اجتناب از اضلال و کج‌نمایی طریق هدایت: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

[[ضلالت]] از منظر [[اهل]] [[ایمان]]، معادل [[کفر]] و به معنای [[منحرف]] شدن از [[صراط مستقیم]] تحت تأثیر هواخواهی، [[غفلت]]، [[استکبار]] و... است و [[اضلال]] به معنای گمراه‌سازی و به [[اشتباه]] انداختن و سوق‌دهی به الگوهای زیستی غیرمؤمنانه و... است. این مفهوم، هر [[اقدام]] و تدبیری را که به غفلت‌زایی و انصراف از [[دین]] و [[ارزش‌ها]] و [[احکام]] آن منجر شود و از [[میزان]] توجه و دغدغه [[فکری]]، احساسی و عملی آنها بکاهد؛ و بالاتر از آن به [[ایدئولوژی‌ها]] و مرام‌های [[انحرافی]] به مثابه شیوه‌های جایگزین [[ترغیب]] و [[تشویق]] نماید؛ شامل می‌گردد. [[قرآن کریم]] در آیاتی از گمراه‌سازی [[خلق]] [[تفسیر نمونه]] در توضیح [[آیه]] ۷۷ [[سوره مائده]] می‌نویسد: آنها که قبلاً [[گمراه]] بودند و بعد که با [[تبلیغات]] خود دیگران را نیز گمراه کردند. به [[گمراهی]] جدیدی افتادند، زیرا کسی که سعی می‌کند دیگران را هم به گمراهی بکشاند، در [[حقیقت]] از همه کس گمراه‌تر است، چراکه نیروهای خود را در مسیر [[بدبختی]] خویش و دیگران تلف کرده و بار مسؤلیت [[گناهان]] دیگران را نیز بر دوش کشیده است<ref>ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج۵، ص۴۱.</ref>. [[علامه طباطبایی]] نیز در توضیح واژه {{متن قرآن|لَهْوَ الْحَدِيثِ}} که آیه ۶ [[سوره لقمان]] از آن به عنوان یکی از شیوه‌های گمراهی یاد کرده، می‌نویسد: {{متن قرآن|لَهْوَ الْحَدِيثِ}}، آن سخنی است که [[آدمی]] را از [[حق]] منصرف نموده و به خود مشغول سازد مانند حکایات [[خرافی]]، و داستان‌هایی که آدمی را به [[فساد]] و [[فجور]] می‌کشاند، یا از قبیل [[سرگرمی]] به [[شعر]] و موسیقی و مزمار و سایر آلات [[لهو]] که همه اینها از مصداق‌های {{متن قرآن|لَهْوَ الْحَدِيثِ}} هستند. [و هدفشان از این کار گمراهی است: {{متن قرآن|لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ}}] مراد از [[سبیل]] قرآن کریم و [[معارف]] حق و صحیح، از [[اعتقادات]] و دستورالعمل‌ها، و به خصوص داستان‌های [[انبیا]] و امم گذشته است و چون {{متن قرآن|لَهْوَ الْحَدِيثِ}} و [[خرافات]] ساخته و پرداخته [[فکر]] انسان‌هاست که دست به دست گشته، در [[درجه]] اول معارض با این داستان‌های [[حق]] و صحیح است و در درجه دوم بنیان سایر [[معارف]] حق و صحیح را در انظار [[مردم]] [[سست]] نموده، و سپس منهدم می‌سازد<ref>سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۶، ص۳۱۳.</ref>. [[سیاست]] اغواگری و [[اضلال]] در عصر و [[زمان]] حاضر با بهره‌گیری وسیع از امکانات نوظهور رسانه‌ای و با استفاده از انواع شگردها و شیوه‌های مسحورکننده، با شدت و گستره روزافزون، در حال اجراست.

==[[آیات]] [[قرآنی]] مرتبط==

# [[نهی]] از کج نمایاندن طریق [[حق]]: {{متن قرآن|وَلَا تَقْعُدُوا بِكُلِّ صِرَاطٍ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِهِ وَتَبْغُونَهَا عِوَجًا...}}<ref>«و بر سر هر راهی منشینید که (مردم را) بترسانید و کسانی را که به آن ایمان آورده‌اند از راه خداوند باز دارید و آن را ناراست (و ناهموار) بخواهید و به یاد آورید هنگامی را که اندک بودید و شما را بی‌شمار گردانید و بنگرید که سرانجام تبهکاران چگونه بود» سوره اعراف، آیه ۸۶.</ref>.

# [[نکوهش]] [[اهل کتاب]] به دلیل کج نمایاندن طریق حق: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ مَنْ آمَنَ تَبْغُونَهَا عِوَجًا...}}<ref>«بگو: ای اهل کتاب! چرا مؤمنان را از راه خداوند باز می‌دارید و آن را با آنکه خود (به درستی آن) گواهید کژ می‌خواهید و خداوند از آنچه می‌کنید غافل نیست» سوره آل عمران، آیه ۹۹.</ref>.

== منابع ==