ابوحمزه ثمالی در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابو حمزه ثمالی]] از بزرگان [[شیعه]] در [[زمان]] خود بوده و تعبیرات بلندی از [[امامان شیعه]] دربارۀ وی به ما رسیده است. از [[امام صادق]]{{ع}} نقل شده که فرموده است: ابو حمزه، سلمان زمان خود است<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۸۷.</ref>. از [[امام رضا]]{{ع}} نقل شده که فرمودند: ابو حمزه، لقمان زمان خود است؛ زیرا به چهار نفر از ما [[خدمت]] کرده است<ref>رجال النجاشی، ص۱۱۵ و ۱۱۶.</ref>. [[نجاشی]] درباره او گفته است: وی از خوبان [[اصحاب]] ما است؛ [[فرزندان]] او نوح و منصور و حمزه به همراه [[زید بن علی]] کشته شدند <ref>رجال النجاشی، ص۱۱۵.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۲۱.</ref>

اضافه بر این، [[حاکم نیشابوری]] در [[المستدرک علی الصحیحین]] سه روایت از ابو حمزه نقل کرده و بعد از آن گفته است: سند این [[روایات صحیح]] است؛ زیرا جز [[غلو]] در [[مذهب]] اشکالی بر ابوحمزه نگرفته‌اند<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۴، ص۲۲ و ج۲، ص۴۷۴ و ۵۱۹.</ref>. شایان توجه است که [[حاکم نیشابوری]] تمام [[روایات]] مستدرک را به شرط‍ [[شیخین]] ([[بخاری]] و مسلم) یا یکی از آن دو صحیح می‌داند و یکی از آن شرایط، [[وثاقت]] [[راوی]] است؛ ازاین‌رو، معلوم می‌شود به نظر حاکم نیشابوری در [[ثقه]] بودن ابو حمزه تردیدی نبوده است. برخی ویژگی‌های روش [[تفسیری]] وی در کتاب [[مکاتب تفسیری]] آمده است<ref>ر.ک: بابایی، مکاتب تفسیری، ج۱، ص۲۲۹ و ۲۳۰.</ref>.<ref>[[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|تاریخ تفسیر قرآن]]، ص ۲۲۲-۲۲۳.</ref>