ضرب‌المثل: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نبوت}}

==مقدمه==

امثال [[تصور]] معانی به صورت اشخاص (منظور صورت‌های محسوس) است؛ زیرا آنها به خاطر استعانت [[ذهن]] در آنها از حواس، در [[ذهن]] ماندگارترند. و از این رو غرض از مثل [[تشبیه]] پنهان به آشکار و [[غایب]] از نظر، به قابل [[مشاهده]] است. یکی از روش‌های [[پیامبر]] برای بیان حقایق استفاده از مثل است. که از طرف [[خداوند]] هم [[مأمور]] به این کار شده است [[خداوند بزرگ]] در [[قرآن کریم]] به [[خلق]] ضرب‌المثل‌ها توجه دارد تا با زبان [[تمثیل]] و [[تشبیه]]، [[عقل‌ها]] را به حرکت درآورد و [[قدرت]] [[تفکر]] را بارور سازد و [[فطرت الهی]] [[انسان]] را با رهنمودهای لازم به [[رشد]] و کمال فراخواند که فرمود: {{متن قرآن|وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِي هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ}}<ref>«و در این قرآن برای مردم از هرگونه مثلی آورده‌ایم باشد که پند گیرند» سوره زمر، آیه ۲۷.</ref>. {{متن قرآن|وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ}}<ref>«و خداوند مثل‌ها را برای مردم می‌زند باشد که پند گیرند» سوره ابراهیم، آیه ۲۵.</ref> {{متن قرآن|وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}<ref>«و این مثل‌ها را برای مردم می‌زنیم باشد که بیندیشند» سوره حشر، آیه ۲۱.</ref>. مواردی که در این مدخل مطرح می‌‌شود که [[خداوند]] به [[پیامبر]] [[دستور]] داده در آنها شخص یا صفتی یا فعلی و یا واقعه [[تاریخی]] را به یکی از پدیده‌های طبیعی و [[محسوسات]] مثال زده و یا [[پیامبر]] مخاطب ضرب‌المثل از طرف [[خدا]] قرار گرفته است که در [[ابلاغ]] [[دعوت]] [[توحید]] و بیدار کردن [[عقل]] و [[رجوع]] به [[فطرت]] از آن استفاده کند.