خسران: تفاوت میان نسخه‌ها

همچنین [[پیروی از هوای نفس]] و رها کردن [[شهوات]] و [[زیاده‌خواهی]] را موجب [[محرومیت]] از [[عنایت خداوند]] و [[تباهی]] او خوانده است: «خداوندا! میان من و [[دشمنی]] که گمراهم سازد و هوای نفسی که هلاکم گرداند و زیانی که مرا فرو گیرد، حایل شو»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>.

از آنجا که سود و زیان اصلی در [[آخرت]] معلوم می‌شود، [[امام]] از [[خدا]] می‌خواهد که در کوشش [[دنیا]] به مقصد آبادسازی آخرت تجارتی سودمند داشته باشد و بازگشتش در آخرت بدون زیان و خسران باشد<ref>همان</ref>.<ref>الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین{{ع}}، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن کریم، لسان‌العرب، ابن‌منظور، ۱۴۱۴، بیروت، دار صادر، لغت‌نامه، علی‌اکبر دهخدا، ۱۳۷۴، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، مفردات، راغب اصفهانی، ۱۴۱۲، بیروت، دارالعلم.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «خسران»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۰۰.</ref>

== منابع ==