادرید و جدایی میانتان جز از پلیدیِ نیت و بدیِ [[اخلاق]] و زشتیِ [[باطن]] نیست<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۱۲</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 887.</ref>.

== جستارهای وابسته ==